25 ก.พ. 2020 เวลา 03:01 • ปรัชญา
อันเทียเภา น้อยจิต คิดวิตก
กลัวจะรบ กับโจโฉ นั้นไม่ไหว
เพราะแม่ทัพ คือจิวยี่ เด็กกว่าไง
จึงไม่ไป คำนับ และจัดแจง
พอมารู้ จิวยี่ ตระเตรียมรบ
จึงเข้าพบ ขอขมา อย่าถือสา
อันข้าฯนี้ คิดลบหลู่ เหลือประมา
อย่าถือสา ที่ข้าฯนั้น ทำลงไป
เหมือนดั่งคน ที่มีศักดิ์ ยศสูงกว่า
ไม่ถือสา เด็กกว่า หรือผู้ใหญ่
แค่เพียงแต่ ดูสามารถ ว่ากันไป
ถึงศึกใหญ่ ก็จะรอด เป็นมั่นคง
ช่วงนี้มีคนหันมาอ่านสามก๊กเยอะ ผมก็อ่านอยู่ เลยเห็นว่าตอนศึกที่โจโฉยกทัพมา จะตีง่อก๊ก
เทียเภาในครั้งแรกสบประมาท จิวยี่ ถือว่าเด็กกว่าแต่ได้ บังคับบัญชากองทัพ จึงไม่เข้าพบ เหมือนการประชดกลายๆ
แต่เมื่อเห็นจิวยี่เตรียมการกองทัพ จึงได้เห็นถึงความสามารถ จึงยอมรับและรับฟังคำสั่ง ทำให้ ไม่แตกกันเอง การกระทำต่างๆก็จะเป็นในทิศทางเดียวกัน และทำให้ไม่แพ้ศึกครั้งนี้
ถึงแม้จะมี กุญซือ อย่างขงเบ้งมาช่วย วางแนวทาง แต่ถ้า ทหารขัดกันเองแล้ว ย่อมไม่มีทางชนะได้
ถ้าจะว่าไป การทำงานเป็นทีมที่ไม่ขัดแข่งขัดขากันเองในบริษัท ดยไม่คิดจะเอาหน้า ถือผลประโยชน์ส่วนตัว แต่ทำตาม หัวหน้าผู้สั่งการ(ในจุดที่ว่าหัวหน้า เก่งจริงนะ) มันก็ทำให้ ทีมมีผลงานที่ดีเช่นกัน
เหมือนคำว่า ดูคนที่ผลงาน
โฆษณา