ผลจากสงครามฝิ่น
จีนจะเปิดเมืองท่าชายทะเล 5 แห่ง ได้แก่ กวางโจว
เซียะเหมิน ฝูโจว หนิงโป และเซี่ยงไฮ้ รวมถึงยกเกาะฮ่องกงและเกาะเล็กเกาะน้อยที่อยู่โดยรอบเป็นเขตเช่า
ของอังกฤษ โดยชาวอังกฤษและคนที่อยู่ใต้อาณัติสามารถอาศัยอยู่โดยได้รับสิทธิสภาพนอกอาณาเขต และการค้าฝิ่นเป็นเรื่องถูกกฎหมายในจีนทำให้สังคมจีนอยู่ในสภาพอ่อนแอ เพราะประชากรจำนวนมากติดยาเสพติดนอกจากนี ้สินค้าราคาถูกที่ผลิตจากเครื่องจักรในโรงงานอุตสาหกรรมจากยุโรปหลั่งไหลเข้าจีน ส่งผล
กระทบต่ออุตสาหกรรมภายใน โดยเฉพาะอย่างยิ่งอุตสาหกรรมสิ่งทอ และก่อให้เกิดปัญหาคนว่างงาน
จำนวนมหาศาลผลของสนธิสัญญาเทียนจิน ค.ศ.1842 ที่รัฐบาลชิงจำยอมลงนามกับมหาอำนาจตะวันตก 4ชาติ
ได้แก่ อังกฤษ ฝรั่งเศส รัสเซีย และสหรัฐอเมริกา ทำให้จีนต้องเปิดเมืองท่าชายเพิ่มขึ ้น 11แห่ง ชายฝั่ง
ตะวันออกถูกเปิดกว้างให้มหาอำนาจตะวันตกค้าขายได้อย่างเสรีภายใต้ระบบการค้าเมืองท่าตามสัญญา
โดยเสียภาษีนำเข้าไม่เกินร้อยละ 2.5 มหาอำนาจตะวันตกทั ้ง 4 ชาติ มีสิทธิจัดตั ้งสถานกงสุลในนคร
หลวงปักกิ่ง และกองทัพเรือของชาติเหล่านี ้สามารถผ่านเข้าออกแม่นำ้ฮวงโหได้อย่างเสรี ชาวตะวันตก
สามารถเดินทางเข้าไปยังตอนในของแผ่นดินจีนได้อย่างเสรี และจีนต้องจ่ายค่าปฏิกรณ์สงครามให้กับ
อังกฤษและฝรั่งเศส อีกทั ้งจ่ายค่าชดใช้ค่าเสียหายให้แก่พ่อค้าอังกฤษ ส่วนข้อตกลงปักกิ่ง ค.ศ.1860 ที่
จีนท กับอังกฤษ ฝรั่งเศส และรัสเซีย ทำให้สัญญาเช่าพื ้นที่ตอนใต้ของคาบสมุทรเกาลูน (ปัจจุบันคือ
ถนน Boundary) ซึ่งอังกฤษลงนามขอเช่าจากจีนในเดือนมีนาคม 1860 สิ ้นสุดลง และต้องยกพื ้นที่
บริเวณนี ้ให้อยู่ในอาณัติของอังกฤษรวมกับเกาะฮ่องกง (รวมถึงเกาะ Stonecutters) เปิดเมืองเทียน
จินให้เป็นเมืองท่าตามสัญญาเพิ่มอีก 1 เมือง จ่ายค่าปฏิกรณ์ สงครามเพิ่มเติมจากสนธิสัญญาเทียน
จินในปี1898 อังกฤษท าข้อตกลงปักกิ่งครั ้งที่ 2 ขอเช่าพื ้นที่ทางตอนใต้ของล าน ้าเสิ่นเจิน (ปัจจุบัน
คือซินเจี ้ย) ส่งผลให้อังกฤษได้ครอบครองพื ้นที่กว้างใหญ่กว่าเมื่อครั ้งอังกฤษเข้ายึดครองเมื่อชนะสงคราม
ฝิ่นครั ้งที่ 1 เกือบสิบเท่า โดยพื ้นที่ทั ้งหมดเป็นเขตเช่าของอังกฤษเป็นเวลา 99 ปี (ค.ศ.1898-1997)
แหล่งที่มา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
