26 ก.พ. 2020 เวลา 03:19 • ปรัชญา
หมูป่ากับนายพราน นิทานชีวิตจริง
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...
ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีหมูป่าอาละวาด มาขุดกินพืชผักเสียหายทั้งหมู่บ้าน
ชาวบ้านพยายามที่จะล้อมจับ ทำกับดัก สารพัดวิธีการ แต่หมูป่าตัวนี้ฉลาดมากและเท่าทันไม่ถูกจับได้เสียที ชาวบ้านเดือดร้อนหนักจนต้องประกาศหานายพรานเก่งเก่งมาไล่ล่า มาช่วยจับ
จนแล้วจนเล่า นายพรานหลายคนพยายามหากับดักดีดีมาจับแต่ไม่สำเร็จ
ข่าวล่วงรู้ไปถึงนายพรานแก่ผู้เจนโลก จึงเดินทางมาเพื่อขอลองดูสักตั้ง นายพรานมาถึงก็สอบถามพฤติกรรมนิสัยของหมูป่า สอบถามถึงวิธีการต่างต่างนานาที่พรานและชาวบ้านเคยใช้แต่ไม่ได้ผล
🤔 "โอ้ มันช่างเป็นหมู่ป่าที่ฉลาดเหลือเกิน เราจะจัดการอย่างไรดีนะ" ... เขานอนคิดอยู่นาน แล้วเขาก็คิดได้วิธีหนึ่ง
😀 "ชาวบ้านทั้งหลายข้ามีวิธีหนึ่งมั่นใจว่าจับมันได้แน่นอน แต่ทุกท่านต้องช่วยข้านะ และต้องสิ้นเปลืองอาหารและอื่นอื่นพอสมควร"
ชาวบ้านต่างพร้อมใจร่วมมือกันเพราะความเดือดร้อนมันมากเกินไป ยังไงต้องจับหมูป่าตัวนี้ให้ได้ ก่อนที่จะเดือดร้อนมากกว่านี้
เช้าวันใหม่
😯 นายพรานให้ชาวบ้านนำอาหารที่หมูป่าชอบ ไปกองไว้ในลานหญ้าที่ชายหมู่บ้าน โดยห้ามชาวบ้านไปไล่ล่าไปรบกวน ปล่อยให้หมูป่ากินโดยสบายใจโดยมีแค่นายพรานและผู้ใหญ่บ้านแอบดูอยู่ห่างห่าง ดูพฤติกรรมของหมูป่าตัวนี้
😯 เขาพบว่าหมูป่าตัวนี้ฉลาด ระแวดระวังอย่างยิ่งจริงจริง มันดูรอบด้าน มันดมมันพิจารณาก่อนกินว่ามีกับดักมีพิษหรือไม่ จากนั้นมันค่อยกิน กินเสร็จก่อนไปมันยังเดินวนมองรอบด้านก่อนเข้าป่า
😯 เห็นพฤติกรรมเช่นนั้น นายพรานก็มั่นใจว่าตัวเองทำถูกวิธี แต่ผู้ใหญ่บ้านยังมองไม่ออกว่าจะจับได้อย่างไรแต่ก็ต้องเชื่อและทำตามเพราะเขาเป็นนายพรานที่เก่งสุดแล้วในเมืองนี้
😯 วันต่อมานายพรานบอกให้ชาวบ้านเอาอาหารดีดีอร่อยอร่อยที่หมูป่าชอบไปวางที่เดิมอีก ให้หมูป่ามากิน.... หมูตัวนั้นก็มาอีกและระแวดระวังเช่นเดิม แล้วก็กินและเดินจากไป เป็นเช่นนี้ 10 วันผ่านไป ชาวบ้านเริ่มไม่พอใจพรานคนนี้
😡 "ถ้าเป็นเช่นนี้สืบไปจะแตกต่างอะไรกับหมูป่าทำลายสวนไร่เล่า"
😀 นายพรานจึงบอกว่าใจเย็นเย็นใกล้แล้ว ใกล้แล้ว
☺️ วันต่อมานายพรานให้ชาวบ้านนำอาหารไปวางที่เดิม แต่เพิ่มมาคือให้ฝังเสาสูงประมาณ เกือบสองเมตรไว้เสาหนึ่ง ห่างจากอาหารพอประมาณ หมูป่าก็มากินอาหารตามเดิม มันก็ดูแปลกใจที่มีเสาไม้มาตั้งอยู่หนึ่งเสา มันก็พิจารณาดูแล้วเสานี้ไม่เป็นพิษเป็นภัยกับมันแน่นอน แล้วมันก็กินอาหารแล้วก็เดินเข้าป่าไป
☺️ วันถัดมานายพรานก็ให้ชาวบ้านให้อาหารเช่นเดิม แต่ก็เพิ่มเสาต้นใหม่ปักถัดไปข้างข้างเสาต้นแรก หมูป่าก็มากินอาหารเช่นเดิม มันก็เห็นเสาต้นใหม่ พิจารณาแล้วมันก็เห็นว่าไม่เป็นพิษเป็นภัยกับมันเช่นเดิม มันก็กินแล้วก็เดินเข้าป่าไป
☺️ เป็นเช่นนี้เรื่อยเรื่อย เรื่อยเรื่อย หมูป่าก็มากินทุกวัน เสาไม้ก็เพิ่มขึ้นทุกวัน 30,40 ต้น
☺️ จนกระทั่งมาถึงวันนี้ หมูป่าเดินออกมาจากป่า มองหาอาหารเช่นเดิม มันก็เห็นว่าอาหารยังมีเหมือนเดิม แต่ทางเดินเข้ามันแคบลง พอแค่ให้ตัวของมันมุดเข้าไปได้ ด้วยความระแวดระวังเช่นเดิม มันก็มองรอบด้าน เห็นว่าไม่มีอันตรายใด มันก็มุดเข้าไปกินอาหารที่ล้อมคอกด้วยเสาไม้ที่มันเคยชิน
จังหว่ะที่มันกินอาหารอย่างเพลิดเพลินนั่นเองนายพรานก็ปักเสาไม้ต้นสุดท้ายปิดทางออกของหมูป่าตัวนั้น...
แล้วมันก็ถึงขังในที่สุด...
ชาวบ้านและผู้ใหญ่บ้านต่างดีใจที่จับขังหมูป่าตัวนี้ได้ และถามนายพรานผู้มากประสบการณ์คนนี้ว่า ท่านคิดวิธีการนี้ได้อย่างไร ช่างสุดล้ำเหลือเกิน
นายพรานก็ตอบว่า ทีแรกเราก็จนปัญญาเช่นกัน แต่หลังจากนอนคิดหลายวันเราก็คิดได้
☺️ "ที่ข้างบ้านข้า มีข้าราชการแก่แก่คนหนึ่ง เขาเกษียณแล้ว แต่ชีวิตเขาช่างลำบากเหลือเกิน สุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง ต้องอาบเหงื่อขายแรงทำงานทุกวันเพื่อยังชีพ เพราะเงินเดือนหมด เงินบำนาญไท่พอใช้ ทั้งที่ช่วงเขารับราชการเขามีรายได้ สูง เป็นข้าราชการผู้ใหญ่
🤨 ในช่วงทำงานเขาก็ปักเสาขังตัวเองทุกปีทุกปีโดยเขาไม่รู้ตัว ไม่คิดถึงวันสุดท้ายที่เขาต้องเกษียณ ทุกปีเขาจะก่อหนี้ปักเสาให้ตัวเอง ไม่เคยหาช่องทางสำรองให้ตัวเอง จนถึงวันที่เขาเกษียณเขาจึงรู้ตัว 🤨 ทุกวันนี้เขายังถอนเสาที่เขาขังตัวเองออกไม่ได้ และถึงวันสุดท้ายยังไม่รู้ว่าเขาจะออกมาได้มั้ย.. เราคิดถึงจุดนี้จึงลองมาใช้จับหมูป่าดูและมั่นใจว่าจับได้แน่นอน...
☺️ "ผู้ใหญ่ก็เอาเรื่องราวนี้บอกลูกบ้านนะ อย่าได้เป็นเช่นหมูป่าตัวนี้ที่กินเพลิน จนลืมสังเกตุกรงขังตัวเอง ทำอะไรให้มีช่องทางสำรองไว้บ้าง
บ้านหลังใหญ่ถ้ามีหลอดไฟดวงเดียว ถ้าหลอดไฟขาดไปมันจะมืดมนทั้งบ้าน ชีวิตให้ติดหลอดไฟหลายดวง หลอดไฟหลอดหนึ่งขาดยังมีอีกหลายหลอดคอยให้แสงสว่าง...
⚪ อย่ามัวใช้ชีวิตจนเพลิน
⚪ อย่าวางกับดักชีวิตตนเอง
⚪ ถ้ารู้ตัวว่ามีเสาไม้ล้อมขังตัวเองจงถอนมันออกซะ ก่อนสายเกินไป"
ด้วยรัก... ข้าราชการบำนาญ.. คนหนึ่ง..
Cr.unsplash
โฆษณา