โควิด - จิตสำนึก - กับการเอาตัวรอด ควรเลือกทำสิ่งไหน??
เมื่อมีคำถามเกิดขึ้นว่า ระหว่างจิตสำนึก กับการเอาตัวรอดเพื่อให้มีชีวิตอยู่ เราควรเลือกทำสิ่งไหน.....
มันเป็นคำถามที่เลือกตอบยากมากจริง ๆ แต่แม้มันจะตอบยากเย็นแค่ไหน สุดท้ายสถานการณ์ และสถานภาพที่เราเผชิญอยู่ขณะนั้น มันจะบังคับให้เราเลือกเอง
เราเข้าไปอ่านบทความของ thematter และชอบประโยคในบทความนี้มาก ที่บอกว่า "แม้วิกฤติโควิด-19 จะส่งผลกระทบต่อผู้คนทุกชนชั้น แต่ระดับความรุนแรงที่คนต่างฐานะต้องเจอนั้นย่อมไม่เท่ากัน"
“อย่าเพิ่งพูดเรื่องกักตุนสินค้าเลย แค่เอาตัวรอดให้พรุ่งนี้มีเงินพอกินข้าวก็ดีใจแล้ว”
ขอบคุณภาพจากเว็บไซต์ จาม.com
*ไม่มีใครอยากเป็นตัวแพร่เชื้อหรอก แต่ถ้าอยู่เฉย ๆ พวกเขาก็อดตาย ** แล้วเราควรมีทางออกยังไงกันนะ
* * หลายคนอาจจะตั้งคำถามว่า** ทำงานมาทั้งชีวิตไม่มีเงินเก็บเลยหรอ หลายคนได้ยินคงจะแบบเออนั่นสิ
แต่... เราไม่รู้หรอกว่าผู้คนเหล่านั้นภูมิหลังเขาเป็นยังไง มีลูกกี่คน มีกี่ชีวิตต้องเลี้ยงดู มีผู้ป่วยอยู่บ้านที่รอรับเงินรักษา มีข้าวต้องซื้อ มีค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟต้องจ่าย หนำซ้ำยังมีหนี้นอกระบบที่จ่อคอหอยเขาอยู่
*คำพูดของ คุณป้าสุจินต์ น่าสนใจนะ ทำให้เรามองได้หลายมุมมองเลยทีเดีย มีช่วงหนึ่งที่แกพูดว่า
"เมื่อเขาไม่มีงาน อยู่ที่กรุงเทพต่อก็เสียค่าเช่าบ้าน แล้วรายจ่ายมันต้องเพิ่มขึ้น ส่งผลให้ต้องเลือกที่จะเดินทางกลับบ้าน เพราะว่าอย่างน้อยที่บ้านก็ยังมีข้าว มีผัก มีอะไรที่เขาประทังชีวิตได้" ป้าสุจินต์ เริ่มต้นอธิบาย
“ป้ามองว่า การกักตัวอยู่บ้าน มันคงทำไม่ได้ทุกคน คนที่พอมีเงิน มีทุนอยู่บ้าง เขาก็ยังสามารถอยู่บ้านได้ 14 วัน แต่สำหรับคนที่ไม่มีทุนอยู่เลย เพราะต้องหาวันกินวัน เขาจะอยู่ในบ้านเฉยๆ ทั้ง 14 วันมันคงยาก”
ขอบคุณภาพจาก thematter
ลองเข้าไปอ่านบทความนี้ดูนะคะ เราว่าเป็นบทความที่ดีเลยทีเดียว
ข้อความข้างต้นนั้นเป็นเพียงมุมมองของเรา ใครมีมุมมองแบบไหนก็แชร์กันได้นะคะ ไม่มีผิดมีถูก
Via : the matter
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
