31 มี.ค. 2020 เวลา 00:29 • ประวัติศาสตร์
EP.3 โรงเรียน
“แก้วววววว เสร็จหรือยัง มาแล้วนะ” เสียงของน้อยเรียกชื่อฉันดังมาจากถนนใหญ่
“เสร็จแล้ว รอด้วยนะ” ฉันตะโกนตอบออกไปด้วยเสียงอันดังเช่นกันเพราะกลัวเพื่อนไม่ได้ยินและไม่รอ
“พ่อ แม่ สวัสดีจ้ะ” ฉันไหว้พ่อกับแม่อย่างเร่งรีบ พลางคว้าย่ามใส่หนังสือขึ้นมาสะพาย
“เออ เดินดีๆล่ะ ถุงเท้ารองเท้าหิ้วเอานะ แล้วไปล้างขาล้างเท้าที่ร่องน้ำถนนใหญ่โน่น อย่าลืมร่มล่ะ” แม่บอกขณะที่ยังนั่งกินข้าวอยู่กับพ่อ
“จ้ะ ไปก่อนนะจ้ะ”
ฉันรีบเดินออกมาล้างขาและเท้ารอ ฉันใส่รองเท้าเสร็จน้อยก็มาถึงพอดี ฉันและน้อยอยู่ชั้นเดียวกัน บ้านอยู่ทางเดียวกัน เราจึงเป็นเพื่อนสนิทกัน ระหว่างทางเราเดินไปคุยกันไป พลันน้อยก็หยุดเดิน
“แก้ว มะก่อนี่ฉันว่ามันแก่แล้วนะดูสิ มันเริ่มร่วงลงพื้น เย็นนี้เราค่อยเก็บกลับบ้านนะ” น้อยพูดพลางก้มลงไปเก็บลูกมะก่อขึ้นมาให้ฉันดู ฉันพยักหน้าเห็นด้วยทันที
ณ โรงเรียน
“เอ้า น้องดำ เอ้ะ!หรือกะปิดีนะ กับน้องแหว่งมาแล้วโว้ย” เสียงรุ่นพี่ม.3ผู้ชายผู้หญิงหลายคนยืนอยู่บนระเบียงอาคารทักทายเรา 2 คนด้วยเสียงอันดัง ทำเอาคนรอบๆหัวเราะไปตามๆกัน
“นั่นปากหรือตูดพี่” น้อยรีบตอบสวนไปทันทีทำเอารุ่นพี่เงียบกริบไปตามๆกัน กลับกลายเป็นคนรอบข้างหัวเราะกับคำพูดของน้อยแทน
น้อยเป็นคนห้าวๆไม่ยอมคน ก็มีแต่น้อยนี่แหละที่คอยปกป้องช่วยเหลือฉันเสมอ เรา 2 คนรีบเดินนำกระเป๋าไปเก็บในห้องเรียนและเตรียมตัวเรียนหนังสือ
ฉันเป็นคนผิวสีที่ออกไปค่อนข้างดำเลยก็ว่าได้ ส่วนน้อยต้องผ่าตัดปากตั้งแต่เด็กๆจึงทำให้ปากมีรอยเย็บตรงริมฝีปากบน นี่ละมั้งจึงเป็นสิ่งที่เพื่อนๆล้อเรา2คนเสมอ เฮ้อ! ชินแล้วล่ะ
ในห้องเรียน
“ดำ ขอดูหน่อยสิ ทำเสร็จแล้วใช่ไหม” กฤช เพื่อนนักเรียนชายหัวโจกของห้องยื่นหน้าเข้ามาถามพร้อมกับดึงสมุดของฉันติดมือไปด้วย
“เสร็จแล้วจ้ะ แต่ไม่เห็นต้องดึงไปเลย ขอเราดีๆก็ได้เดี๋ยวสมุดก็ฉีกกันพอดี ไม่มีส่งครู” ฉันพูดขึ้น
“นั่นน่ะสิ ถ้าอยากจะดูของแก้วน่ะ หัดขอเสียบ้าง ตัวเองทำไม่ได้ อยากลอกของเพื่อนก็น่าจะขอหรือบอกดีๆ แก้วก็ใจดีเกินไปแล้วนะ” น้อยเดินเข้ามาต่อว่ากฤช ที่ไม่ได้สนใจฟังแม้แต่น้อยเพราะมัวก้มหน้าก้มตาลอกงานฉันอยู่ พร้อมกับหันมาว่าฉันในท้ายประโยค
“ไม่เป็นไรน้อย อย่าไปว่ากฤชเลยเดี๋ยวเราส่งงานแล้ว ไปกินข้าวเที่ยงกัน” ฉันรีบตัดบทก่อนที่น้อยจะต่อว่ากฤชมากไปกว่านี้
เที่ยงแล้ว ฉันหยิบเอากล่องข้าวที่มีแต่ข้าวเปล่าออกมาจากย่าม แล้วเดินถือมาที่โรงอาหาร เด็กนักเรียนทุกชั้นตั้งแต่ชั้นป.1-ม.3 เริ่มทะยอยมานั่งที่โต้ะกินข้าวแล้ว โดยจะนั่งเรียงตามระดับชั้นไป กับข้าวที่โรงเรียนทำนั้นส่วนใหญ่จะเป็นแกงต่างๆ ก่อนเที่ยงแม่ครัวจะตักกับข้าวใส่ถ้วยเรียงไว้ นักเรียนต้องจับกลุ่มกัน 4 คน ต่อแกง 1 ถ้วย นักเรียนคนไหนไม่มีกลุ่มก็ต้องหาให้ได้ ถ้าไม่มีจริงๆก็ต้องไปนั่งกับรุ่นพี่ ที่แน่นอนว่าต้องได้กินแต่น้ำแกงและผัก 😢
“ป้าทองมาแล้ว ป้าทองมาแล้ว ว ว ว” เสียงนักเรียนทั้งเด็กเล็กเด็กโต ต่างส่งเสียงร้องลั่นเมื่อเห็นรถมอเตอร์ไซค์ฮอนด้าสีขาวที่แก่เต็มทีแล่นเข้าเขตโรงเรียนมา ทั้งรถเต็มไปด้วยขนมต่างๆเต็มตะกร้าทั้งหน้าและหลัง ขี่เข้ามาอย่างเชื่องช้าพร้อมกับรอยยิ้มกว้างของป้าทองทุกวัน
“น้อย เดี๋ยวเราไปซื้อหวานเย็นกินกันนะ” ฉันพูดกับน้อยที่นั่งตักข้าวใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างเอร็ดอร่อย
“แก้วไปซื้อเถอะวันนี้แม่เราไม่ได้ให้เงินมา” น้อยตอบฉันด้วยเสียงที่เศร้าสร้อยจนฉันรู้สึกได้ ฉันจึงไม่ได้ต่อความอะไร รีบกินข้าวให้เสร็จไวๆ พอกินข้าวเสร็จน้อยขอแยกตัวออกไปก่อน ฉันจึงเดินไปซื้อหวานเย็นถุงละ 1 บาทมา 2 ถุง เพราะฉันได้เงินมาโรงเรียนวันละ 2 บาท
“อ่ะ เราให้” ฉันพูดพร้อมกับยื่นถุงหวานเย็นให้น้อย 1 ถุงที่นั่งอยู่ม้านั่งใต้ต้นไม้
“ขอบใจนะแก้ว วันหลังแก้วไม่ต้องซื้อเผื่อเราหรอกนะ เราเกรงใจ” น้อยกล่าวขอบใจฉันพลางเอื้อมมือมารับหวานเย็นจากมือฉัน
“ไม่เป็นไรหรอกน่า เราเป็นเพื่อนกัน ถึงเราจะซื้อมาถุงเดียว เราก็จะแบ่งให้น้อยอยู่ดี” ฉันพูดพลางกัดกินหวานเย็นไปด้วย พอกินหวานเย็นหมดก็พากันไปแปรงฟันล้างหน้า เข้าเรียนช่วงบ่ายอีกที
กริ๊งงง ง ง ง !!!!
เสียงกระดิ่งเลิกเรียนแล้ว ฉันกับน้อยรีบเก็บหนังสือลงย่ามกลับบ้านเพราะตื่นเต้นที่จะไปเก็บลูก มะก่อ เมื่อเดินมาถึงใต้ต้นมะก่อฉันและน้อยรีบวางย่ามลงกับพื้น เพื่อจัดแจงพื้นที่ใส่ลูกมะก่อ
“แก้ว เธอรอเก็บใต้ต้นมันนี่แหละ เดี๋ยวเราขึ้นไปเก็บเอง” น้อยว่าแล้วก็รีบถลกกระโปรงมาเหน็บเป็น โจงกระเบนแล้วปีนขึ้นไปบนต้นมะก่อเด็ดลูกมันโยนลงมาให้ฉันอย่างคล่องแคล่ว เก็บได้เยอะพอสมควรน้อยก็ลงมาแบ่งกันคนละครึ่ง
“ขอบใจสำหรับมะก่อนะน้อย เจอกันพรุ่งนี้จ้ะ กลับบ้านดีๆล่ะ” ฉันกล่าวขอบใจเพื่อนรักเมื่อเราเดินมาถึงทางเข้าบ้านฉัน
“จ้ะ” น้อยตอบรับพร้อมกับเดินจากไป
‘วันนี้มีของอร่อยกินหลังข้าวเย็นด้วยล่ะ’ ฉันคิดอย่างสุขใจ 😌
*ลูกมะก่อ คือ เกาลัดป่าค่ะ เปลือกมีทั้งแบบแข็งและบางแบบลูกเกาลัดเลยค่ะ แต่ลูกเล็กมากๆ ขนาดไม่เกินนิ้วโป้งมือค่ะ
👋 เป็นอย่างไรบ้างน้อ พออ่านกันได้หรือเปล่าคะ
คิดเห็นอย่างไรก็คอมเม้นกันได้เลยนะคะ
ลูกชาวนารออ่าน และรอตอบทุกคนเลยน้าาา 😍😍
#ลูกชาวนา
31.03.20

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา