อึดอัดแค่ไหนทำได้ก็แค่เขียนออกมา
รู้สึกอึดอัดทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องราวที่เราไม่สามารถพูดออกมาได้
การเปลี่ยนแปลงในชีวิตเรามันเป็นเรื่องที่ตลกมากที่ต้องมีใครคนใดคนหนึ่งถูกสาวไส้ นี่คือสิ่งที่เราเคยคิดเสมอถ้าวันนึงเราเลิกกับใครเราจะไม่ทวงของเพราะตอนนั้นถือว่ารักกัน
ตลอดระยะเวลาที่คบกัน เราเองเป็นคนให้มาตลอด เพราะเรารัก และเราเห็นว่าเราได้เงินเดือนมากกว่าผิดที่เราเองที่ให้โดยที่ไม่เคยถามว่าเค้าต้องการไหม
เรารู้สึกว่าคนเราอยู่ด้วยกันก็ต้องช่วยกัน เราก็เริ่มจากเรื่องทั่วๆไป เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า นาฬิกา ของใช้ในบ้าน อาหารของสดของแห้ง ค่าน้ำมันรถ ค่าซ่อมรถ ค่าเปลี่ยนยางรถยนต์ ค่ารักษาพยาบาล ไปเที่ยวในและต่างประเทศ มือถือเปลี่ยนให้ตลอด เราจัดการให้หมด ตั้งแต่หัวจรดเท้าไม่มีสิ่งไหนที่เราไม่เตรียมให้ ตอนนั้นก็เพราะรักไง ทำได้ทุกอย่าง อะไรที่คิดว่าคนอื่นมีเค้าต้องมี อันนี้ว่าเค้าไม่ได้เราให้เค้าเองตลอดเวลา 20ปี
ที่สำคัญเราเลือกที่จะเป็นหนี้ชื่อเราเพียงคนเดียวโดยที่เค้าไม่มีหนี้สินอะไรเลย
จนถึงวันที่เราเลิกกัน เราไม่เคยคิดเสียดายของที่เราให้เค้าเลยเพราะตอนนั้นเรารักเค้า และไม่เคยคิดจะทวงของแม้แต่ชิ้นเดียว
แต่มันก็มาถึงวันนึงที่เราสุดจะทนได้ คือการเห็นพี่น้องและเค้าว่าเราต่างๆนาๆที่เอาทรัพย์สินของเค้าไป
เราต้องอดทนกับการไม่พูดและเงียบเพราะครอบครัวเราขอไว้โดยให้เหตุผลว่าเรื่องนี้คน2คนเท่านั้นที่รู้ว่าอะไรคือเรื่องจริง และตัวเค้าเองจะรู้ดีที่สุด เวลาจะพิสูจน์เอง ปล่อยให้เค้าว่าไป เพื่อให้เราได้เห็นนิสัยและตัดใจให้เร็วที่สุด
แต่เราก็นิสัยไม่ดีขอกล้องและนาฬิกามา1เรือน ได้แบบที่เราบังคับให้เค้าหยิบให้เดี๋ยวนั้น
นาฬิกาที่ได้มา ก่อนที่เราจะให้เค้าออกจากชีวิต เค้าขอนาฬิกาเรือนนี้โดยขอผ่อนชำระให้เราเป็นรายเดือน แต่เราเลือกที่จะไม่ให้เพราะเราให้ยืมใส่ไม่ได้ให้เลย
แต่ใครจะรู้บ้างว่าเราอึดอัดแค่ไหน ที่เค้าบอกใครต่อใครว่าเราเอาของๆเค้าไปจำนำ เราเอาไปจริงแต่เงินที่ได้มาเค้าเอาส่วนนึงไปใช้ และเราคนเดียวเท่านั้นที่จ่ายชำระหนี้เค้าไม่เคยช่วยแม้แต่บาทเดียว
ในสายตาทุกคนเราถูกมองว่าเราเอาของเค้า ทำให้เค้าทนเราไม่ได้ เราไม่ดี เหมือนเราเกาะเค้ากิน เรารู้สึกเสียใจที่สิ่งที่เราทำมาทั้งหมดมันไม่มีอะไรดี เค้าเที่ยวบอกกับเพื่อนเค้าให้ระมัดระวังว่าเราจะยืมเงินว่าเราไม่ดีในหลายๆเรื่อง
เราอึดอัดที่พูดอะไรไม่ได้ เหมือนเรื่องของเค้าจะใหญ่โตกับการที่เราเอาของๆเค้าไปจำนำ แต่สิ่งที่เราถูกกระทำเราพูดไม่ได้เลย กล้องที่เราขอเค้าคืนมา 50D เค้าทำตกซ่อมไม่ได้ ส่วน6D ตัวกล้องชื้น เลนส์พัง เหมือนของที่เราได้กลับมาคือสิ่งที่พังทั้งหมด ตลอด20ปีถ้านับของที่เค้าให้เราว่ายังไม่ได้20%ที่เราให้เค้าเลย
เรารู้สึก ของที่เป็นของๆเค้าทวงคืนกับเราทุกบาททุกสตางค์ แต่ของๆเรากลับได้คืนมาแค่ 2ชิ้น นาฬิกากับกล้อง และได้มาแบบพังๆ ในเมื่อเค้าบอกใครต่อใครว่าเราไม่มีเงิน เราเลยบอกเค้าต่างหูเพชรกับโทรศัพท์เราขอคืนได้ไหมจะเอาไปขายเพื่อใช้หนี้เค้า แต่เค้าก็ไม่ให้
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น เราตั้งสติและมาคิดย้อนกลับไป เรารักคนๆนึงจนไม่มีเหตุผลเลยหรือไง เป็นภูมิแพ้ เปลี่ยนที่นอนให้ เปลี่ยนแอร์ให้ เปลี่ยนทีวีในห้องให้ เราอยู่กับเค้าเราเลือกสิ่งที่ดีให้กับเค้า สุดท้ายโดนหักหลังจากความไม่ซื่อสัตย์
ใครจะเชื่อว่าคนที่เราเคยรักและคิดว่ารักเราจะว่าเราและทำกับเราได้ขนาดนี้
จำไว้ อย่าไว้ใจใครเพราะความซื่อสัตย์ใช้ไม่ได้กับคนทุกคน
จำไว้อย่าประมาทมากไปกับใจคน
อยากรู้จังเวลาเล่าให้คนอื่นฟังไม่อายบ้างหรอ
วันนั้นเรารักกันไม่ว่าอะไรเราก็แก้ปัญหาได้ แต่เมื่อไหร่ที่มีคนไม่ซื่อสัตย์ทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงได้........
ถ้าสิ่งไหนที่เค้าว่าเราแล้วเราเป็นจริงเราขอปรับปรุงตัว แต่สิ่งไหนที่เค้าว่าเราในสิ่งที่เราไม่ได้ทำ เราขออโหสิกรรมให้ เราใช้กรรมให้หมดแล้วนะ20กว่าปีที่ผ่านมาขอให้หมดในชาตินี้ เราคงทำกรรมกับเธอไว้เยอะ เราถึงต้องชดใช้นานขนาดนี้
สิ่งที่เราระบายมันเป็นความรู้สึกเราคนเดียวที่อาจจะเห็นแก่ตัวก็ได้ เรา2คนอาจรู้สึกไม่เหมือนกัน เค้าอาจจะมีความรู้สึกในแบบของเค้า
เพราะเราเชื่อว่า ในทุกเรื่องราว จะมี
“เรื่องของเรา เรื่องของเค้า และความจริง”
ขอบคุณคำอฐิษฐานวันนั้นที่ทำให้เราได้พบกับความจริงสุดท้ายต่อให้เราอึดอัดเราก็ให้อภัยกับทุกเรื่องที่ผ่านมาแล้วนะ เราไม่อยากแบกทุกข์นี้ไว้ ให้อภัยคือสิ่งที่เราทำได้และดีที่สุด
ขอบคุณ BD ที่ให้เราได้เขียนระบายออกมา
“ใครไม่รู้ตัวเรารู้” ตอนนี้มีงานอะไรรับทำหมด อยากปลดหนี้คืนของให้เค้า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
