หลายคนอาจจะเคยสงสัยว่าทำไมปัจจุบันจึงไม่มีการใช้พยัญชนะ ฃ กับ ฅ และพยัญชนะทั้งสองตัวนี้หายไปจากภาษาไทยของเราได้อย่างไร ?
รศ. ดร. คุณหญิงสุริยา รัตนกุล ผู้เขียนหนังสือ “ ฃ ฅ หายไปไหน? ” ได้ศึกษาความเป็นมาของพยัญชนะทั้งสองตัวนี้และชี้ให้เห็นว่าหากเริ่มนับตั้งแต่ที่พบ ฃ ฅ ในศิลาจารึกสมัยสุโขทัยเป็นครั้งแรก จนถึงการประกาศเลิกใช้ ฃ ฅ ในปทานุกรม พ.ศ. 2470 และพจนานุกรม พ.ศ. 2493 เป็นเกณฑ์พยัญชนะทั้งสองที่ใช้อยู่ในภาษาไทยนานถึง 700 ปี
เดิม ฃ ฅ เป็นพยัญชนะแทนเสียงซึ่งเคยใช้กันมาแต่เดิม (ซึ่งแตกต่างจากเสียง ข และ ค) แต่เสียงนี้ได้หายไปในระยะหลัง เป็นเหตุให้พยัญชนะทั้งสองตัวหมดความสำคัญลงในภาษาไทยปัจจุบัน
เมื่อครั้งที่มีการประดิษฐ์พิมพ์ดีดภาษาไทยขึ้นเป็นครั้งแรกในปี พ.ศ. 2434 ผู้ประดิษฐ์ได้ตัดตัว ฃ ฅ ทิ้งไป ด้วยเหตุว่าพื้นที่บนแป้นพิมพ์ดีดไม่เพียงพอ และยังให้เหตุผลว่าเป็นพยัญชนะที่ไม่ค่อยได้ใช้และสามารถทดแทนด้วยพยัญชนะตัวอื่นได้
นี่อาจเป็นครั้งแรกที่พยัญชนะ ฃ ฅ ถูกตัดทิ้งอย่างเป็นทางการ ส่วนครั้งต่อ ๆ มาก็คือการประกาศงดใช้ ฃ ฅ สมัยจอมพล ป. พิบูลสงคราม เมื่อครั้งปรับปรุงภาษาไทยให้เจริญก้าวหน้าในยุครัฐนิยม รวมถึงการประกาศเลิกใช้ปทานุกรมและพจนานุกรมฉบับดังกล่าว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
