15 เม.ย. 2020 เวลา 04:49 • ปรัชญา
ตามลานวัดหรือลานบ้านที่มีใบไม้ร่วงหล่น
มักจะต้องมีผู้มากวาดให้สะอาด
ใจเราก็เช่นกัน...
.
เราเคยทำหน้าที่กวาดลานบ้านอยู่ช่วงนึง
และพบว่า ใบไม้แต่ละประเภทมีวิธีการกวาดต่างกัน
บางดอกใบเล็ก เบา มีการบิดตัวจากพื้น
ทำให้กวาดด้วยไม้กวาดทางมะพร้าวง่ายและสนุก
(ใช่ค่ะ นอกจากล้างจาน เราชอบกวาดบ้านด้วย)
บางใบหนัก กวาดอย่างไรก็ดื้อด้าน ไม่ยอมเข้าที่โกยผง ฮา
เราก็ต้องใช้มือหยิบแทน
ใบไม้ร่วงเยอะในบางช่วงของปี
ก็ต้องกวาดกันทุกวัน
ยิ่งกวาด ยิ่งรู้สึกสงบจิตใจ
การทำอะไรซ้ำๆ ทำให้เราจดจ่อมีสมาธิ
ทั้งยังได้ออกกำลังกายด้วย
แต่... ⁉️ถ้าฝนตก ใบไม้เปียกชื้น
การกวาดก็จะยากขึ้น
หรือถ้าเราไม่กวาดนานๆ ก็จะหมักหมม
ทำให้ใบไม้เกาะตัวกันเป็นแผ่นแห้งแข็งติดพื้น🥺
ใบไม้เหล่านี้ที่ร่วงลงมาทุกวัน
ก็เหมือนกับกิเลสที่พอกในจิตใจเรา🖤❤️🖤
.
ความโกรธเล็กๆ น้อยๆ รายวัน
การเสพติดบางสิ่งในทุกๆ วัน
ถ้าเราไม่ทยอยกวาดออกไปจากใจ
ก็จะกลายเป็นก้อนแข็งกวาดยาก
และเน่าเปื่อยทำให้จิตใจเราหม่นหมองไม่ผ่องใส🖤😵🤪
ดังนั้น ขอให้เรากวาดใจเราทุกวัน😇
ด้วยสติรู้เท่าทันอารมณ์ต่างๆ
เมื่ออารมณ์โลภ โกรธ หลง เกิดขึ้น
ก็ขอให้รู้ทันและรีบกวาดมันออกไปด้วยสติปัญญา
ถ้าจะเอาไปทำปุ๋ยก็ได้นะคะ 🤓✌️ แต่ถ้าจะทำปุ๋ย
ก็ต้องเอาใบไม้แห่งกิเลสนี้ไปปรับสภาพด้วยการพิจารณาให้เยอะๆ
ให้เห็นโทษภัยของมันน่ะค่ะ
พอเห็นแล้ว เราก็จะมีสติปัญญารู้ได้ว่า
เออหนอที่เราไม่ควรโกรธ ไม่ควรยึดมั่น
เพราะการทำเช่นนั้น มีแต่โทษ
นั่นล่ะค่ะ ใบไม้แห่งกิเลสก็จะกลายเป็นปุ๋ยให้ปัญญาของเราเติบโต
วันนี้ลองมาเริ่มกวาดใจกันนะคะ
ลองสังเกตดูว่า
📌 ในใจเรามีใบไม้แบบใดร่วงหล่นมาบ่อยๆ
📌เรากำลังสะสมใบไม้ไว้มากมายจนล้นใจหรือเปล่า
ธรรมทันธีร์🍀
15.04.2020
โฆษณา