#SG8
Steven Gerrard
#SG8 ตำนานตลอดกาลแห่ง แอนฟิลด์...
My Story บทที่ 1 " การเผชิญหน้า " ตอนที่ 1
ในตอนที่ผมยังเป็นเด็กตัวน้อยที่เล่นฟุตบอลทุกวันบนถนนไอรอนไซด์ หน้าบ้านของเราที่ บูลเบลล์ เอสเตต ผมสวมบทบาทเป็น จอห์น บาร์นส์ ตอนนั้นเขาคงอายุมากกว่าผม 17 ปี เเละมีสีผิวที่เเตกต่างกัน
บนถนนคอนกรีตที่ทอดยาวไปจนถึงประตูรั้วหน้าบ้าน นักเตะที่ยอดเยี่ยมที่สุดของลิเวอร์พูลเเละผม คืนคนๆเดียวกัน
.
ที่ซอยตันนั้นเอง ผมได้สมมุติตัวเองว่าเป็นเหมือน จอห์น บาร์นส์ทุกอย่าง ทั้งทักษะเเละความสามารถที่ยากจะต่อสู้ รวมทั้งยังเป็นเครื่องจักรที่พาบอล อีกทั้งนักเตะที่ทำประตูน่าประหลาดใจมากมายใส่ทีมพี่ชายคนโตของผมที่ชื่อพอล เเละเพื่อนๆของพอลที่มีอายุมากกว่าผม 3-5 ปี
พวกเขาเข้าสกัดบอลอย่างหนัก เเละบางครั้งก็ทำให้ผมล้มลง เลือดไหลที่หัวเข่า เเต่ผมยืนขึ้น เเละปฏิเสธที่จะร้องไห้เเล้วกลับมาเป็น จอห์น บาร์นส์ คนเดิมอีกครั้ง บนถนนนั้นเป็นยิ่งกว่าสนามสำหรับผม
SG8
.
ทุกสิ่งทุกอย่างมันช่างเหมือนกัน จอห์น บาร์นส์ สวมเสื้อหมายเลข 10 ให้ลิเวอร์พูล ซึ่งบ้านเลขที่ของผมนั้นก็หมายเลข 10 ตั้งอยู่บนถนนไอรอนไซด์ เราทั้งคู่ต่างรักฟุตบอล แม้ว่าเขานั้นจะย้ายมาจากจาไมกา มายังเมอร์ซี่ย์ไซด์ เเละผ่านการเป็นนักเตะของวัตฟอร์ตมาก่อน ในขณะที่ผมเกิดที่นี่ ที่เมืองลิเวอร์พูล...
.
ผมเป็นเด็กตัวผอมบาง และหลายครั้งผมเล่นเป็นจอห์น อัลดริดจ์ ที่ไร้หนวดเครา เเต่ยิงประตูได้มากมาย หรือไม่ก็ปีเตอร์ เบียร์สลีย์ โดยพยายามวิ่งหลอกล่อไปมา เเละผ่านบอลสั้นๆ เเต่ที่ไม่สามารถเลียนเเบบเขาได้คือ สำเนียงชาวจอร์ดี ของเขา
.
ผมอาจเล่นเป็น รอนนี่ วีแลน ผู้นำสุดนิ่งในแผงมิดฟิลด์ หรือ สตีฟ เเม็คมาน นักเตะฮาร์ดแมนที่เข้าสกัดอย่างหนักหน่วง เเละเป็นเจ้าเเห่งการคลึงบอลกลับ โดยมีสำเนียงลิเวอร์พูลเช่นเดียวกับผม
.
ผมฝึกกลเม็ดเเบบ สตีฟ เเม็คมาน ที่คุณต้องวิ่งข้ามบอล ในขณะที่บอลยังคงไหลไปตามเส้นข้างสนาม ซึ่งผมทำมันซ้ำเเล้วซ้ำเล่า เหล่านักเตะดาวดังของลิเวอร์พูลพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของผม
.
เเละในหัวของผมก็กลายเป็นนักเตะเหล่านั้น เมื่อลงเล่นบนถนนไอรอนไซด์ เเม้ว่าคนอื่นๆจะตัวใหญ่และเเข็งเเรงกว่าผมมาก เเต่ความมุ่งมั่นของผมมีเทียบเท่าพวกเขาทุกครั้ง
.
ผมอายุ 8 ปี ตอนที่ผมได้รับการตอบรับจาก ลิเวอร์พูล เซ็นเตอร์ ออฟ เอ็กซ์ชาลเลนซ์ พ่อของผมพาผมไปที่ เวอร์นอน เเซงสเตอร์ สปอร์ตเซ็นเตอร์ ที่สเเตนลี่ย์ พาร์ค ซึ่งตอนนี้ได้ถูกรื้อไปเเล้ว
.
ผมเเละพ่อนั้นรู้สึกภูมิใจ ผมชอบใส่เสื้อสีแดงลิเวอร์พูล ที่เซ็นเตอร์ ออฟ เอ็กซ์ชาลเลนซ์ ของสโมสร เเละมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่ผมและพ่อต้องต่อรถถึงสองต่อ เเม้ในยามฝนตกหรืออากาศหนาวเหน็บ ต้องเดินทางฝ่าน้ำเเข็งหรือหิมะ หรือเเม้เเต่ฤดูหนาว
.
"มันรู้สึกเหมือนว่าผม กำลังเล่นฟุตบอลท่ามกลางเเสงเเดดในทุกๆวัน"
.
เมื่อไรผมรู้สึกเหนื่อย นั่นเป็นเพราะผมยังเด็กมาก เเต่พ่อจะอยู่ที่นั่นเพื่อให้กำลังใจเสมอ บางวันที่ผมกลับจากโรงเรียนมาถึงบ้าน เเละเอ่ยปากว่าผมเหนื่อยที่จะนั่งรถสองต่อเพื่อที่จะไปที่เวอร์นอน เเซงสเตอร์ พ่อจะเร่งให้ผมเตรียมตัวให้พร้อม เเละจะกล่าวกับผมเสมอว่า
.
"ลูกไม่เคยเหนื่อยเกินไปสำหรับการเล่นให้ลิเวอร์พูล" พ่อเตือนผม "เอาน่า เปลี่ยนเสื้อผ้า สระผม เเละเราจะออกเดินทาง" เเต่เมื่อเดินทางมาถึง ศูนย์กีฬาผมก็เริ่มอยากจะเล่นอีกครั้ง ความเหน็ดเหนื่อยมันมลายหายไป...
.
ผมไม่เคยเลิกชอบ อัลดริดจ์, บาร์นส์, เบียร์สลีย์, เเม็คมาน, วีเเลน และนักเตะในทีมที่เหลือ เเต่เมื่อเวลาผ่านไป ผมกลายเป็นวัยรุ่น ก็มีความคิดฝันที่แตกต่างเกิดขึ้นที่แอนฟิลด์
.
ช่วงเวลานั้น ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ผมได้เห็น ร็อบบี้ ฟาวเลอร์ ลงเล่นแดนหน้าให้ลิเวอร์พูล พร้อมกับเสื้อหมายเลข 9 อันเป็นเอกลักษณ์ เเละผมที่เป็นแฟนที่เหนียวเเน่น จึงเริ่มฝันถึงการลงเล่นทีมเดียวกับเขา ร็อบบี้ มาจากลิเวอร์พูลเหมือนกัน เเละเขาก็เป็นฮีโร่ของเราทุกคน เขาเป็นเด็กชายจาก ท็อกซ์เท็ธ ที่ได้รับฉายาว่า "ก็อต"
.
ผมเริ่มจินตนาการถึงการผ่านบอลในจังหวะถัดไปของผมที่ฉีกแนวรับ เพื่อส่งบอลให้ฟาวเลอร์ยิงอีกประตูหนึ่ง ผมเกือบทำให้เชื่อว่า หากพวกเราได้จับคู่กันจะไม่มีใครหยุดยั้งเราได้
Steven Gerrard
.
เเล้วในที่สุดความฝันของผมก็เป็นจริง...
ติดตามตอนต่อไปได้ที่เพจด้านล่าง
.
🤷♂️โปรดเสพข่าวอย่างมีสติ ขอบคุณทุกท่านที่ให้การสนับสนุน แอดมินเพจลิเวอร์พูล เเละ กลุ่ม This is Anfield...
.
ร่วมเเสดงความคิดเห็นในคอมเม้นต์ด้านล่างครับ โปรดเเสดงความคิดเห็นอย่างสุภาพ เพราะเราคือครอบครัวเดียวกัน
.
💢✍️ anonymous aeyliverpool ®️ 💢 ลิเวอร์พูลเเฟนคลับ ®️
💢 กลุ่มThis is Anfield ®️ 💢🅰️EY ®️
พูดคุยข่าวสารทีมลิเวอร์พูล อัพเดตตรงจากอังกฤษ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
