1 มี.ค. 2020 เวลา 11:22 • ปรัชญา
เวลากับสมการชีวิตที่เปลี่ยนไป..
คนหลายคนบอกว่าเดี๋ยวนี้เวลาเดินเร็ว แป้บเดียวก็หมดวัน เผลออีกหน่อยก็หมดปี รู้ตัวอีกทีก็คงถึงวัยเกษียณสำราญกันหมดแล้ว
แต่พอมามองนาฬิกา เข็มวินาทีก็ค่อยๆขยับเป็นจังหวะเท่าเดิม ไม่ช้าไม่เร็ว เดินหน้าขมักเขม้นอย่างคงที่ แล้วทำไมเราถึงเผลอคิดว่าเวลาเดินเร็วไปได้
นั่นก็เพราะ ตัวแปรในชีวิตของเราเพิ่มมากขึ้น วันนึงมีเป็นร้อยสิ่งที่มากองอยู่ตรงหน้า แค่เปิดมือถือแป้บเดียวหันมองเวลาอีกทีก็ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้ว
ไม่ต้องพูดถึงเวลาที่ใช้ไปในการเดินทางซึ่งอาจนับได้เกิน 10% หรือประมาณ 2 ชั่วโมง 40 นาทีในแต่ละวัน ซึ่งเสียเวลาชีวิตมาก ถ้าคุณไม่ได้ใช้มันให้เกิดประโยชน์อย่างอื่นไปด้วย เช่น อ่านหนังสือหรือ Blockdit (ในกรณีที่ไม่ได้ขับรถ) ฟังpodcastที่มีข้อคิดดีๆ หรือเเม้กระทั่งการโทรหาคนที่เรารัก เช่น พ่อแม่
ดังที่ Freddie Mercury ร็อคสตาร์แห่ง วงควีนส์ ได้ร้องไว้ว่า “Time waits for nobody. Time waits for no one. We've got to build this world together or we'll have no more future at all” วันเวลาไม่เคยรอใครแม้แต่คนเดียว เราต้องลงมือสร้างโลกของเรา ไม่อย่างนั้นเราจะไม่มีอนาคตอีกต่อไป..
เพราะ เวลาเป็นสิ่งมีค่า ใช้แล้วหมดไปและหาใหม่ก็ไม่ได้อีก ดังนั้นการจัดสรรเวลาให้คุ้มค่าจึงเป็นเรื่องที่จำเป็น โดยเฉพาะ การผลัดวันประกันพรุ่ง เนื่องด้วยข้ออ้างนานาประการ ไม่ว่าจะเป็นความขี้เกียจ ความกลัว ความเหนื่อยล้าจากเรื่องรอบตัว คือ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในเงื่อนไขของเวลา
แต่คุณจะทำยังไงก็ได้ เวลาในชีวิตคุณเป็นของคุณ
ช้าช้า ได้พร้าเล่มงาม แต่ถ้าช้ามากไปอาจไม่ได้พร้าสักเล่ม
#ปั้นลมเป็นเรื่อง
โฆษณา