ด้วยเพราะเหตุบังเอิญที่เราได้มาเจอกันในยามวิกฤตแบบนี้ แบบที่แทบจะเดินทางไปไหนมาไหนในสถานที่พักผ่อนหย่อนใจกันไม่ได้เลยที่เดียว การที่มีเวลาและสถานที่ที่ให้ไปได้นั้น มีจำนวนอันแสนจะจำกัด และยังมีเงื่อนไขต่างๆที่ไม่สะดวกเอาซะเลย ก็พาลให้เกิดความสงสัยว่า อ้าว แล้วในสิ่งที่มองไม่เห็นล่ะ มันมีเส้นทางการเดินทางอย่างไร
แต่เอาจริงๆนะคะ เคยอ่านเจอมาว่า เหตุบังเอิญไม่มีในโลก เราเคยเป็นคนนึงที่สงสัยว่าสิ่งต่างๆมีที่มาที่ไปอย่างไร วันนี้เราจะลองดูว่าสิ่งที่เรากำลังจะพิมพ์ลง มีคนคิดเห็นตรงกันกับเราบ้างไหม เราคอย "รับฟัง" ฟีดแบคทุกคนอยู่ค่ะ
:) เราไม่ได้ขายนะคะ แต่เราชอบขีดเขียนและเอาเนื้อหามาคอยเตือนตนกับสอนลูกที่บ้านค่ะ เราเชื่อในการทำดี อย่างน้อยก็ทำให้ใจเราสุข เราเชื่อว่าการเข้าถึงสิ่งเหล่านี้ จะอยู่คู่กันกับคำว่า ศีลธรรม สุดท้ายสิ่งที่เราเชื่อมั่นอีกอย่างนึงก็คือ การทำวันนี้ให้ดีที่สุด แล้ววันนี้นี่ล่ะ ที่มันจะดูแลวันพรุ่งนี้ให้เราเอง
เราไม่รู้ว่าการคุยเข้ามาในห้องนี้แต่ละครั้ง เราจะค่อยๆทะยอยพิมพ์ลงไปได้ทีละนิด ทีละนิด ได้ไหม เราพยายามเขียนให้ลูกของเราอ่านแล้วไม่น่าเบื่อ
หรือหากว่ามันไม่ได้ เราก็แค่ลบมันออก แล้วก็คุยในเรื่องที่มันดีๆ จริงจังบ้าง ฮาๆบ้าง เรื่องสังคมทั่วไปบ้าง ตามประสาคนเป็นแม่อย่างเรา
รอรับฟัง ความคิดเห็นนะคะ
กับการ เกริ่น นำง่ายๆ คำว่า คุณ ที่กำลังจะได้อ่าน ให้นึกว่า นั่นคือตัว "คุณ"
กับการ เกริ่น นำง่ายๆ คำว่า คุณ ที่กำลังจะได้อ่าน ให้นึกว่า นั่นคือตัว "คุณ"
การเดินทางของ บุญ
คุณ...นิ่ง...และหลับตา ...
“สวัสดีค่ะ มาถึงแล้วนะคะ คงเหนื่อยแย่ เข้ามาก่อนเลยค่ะ รอน้ำใบเตยเย็นๆ สักครู่นะคะ” หมอก ทักทายผู้มาเยือนอย่างเป็นกันเอง ด้วยแววตาที่สื่อถึงความเป็นมิตรอย่างที่สุด
ก้าวแรกที่ ”คุณ” เข้ามาในบ้านเรือนไม้หลังนี้ ถ้าคุณลองหลับตา คงไม่มีอะไรที่จะสะดุดความรู้สึกได้เท่ากับกลิ่นของดอกปีป กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่เข้ากันได้ดีกับบรรยากาศสบายๆ การได้นั่งในท่านั่งหรือนอนสบายๆใต้เรือนชานหลังนี้ จะทำให้คุณรู้สึกได้ว่าความผ่อนคลายจากชีวิตที่ห่างไกลเมืองนั้นเป็นอย่างไร
“น้ำใบเตยหอมเย็นชื่นใจมาแล้วค่ะ” เสียงใสๆ ของ ไม้ น้องสาวของหมอก
คุณขยับเปลือกตาขึ้นเบาๆพร้อมยื่นมือไปรับแก้วใสทรงมนขนาดกำลังเหมาะมือที่มีน้ำใบเตยหอมเย็นอยู่ในนั้น
“หอม ชื่นใจมาก ขอบใจมากนะ น้ำแข็งในแก้วนี่ ก็คงทำเองสิท่า”
“ใช่ค่ะ เราไปซื้อแม่พิมพ์รูปดาวมาจากร้านในเมือง คุณรู้ไหมคะ ตอนกลางคืนในคืนที่ดาวเต็มฟ้าของที่นี่ ชิงช้าตัวที่คุณนั่งอยู่นี้จะมองเห็นดาวได้ชัดมาก” ไม้พูดตอบด้วยเสียงเจื้อยแจ้วจนผู้มาเยือนต้องอมยิ้ม
“เป็นเด็กผู้หญิงท่าทางแก่นแก้วแบบนี้ ที่เรียกแทนตัวว่า ไม้ นี่ คือมาจากชื่อเต็มๆ ว่า ไม้อะไร”
“ดอกไม้ค่ะ หนูชื่อ ดอกไม้”
การก้าวข้ามธรณีประตูบ้านทรงโบราณของผู้มาเยือนในครั้งนี้ได้ถูกจับจ้องโดยสิ่งที่มองไม่เห็นเข้าให้แล้ว
เหมือนเสียงย่องท่องไปในทุ่งกว้าง
เหมือนอ้างว้างเงียบเหงาก็หาไม่
เหมือนเสียงนั้นทอดตามแสงจากที่ไกล
เหมือนอยู่ใกล้แท้ไกลยังได้ยิน
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
