ของวิเศษ ที่ทุกคนต้องมี
กาลครั่งหนึ่ง มีครอบครัวอยู่ครอบครัวหนึ่ง ครอบครัวนี้เป็นครอบครัวที่ยากจนไม่มีอันจะกินพ่อและแม่ต้องออกไปตัดฟืนหลังภูเขาเพื่อนำมาเผาเป็นถ่านขายให้คนในหมู่บ้านใช้แต่รายได้ก็ไม่มากนัก แต่ถึงพวกเขาจะจนยังไงพวกก็ยังชอบช่วยเหลือคนอื่นด้วยซ้ำ แต่ความยากจนก็น่ากลัวจริง
ลูก👦:แม่ฮะวันนี้มีอะไรกินหรอฮะ
แม่👩:อ่อวันนี้มีเมนูพิเศษจ้ะลูก
ลูก👦:อะไรหรอฮะ
แม่👩:มันก็คือข้าวคลุกน้ำปลาฝีมือแม่ไงละ😂
ลูก👦:😩กินแบบนี้อีกแล้วหรอฮะ
พ่อ👨:นี่ลูกเรากินเพื่ออยู่นะไม่ได้อยู่เพื่อกินมีไรก็กินไปเถอะลูกอย่าเลือกกินหนักเลย
ลูก👦:ก็ได้ฮะผมกินก็ได้
จากนั้นก็ต่างพากันกินข้าวเย็นกัน แล้วก็พากันไปนอน ตื่นเช้ามาคนพ่อและคนแม่ก็จะพากันไปตัดฟืนที่หลังเขาตามเดิมแต่ก่อนเขาถ้าบอกลูกชายก่อนว่า
แม่👩:นี่ลูกจ้ะกับข้าวแม่เอาไว้ตรงนี้นะ
พ่อ👨:อย่าออกไปเล่นไหนไกลบ้านนะลูกมันอันตราย
ลูก👦:ผมอยากไปกับกับพ่อแม่นะให้ผมไปด้วยนะฮะ
พ่อ👨:ไม่ได้ไม่ได้ มันไกลมากเกินไปแล้วมันก็มีอันตารายด้วยอยู่บ้านแหละดีแล้ว
ลูก:ก็ได้ฮะผมอยู่บ้านก็ได้ ไปดีมาดีนะฮะ
จากนั้นพ่อและแม่ก็พากันไปตัดฟืนที่หลังเขา ลูกชายเขาชายเขาก็ไปกินข้าวที่แม่เตรียมไว้ให้แต่กับข้าวก็ไม่ได้มีอะไรมากนอกจากข้าวกับน้ำปลาแต่ครั้งนี้น่าแปลกที่ข้าวเยอะกว่าปกติ แต่ลูกก็ไม่ได้คิดอะไรกินหมดแล้วก็ไปเดินเล่นแถวบ้าน ตัดมากทางพ่อและแม่คนพ่อจะค่อยตัดต้นไม้ขนาดพอเผาถ่านส่วนคนแม่จะตัดให้เป็นท่อนเล็กๆแต่ตัดไปได้ไม่เท่าไหร่แม่ก็เป็นลมล้มลงไป พ่อรีบเข้าไปพยุงขึ้นแล้วถาม
พ่อ👨:แม่ๆเป็นไร
พ่อ👨:แม่กินน้ำก่อนนะ
จากนั้นพ่ออุ้มแม่ลงมาจากหลังเขาพาไปแม่กลับไปที่บ้านแต่แม่กับตัวร้อนมาก พ่อต้องเอาผ้ามาเช็ดตัวให้แม่ แต่น่าเศร้าที่เขาไม่มีเงินไปซื้อยามาให้ภรรยาเขา เงินที่เขาเผาถ่านก็นำไปซื้อข้าวหมดแล้ว ภรรยาเขาเริ่มรู้สึกตัว
พ่อ👨:แม่ตื่นแล้วหรอ แม่ไม่สบายทำไมไม่บอกพ่อละ
แม่👩:แม่ไม่เป็นไรมากหรอก แค่หน้ามืด
พ่อ👨:ไม่เป็นไรได้ไง ตัวแม่ร้อนมากเลยนะ แล้วเมื่อเช้าพ่อไม่เห็นแม่กินข้าวเลยนะอย่าบอกว่าแม่ไม่กินข้าวอะ
แม่👩:ก็แม่ไม่หิวเลยตัดไว้ให้เจ้าหนูมันหมดเลย
พ่อ👨:แม่นะแม่ตัวเองไม่สบายแท้ๆ
ตัดมาทางลูกชายเขากำลังเดินเล่นอยู่ก็เดินไปเจอกับถุงผ้า ถุงหนึ่ง เขาเลยเปิดดูข้างในก็เจอกับเงินมากมายเขารีบกลับมาบ้านเพื่อรอเอาให้พ่อแม่ดู แต่พอมาบ้านก็เจอกับพ่อและแม่นอนอยู่ตรงพื้น
ลูก👦:แม่เป็นไรหรอฮะ ทำไมนอนเร็วจัง
แม่👩:แม่ไม่สบายนิดหน่อยนะลูก
พ่อ👨:ว่าแต่ถุงผ้าอะไรนะลูก
ลูก👦:อ๋อผมเดินไปเจอมันตกอยู่ ในนี้มีเงินเยอะแยะเลยนะฮะเอาเงินนี้ไปซื้อยามาให้แม่กินสิฮะ
แม่👩:ไม่ได้นะลูกเอาไปคืนเจ้าของเขาเดี๋ยวนี้มันไม่ใช่เงินเรานะ
ลูก👦:แต่เราจะไม่มีเงินซื้อยาให้แม่นะฮะ
พ่อ👨:ไม่เป็นไรหรอกลูกเดี๋ยวพ่อหาเงินมาซื้อยาให้แม่เอง เงินนั้นนะเราต้องเอาไปคืนเจ้าของ มันไม่ใช่เงินของเรา
ลูก👦:แต่ผมไม่รู้นิฮะว่าของใคร
พ่อ👨:มาเดี๋ยวพ่อช่วยหา
ขนาดนั้นเศรษฐีคนหนึ่งกำลังกลุ้มใจที่ทำของสำคัญตกหายแต่ก็ไปเจอเขากับพ่อลูกที่กำลังเลยเดินคนพ่อเลยทักถามว่า
พ่อ👨:กำลังหาอะไรอยู่หรอครับให้ผมช่วยมั้ย
เศรษฐี👲:ฉันกำลังหาถุงผ้าที่สำคัญของฉันนะสิในนั้นมันมีแหวนแต่งงานของฉันกับภรรยา
พ่อ👨:ใช่ใบนี้มั้ยครับพอดีลูกผมไปเจอเขา
เศรษฐี👲:โอ้ พระเจ้านี่มันใช่เลยแหละขอบคุณนะขอบคุณมากๆเลย
พ่อข👨:ไม่เป็นไรหรอกครับ ดีใจด้วยนะครับที่เจอมันถ้าไม่เจอคงแย่
เศรษฐี👲:ฉันนะไม่ได้ต้องการอะไรหรอกฉันต้องการแค่แหวนแต่งงานเท่านั้นแหละส่วนเงินนี้นะฉันให้พวกนายละกันถือว่าเป็นค่าตอบแทน
พ่อ👨:ผมรับไว้ไม่ได้หรอกครับมันเยอะเกินไป
เศรษฐี👲:เอาไปเถอะน้าถือว่าฉันให้
พ่อ👨:แต่ผมไม่มีของมาให้คุณเป็นการตอบแทนเลยนะครับ
เศรษฐี👲:ไม่ต้องหรอกของที่นายให้ฉันนะก็คือความซื้อสัตย์ที่มีให้ฉันนี้ก็เป็นของวิเศษที่หาได้ยากแล้ว เอางี้นายมาทำงานบ้านฉันเลยดีกว่านะ
พ่อ👨:ขอบพระคุณมากครับผมจะไม่ลืมบุญคุณเลย
จากนั้นทุกคนก็แยกกันกลับบ้านไป พ่อก็ได้นำเงินไปซื้อยามาให้แม่กินจนหายดี ส่วนเงินเศรษฐีให้มาเขาก็ไม่ได้เก็บไว้ใช้เองทั้งหมดเขาแบ่งไปบริจาคให้วัดต่างๆที่เหลือเขาก็เก็บไว้แค่ซื้อข้าวกิน
ข้อคิด💡:การที่คนมีความซื้อสัตย์สุจริตในตัวก็ถือว่าเป็นของวิเศษที่ไม่ใช่พลังอำนาจ และถ้าหากคุณไม่เคยรู้จักคำว่าให้คุณจะไม่รู้จักคำว่ารับเลย
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
