ยาวหน่อย
ประสบการณ์ของคนไทย ในนิวยอร์ค ที่เอาชนะ โควิด ด้วยตนเอง
ถ้าเราไม่แน่ใจว่า เราติดเชื้อหรือไม่ เราก็น่าจะเอาวิธีของเขามาปฏิบัติตัวในช่วงนี้
4/4/2020
วันนี้ ขอแชร์ ให้คนที่ติดเชื้อ covid-19
เล็กอยู่NewYork....
Manhattan lในเมืองหลวง ซึ่งเป็นจุดศูนย์รวมของผู้คนมากมาย นิสัยเป็นคนติดตามข่าวสารประจำ
ข่าวใหญ่ทั่วโลก อาจไม่ละเอียดมาก แต่ข่าวเกี่ยวกับเชื้อโรคไวรัสตัวนี้ มันไม่ใช่เป็นตัวแรก ที่เอาชีวิตคนมากมาย มันเป็นสายพันธุ์ใหม่ ซึ่งเราสรุปไม่ได้ว่ามันมาจากไหน เพราะว่า การยืนยัน
เเหล่งที่เกิด ยังเอาแน่ไม่ได้
เอาละ...เริ่มเรื่องตัวเอง
การเตรียมตัวต้องบอกเลยว่า ได้ข่าวคนติดเชื้อมาจากอิตาลี แค่คนเดียวและเขามีบ้านพักอยู่ใน
Manhattan
เราจึงเริ่มเตรียมตัวหาซื้ออาหารเก็บๆไว้ในตู้ freezers ในช่วงเวลานั้น คนใน super market ไม่มีมากมาย สบายๆ
และยังไปทำงานปกติ จันทร์-ศุกร์
หยุดงานเสาร์-อาทิตย์
วันศุกร์ที่ Mar 13,2020
วันสุดท้ายของการงาน ตามตาราง
วันเสาร์ Mar14 2020..
เริ่มปวดมากต้นคอท้ายทอย
วันอาทิตย์ Mar 15 2020
คิดว่าเป็นการอับเสบจากกล้ามเนื้อ เพราะประวัติการเจ็บแบบนี้มีมาก่อนเลยกินยาแก้อักเสบ moxilin โดยไม่ไปพบแพทย์ เหตุผลคือกลัวโรคระบาดที่ ร พ และซื้อยากินเองเพราะอาการไข้เริ่มด้วย Tylenol
คือยาแก้ไข้
วันจันทร์ Mar 16 2020
เป็นไข้ ตัวร้อนไข้สูง 102.9 กินยาTylenol 500 mg 2 เม็ดทุกๆ4ช.ม.
ไม่ได้กลิ่น ไม่รู้รสอาหาร ปวดตามเนื้อตัว ไม่หิว กระวนกระวาย กินข้าวต้มรัอนใส่เกลือถ้วยเล็กๆแค่ถ้วยเดียว
วันอังคารที่17
อาการไข้สุงอีก 101.7ก็กินยาตามเวลาไม่มีหยุด ตรงเวลา ทุกๆ4ชม
ยังไม่รู้ว่าตัวเองติดเชื้อ แต่คิดว่ามาเป็นอะไรตอนนี้วะ....โทรหา 311 city of NY ให้รายละเอียดกับตัวเรา เร็วในการบริการในขณะนั้นเพราะคนยังไม่ค่อยรู้ตัวกัน
เขาจะนัดหมอให้ ให้รอก่อนนะ กินยาไป
วันพฤหัส18ไข้ลด แต่ยังปวดเนื้อตัว มือเริ่มออกเป็นสีครำๆเท้าก็เหมือนกัน ใจไม่ดีเหนือยมากๆ
วันศุกร์ที่19...... ไข้ขึ้นสูงอีก101.9 ทางโรงพยาบาลโทรมาให้ไปตรวจเวลาเที่ยงครึ่งตรวจเสร็จให้กลับบ้านไม่ให้ออกไปไหน
วันเสาร์ที่20....เหนื่อยมากต้องกินยา ทุกสี่ชมอยู่แล้ว แต่การปวดเมื่อยตามร่างกายก็ยังเหมือนเดิม
วันอาทิตย์21... เก็บตัวอยู่บ้านห้ามออกไปข้างนอกก่อนหน้านั้นก็ไม่ออกไปข้างนอกแล้วก็ยังเป็นไข้สูงอยู่เหมือนเดิมเดี๋ยวไข้สูงเดี๋ยวลดจะเป็นแบบนี้ไม่หิวไม่กินร่างกายเริ่มแย่ลงทุกวัน
วันจันทร์ที่ 22...
หมอที่โรงพยาบาลโทรมาบอกว่าเราติดเชื้อpositive ให้อยู่บ้านไม่ให้ออกไปไหนให้กินยาที่เรากินประจำลดไข้
วันอังคารที่23 อยู่บ้านรักษาตามอาการไม่มีอะไรดีขึ้นเหนื่อยมากทรมาน ไม่มีแรงหน้ามืดตามัว
โทรเรียกรถฉุกเฉิน emergency ไปที่โรงพยาบาลหมอเช็คทุกอย่างบอกว่าปอด 99% มีออกซิเจนในปอดดีและให้กลับบ้าน
ไม่ได้ให้ยาอะไรเลยเพราะเขาไม่มียาให้กลับบ้านรักษาตามอาการ
วันที่ 24 อยู่บ้านกินยาคิดว่ายังไงต้องไม่รอดแน่แน่
เริ่มใจเสีย แต่ว่าต้องขอบคุณพี่พี่น้องน้องเพื่อนเพื่อนกำลังใจดีมากทำให้ตนเองตั้งสตินั่งคิดว่าเราจะทำอย่างไรให้เราสู้กับไอ้ตัวนี้ได้
เราเริ่มปวดท้องมาก ท้องแข็งเหมือนกับจะหยุดทำงาน ต้องใช้มือกดนวดบีบท้องของตัวเองจนมีความรู้สึกว่าท้องเรามันนิ่ม การเข้าห้องน้ำจะท้องเสียตลอด นี่คืออาการ
วันที่ 25 การหายใจเริ่มไม่สะดวกกลัวมากถ้าจะไปหาหมอก็คงต้องกลับมาบ้านเหมือนเดิมเลยตัดสินใจลุกขึ้นมาคิด
เราจะต้องกินเพราะถ้าไม่กินจะไม่มีแรงต่อต้านกับมัน
การหาข้อมูลแล้วเอามาประยุกต์ใช้กับตัวเองก็คือต้มน้ำร้อนเดือดเดือดใส่พิมเสนใส่เปลือกส้ม/ขิงแล้ว เอาผ้าคลุมหัวสูดลมเข้าปอดความร้อนช่วยได้มากทำแบบนี้บ่อยบ่อยดูอาการเราเองมันช่วยได้มาก ดีขึ้น ดีขึ้น จริงๆ
ไม่ตายแล้วเรา
เวลากลางวันหรือกลางคืนคอแห้งหั่นมะนาวกินแล้วเอาเปลือกทิ้ง.
เวลาเราคอแห้ง เราจะ กินมะนาวตลอดบางทีก็บีบมะนาวแล้วใส่เกลือแล้วก็ดื่มอาการดีเป็นลำดับ
วันที่ 26 ถึงไม่มีไข้ก็กินยาตลอดแต่ลดเหลือหนึ่งเม็ดวันนี้อาการดีขึ้น
วันที่ 29 เริ่มได้กลิ่นและรส หันมากินอาหารเราไม่หิว แต่ต้องบังคับตัวเองกินสามมื้อ
วันที่ 30 31 เริ่มดีขึ้นเรื่อยเรื่อยแต่ในระยะที่ผ่านมาการรักษาปาก
แปรงฟัน ขุดลิ้นทำความสะอาด ตื่นอน ก่อนนอน. หลังกินอาหารต้องดูแลตรงนี้ให้มาก เพราะเชื้อที่มันอยู่ในลำคอ มันจะไม่เข้าไปในปอด
เริ่มขึ้นเดือนใหม่
วันนี้เป็นวันดีวันเปิดฟ้าวันฟ้าเปิด
4/1/2020
ตื่นขึ้นมามีแดด
ตากแดดให้แสงอาทิตย์ส่องมาตรงหน้าอกเพราะได้อ่านเจอว่าเชื้อไวรัสตัวนี้มันกลัวแสง UV ในความร้อน 132 องศาฟาเรนไฮต์สามารถฆ่าเชื้อได้ภายในครึ่งชั่วโมงก็ประมาณ 56 องศาเซนต์เซส
4/2/2020
ยังต้องกินยาอยู่วันละเม็ดเพื่อป้องกันการ
กลับมาของมันวันนี้แดดดีก็ตากแดดเหมือนเดิมประมาณครึ่งชั่วโมงกว่ากว่าอาการดีขึ้นเป็นลำดับดีมากด้วยกินข้าวได้ มีแรงแต่ก็ต้องคอยระวังไม่ประมาท
4/3/2020
อาการดีขึ้นมาก
การปฎิบัติตัวเรื่องความสะอาดที่ผ่านมาต้องใช้น้ำยาฆ่าเชื้อหลังจากที่เราใช้ไม่ว่าจะเป็นอ่างล้างหน้าอ่างล้างจานโต๊ะกินข้าวผ้าห่มหมอนต้องเข้าเครื่องซักฆ่าเชื้อ
รองเท้าต้องฉีดยาฆ่าเชื้อลูกบิดประตูหน้าต่างเช็ดให้หมดใช้น้ำยาที่เราซักผ้าคนไทยเรียกว่าไฮเตอร์ผสมกับน้ำแล้วก็เช็ดแต่เราเองใช้colrox ถูพื้นเช็ดทุกอย่างเพราะเชื่อไวรัสตัวนี้มันชอบเกาะ และมันก็จะตายถ้าเราทำมันแบบนั้น
ในร่างกายของเราเวลาเรานอนคอเราแห้งถ้าเป็นไปได้เราบีบน้ำมะนาวหนึ่งลูกแล้วใส่เกลือไปแล้วก็ดื่มหนึ่งลูกสองลูกแล้วแต่เห็นว่าตัวเองทำได้...เราจะรุ้สึกดีทุกครั้งที่ทำ....เราไม่ชอบดื่มน้ำร้อน...แต่จะบอก จะต้องดื่มนำ้ต้มร้อนๆ น้ำขิง ข่า ตะไคร้ที่เราหาได้
เราจะต้องฆ่ามันก่อนที่มันจะฆ่าเรา...
ก็ได้แต่หวังว่าคนที่ติดเชื้อไวรัสตัวนี้ จะมีชีวิตรอด ถ้าตั้งใจดูแลตัวเองให้มากๆสุ้ๆกับมัน
เราได้ยินคำว่าสุ้ๆจากหลายๆคน
เวลาเราป่วย คำนึ้คือการให้กำลังใจทีดีต่อเรา. เราจะไม่เข้าใจว่าคำว่าสุ้ๆคืออะไร อะไรคือสุ้ๆๆๆๆ
ผลสุดท้าย
คำว่าสู้ๆ ก็คือตัวเราเอง ต้อง ปฎิบัติตัวในขณะที่เราป่วยเรารู้ว่าเราควรจะทำอย่างไรเราต้องคิด....ทำอย่างไรเราถึงจะดีขึ้นต้องหาข้อมูล...ไม่มีใครช่วยเราได้เลยนอกจากตัวของเราในการเก็บตัวของคนป่วยด้วยเชื้อตัวนี้
มันไม่ธรรมดา เพื่อนรอบรอบข้างที่รักเราเค้าจะช่วยแนะนำให้เราทำนุ่นทำนี่ซึ่งคำแนะนำต่างๆมันได้ประโยชน์มาก
ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ
จาก บัวลอย เล็ก นิวยอร์ก
#บอกต่อเพื่อSaveตัวเราเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
