"ผู้ใหญ่ในอุดมคติ"
ภาพประกอบไม่เกี่ยวกับเนื้อหาแต่อย่างใด
ตั้งแต่เราเกิดมาผ่านการเป็นทารกเข้าสู่วัยเด็กเคยเป็นวัยรุ่นและเติบโตเป็นผู้ใหญ่ บทเรียนที่ผ่านมาในชีวิตทำให้เข้าใจสัจจะธรรมและได้ค้นพบตัวเองแล้วว่าชอบอะไร ถนัดสิ่งไหน ประสบการณ์ที่ดีและแย่ได้หลอมรวมให้เราเป็นคนใหม่และพร้อมถ่ายทอดประสบการณ์ชีวิตและความรู้ในโลกแห่งความเป็นจริงสู่คนรุ่นต่อไปให้เป็นแบบอย่างที่ดีให้คนรุ่นหลัง ยามอยู่ให้มีคนรักยามจากให้มีคนคิดถึง อบอุ่นทุกครั้งเมื่อได้เจอ ไม่เป็นภาระสร้างความไม่สบายใจให้คนรุ่นหลังที่สำคัญต้องเอาตัวรอดให้ได้จนถึงวันสุดท้ายของชีวิต เพราะเหตุใดจึงเอ่ยนำเช่นนี้.
ผมอยากท้าวความไปเมื่อครั้งอดีตที่ผ่านมา สังคมในอดีตนั้นมันคือ
ยุคเกษตรกรรม-คนรู้จักปลูกพืช เลี้ยงสัตว์ ในน้ำมีปลาในนามีข้าว ได้ผลผลิตมาเลี้ยงครอบครัวอยู่กันสุขสบายเหลือกินก็แบ่งปัน สังคมอยู่แบบไม่มีความกดดันเพราะไม่ค่อยมีการแข่งขัน พ่อแม่สามารถเลี้ยงลูก 7-8 คนได้อย่างสุขสบาย ลูกออกไปมีครอบครัวมีหลานก็ยังสามารถเลี้ยงได้สบายๆ ต่อมาโลกก็ได้เปลี่ยนไปเข้าสู่
ยุคแห่งอุตสาหกรรม -ได้มีการนำเครื่องจักรเข้ามาใช้ในการผลิต ในการแปรรูป มีการค้าขาย มีการใช้กำลังคนเข้ามาในการผลิต เกิดการย้ายถิ่นฐาน คนจากบ้านนอกเริ่มเข้ามาทำงานในเมืองและเขตอุตสากรรมต่างๆ สังคมเริ่มมีการแข่งขันเพราะมีระบบทุนเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องปากท้อง นิสัยจิตใจคนเริ่มเปลี่ยนไปเพื่อความอยู่รอด ทุนนิยมแปลตรงตัวถ้าเรามีทุนเขาจะนิยมเรา แต่ถ้าไม่มีทุนแทบไม่มีใครอยากรู้จักแล้วใครหรือจะไม่อยากมีหน้ามีตาในสังคมและเป็นที่ยอมรับ. ต่อมาโลกของเราก็เข้าสู่
ยุค I.T. - มนุษย์ได้รู้จักคอมพิวเตอร์เริ่มมีระบบดิจิตอลเข้ามาเก็บรวมรวบข้อมูล มีระบบไอทีเข้ามาช่วยในทั้งภาคอุตสาหกรรมและบริษัท บัญชี ห้างร้าน วิถีชีวิตของมนุษย์ก็เริ่มเปลี่ยนไปอีกครั้ง เริ่มมีสิ่งมาอำนวยความสะดวกสบายและรวดเร็วยิ่งขึ้น จากคิดถึงกันต้องไปหาและมีปฎิสัมพันธุ์ที่ดีต่อกัน ก็เริ่มมีโทรสับมือถือโทรคุยกันเมื่อไหร่ก็ได้ เริ่มคุยกันผ่านแชท ผ่านทางอีเมล ปฎิสัมพันธ์ของมนุษย์ก็เริ่มเปลี่ยนไปอีกครั้งเพราะมันสะดวกสบายยิ่งขึ้น. มาถึงยุคปัจจุบันคือ
ยุคแห่งข่าวสารข้อมูลข่าวสาร - ยุคแห่งBigData ยุคที่ว่าปลาเร็วกินปลาช้า ยุคที่มี Artificial Intelligence (A.I.)เข้ามามีบทบาทสำคัญในการดำเนินชีวิต ยุคที่คนคุยกันน้อยลงและตัดสินกันง่ายขึ้น ยุคแห่งการที่คนรู้จักกันง่ายขึ้นและก็ลืมกันง่ายขึ้นเช่นกัน เป็นยุคที่คนมีสังคมที่ใหญ่ขึ้นแต่ปฎิสัมพันธ์กลับน้อยลง คนเริ่มเปลี่ยนไปทุกยุคทุกสมัย ๆ
จึงย้อนกลับมาพูดอีกครั้งว่า เมื่อเราโตขึ้นอายุมากขึ้นสุดท้ายก็แก่ตัว เราจะคาดหวังให้ลูกหลานเราเป็นเหมือนเดิมอีกหรือไม่จะคาดหวังให้ลูกหลานกลับมาเลี้ยงเราจริงหรือในยุคสมัยที่โคตรจะ Disrup เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วขนาดนี้ ผู้ใหญ่บางคนชอบเอาตัวเองเปรียบเทียบกับคนรุ่นใหม่อย่างโน้นอย่างนี้ซึ่งอยากจะบอกเลยว่ามันวัดกันไม่ได้หรอกครับ จะให้คนรุ่นปัจจุบันไปมีวิถีชีวิตแบบคนรุ่นก่อนได้อย่างไร.
ผมได้ไปเจอน้องที่ทำงานคนนึงมาจากทางภาคอิสานน้องก็เล่าให้ฟังว่า ตั้งแต่เข้ามาทำงานเงินเก็บแทบไม่มีเก็บเลยทั้งที่ไม่ได้ฟุ่มเฟือย ไม่มีเงินซื้อเสื้อผ้าสวยๆใส่และกินอาหารดีดีแบบคนอื่นบ้าง ไปเที่ยวในที่ที่อยากไป ผมเลยถามเกิดอะไรขึ้น น้องก็ตอบว่าหนูส่งให้แม่เลยไม่มีเก็บค่ะ แม่ชอบโทรมาขอและที่บ้านก็เป็นหนี้ด้วยค่ะ ผมเลยถามอีกครั้งว่าเป็นหนี้เพราะอะไร น้องก็บอกแม่ไปกู้ยืมนอกระบบมาและก็ยืมมาโดยไม่เอาไปประกอบอาชีพอะไรเลยยืมมาใช้ส่วนตัวเฉยๆส่วนพ่อก็ทำอาชีพรับจ้างไม่ได้มีรายได้สูงอะไร เห็นม่ะพออ่านมาถึงตรงนี้แล้วรู้สึกยังไงครับ ในเวลาที่เศรษฐกิจฐานล่างแย่ขนาดนี้ และ วิกฤติไวรัส Covid-19 ที่ได้รับผลกระทั่วโลกแบบนี้.
ผมอยากจะบอกว่าความกตัญญูมันมีหลายวิธีที่ที่จะแสดงออกให้เค้าเห็น มันไม่จำเป็นที่คุณต้องส่งเงินให้ทุกเดือนทั้งๆที่ท้องเรายังไม่อิ่มหรอกแต่มันกลับจะดึงรั้งไม่ให้เราพัฒนาไปไหนเผลอๆกอดคอกันตายคู่ รักก็ส่วนรักแต่เราต้องพัฒนาตนเอง เราต้องเติบโต เราต้องกินต้องใช้ ฟังดูมันอาจดูเห็นแก่ตัวแต่มันไม่เป็นอย่างนั้นหรอกครับคุณเคยเห็นต้นไม้ไหมครับตอนต้นมันยังเล็กมันใช้รากดูดซึมอาหาร ชอนไชไปเรื่อย ไม่แบ่งปันใครเพื่อดูดซึมแร่ธาตุและอาหารให้ได้มากที่สุด เพื่อเติบอย่างเต็มประสิทธิ ออกดอกออกผล มีร่มเงาแก่พืชเล็กๆกับสัตว์เล็กๆ ให้นกได้ทำรัง ให้กระรอกได้กินผล เห็นไหมครับว่าถ้าเราเติบโตพอเราสามารถช่วยคนอื่นได้มากขนาดไหน เฉพาะฉะนั้นผู้ใหญ่ต้องเติบโตอย่างมีคุณภาพ
เรารับฟังปัญหาคนอื่น,เจ้านาย,หรือลูกค้าเราได้ พอเขาด่าเราไม่กล้าแม้แต่จะเถียง แต่ทำไมเราไม่เคยรับฟังเสียงของเขาเลย
จงปล่อยให้เด็กเขาเติบโตฟังเสียงเขาให้มากขึ้นไม่ว่าจะเป็นความคิดและการปฎิบัติต้องดูเขาอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆแก่อย่างมีสไตล์เพื่อไม่เป็นภาระให้คนรุ่นหลัง .
สุดท้ายนี้ผมอยากจะบอกว่าเราทุกคนย่อมต้องเป็นผู้ใหญ่และต้องแก่ชราภาพและพบจุดจบกันทุกคนอย่าคาดหวังว่าลูกเราจะเลี้ยง วางแผนชีวิตด้านการเงิน หาความรู้ใส่สมองในการวางแผนเกษียร ณ ตอนนี้ รู้จักและเข้าใจตัวเองเป็นอย่างดี ใช้1 เก็บ1 ลงทุน2 พลังงานเหลือ ความสามารถเหลือ ก็แบ่งปันความรู้ต่อสู่สังคม ไม่ชั่ยแก่แล้วจะรอความช่วยเหลืออย่างเดียวแต่ต้องแก่ละตายให้ลูกหลานจนจำ สู้ๆ อย่ายอมแพ้ ไป Let'Go.
- Credit by blockred.31
ฝากติดตาม ข้อความ ดีดีที่ IG : Blockred.31 ด้วยนะครับ และ www.blockdit.com/blockred.31 ด้วยนะครับบายย...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
