7 เม.ย. 2020 เวลา 13:27 • ความคิดเห็น
ฉันด่าเธอทุกวัน ทำไมเธอยังยิ้มให้ฉัน
เป็นเรื่องเล่าของพนักงานชายโรงแรมคนหนึ่ง ผมขอตั้งชื่อให้เค้าว่า มงคล
มงคล เค้ามีหน้าที่ดูแลโรงแรม และบำรุงซ่อมแซมเล็กน้อยทั่วไป ไม่ได้ใช้ความรู้อะไรมากมาย
ความสงบ
วันหนึ่ง แม่บ้านบอกให้ มงคล เอาบรัสโซ่ไปขัดรั้วสแตนเลสของโรงแรม
เค้าขัดไปได้สักพักเจ้าของโรงแรม ก็มาถึง
และก็ถามว่า "นี่เธอใช้บรัสโซ่ขัดหรอ ตายแล้ว มันเอามาใช้ขัดสแตนเลสไม่ได้นะ"
สิ้นเสียงเจ้าของโรงแรมบ่น ก็ได้ได้เสียงแม่บ้านพูดขึ้นดังมาจากข้างหลัง
"ทำไมเธอทำอย่างนี้ ไม่มีไครบอกเธอหรอว่ามันเอามาขัดไม่ได้"
มงคล ยื่นนิ่ง และงงหนักมาก และคิดในใจก็แม่บ้านเป็นคนสั่งให้ผมเอาบรัสโซ่มาขัดเอง จากนั้นก็รวบรวมสติ
แล้วก็พูดออกไป "ว่าผมผิดเองครับ ที่ไม่ได้ดูให้ดีก่อน"
หลังจากวันนั้นมา มงคล ก็มาทำงานปกติ
แล้วก็ยังได้ยินเสียงแม่บ้าน บ่นพนังงานคนนั้นที คนนี้ที ซึ่งจะได้ยินเสียงบ่นของแกเป็นประจำทุกวัน
แต่ทุกครั้งที่ มงคล เจอแม่บ้าน เค้าก็ยิ้มให้ทุกครั้งที่เจอหน้า
จนแม่บ้าน แปลกใจมาก และเรียกมงคล เข้ามาคุยที่ห้องทำงาน
และถามว่า ทำไมเธอยิ้มให้ฉันทุกวัน ทุกครั้งที่เจอกัน เธอไม่โกรธฉันเหรอ ที่ฉันบ่นเธอทุกวัน
มงคล ตอบกลับไปว่า ผมไม่โกรธคุณแม่บ้านหรอก ผมคิดว่าคุณแม่บ้านเป็นครูของผม ที่ทำให้ผมได้ฝึกสติ และได้ฝึกทำจิตให้สงบ ผมต้องขอขอบคุณ คุณแม่บ้านด้วยซ้ำครับ
และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แม่บ้านคนนั้นก็ไม่เคยบ่นไครอีกเลย.
ติดตามผลงานได้ที่
โฆษณา