สวัสดีค่ะ วันนี้ญาณาราจะมาแปลกซักหน่อย เพราะวันนี้ไม่ได้นำบทความมาแลกเปลี่ยนกับเพื่อน ๆ ทุกคนเหมือนเช่นเคยค่ะ แต่จะนำประสบการณ์ที่ญาประทับใจมาก ๆ ในการเรียน "ครูภาษาไทย" ของญาเอง ซึ่งตอนนี้ญาก็เหลืออีก 1 ปีการศึกษาเท่านั้นก็จะจบแล้ว
ญาขอบอกก่อนเลยนะคะว่าการเรียนครูภาษาไทยของมหาวิทยาลัยญาไม่ใช่เรื่องตลกเลย เข้มงวดทั้งเนื้อหาสาระ กิจกรรม และระเบียบวินัยมาก ๆ จนบางทีอาการโรคซึมเศร้าของญาก็ไม่ได้ดีขึ้นนัก บางครั้งก็งอแงไม่อยากไปเรียน ไม่อยากเจอหน้าผู้คน แต่พอขึ้นมาเรียนปี 4 และพบกับช่วงที่เราเรียกกันว่า "ท่วงทำนองไทย" ญาก็จะมีความสุขเป็นพิเศษ (ลืมอาการงอแงของตัวเองเลยค่ะ) เพราะได้ทำอะไรนั้นเชิญรับชมได้เลยค่ะ
การเรียนท่วงทำนองไทยของครูภาษาไทย มหาวิทยาลัยมหาสารคามก็
จะดูจัดเต็มมาก ๆ ค่ะ เพราะได้ท่านอาจารย์ผู้เป็นที่รักของลูกศิษย์ทุกรุ่นนั่น
คือ ท่านรองศาสตราจารย์วีณา วีสเพ็ญ หรือที่เราเรียกกันว่า "อาจารย์ยาย"
เป็นคนถ่ายทอดศิลปะแขนงนี้ให้กับคุณครูภาษาไทยได้นำไปสืบทอดให้กับเยาวชนรุ่นใหม่ต่อไป
บรรยากาศที่เพื่อน ๆ ได้รับชมไม่ใช่การจัดอบรมนะคะ แต่เป็นห้องเรียนที่
เราใช้เรียนซึ่งรายวิชาดังกล่าวคือรายวิชาหลักสูตรและการสอนภาษาไทย 2 ซึ่งพวกเราจะต้องเรียนการสอนเพื่อสอนนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษา
ซึ่งท่านอาจารย์ก็เล็งเห็นว่าจะให้ไปสอนธรรมดาคงไม่ได้ เลยเพิ่มท่วง
ทำนองให้เอาไว้ใช้ในอนาคต
ส่วนเพลงที่ญานำมาให้ฟังในครั้งนี้มีชื่อว่าเพลง รุ่งแจ้งแสงทอง ค่ะ
สำหรับตัวญาแล้วก็ร้องยากมาก ๆ ในช่วงแรก แต่พอได้ฝึกก็รู้สึกสนุกและ
คลายเครียดมาก ๆ หากเพื่อน ๆ คนไหนสนใจก็สามารถฝึกร้องตามได้
นะคะ
สำหรับน้อง ๆ คนไหนที่มีใจรักในภาษาไทยและมีใจรักในวิชาชีพครู ญาก็อยากจะฝากคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ศูนย์กลางอีสาน
ที่ฝึกฝนให้นิสิตอยู่ร่วมกับชุมชนและอนุรักษ์วัฒนธรรมเอาไว้ เป็นอีกตัวเลือก
นะคะ รับรองว่าจะไม่ผิดหวัง ส่วนบทความหน้าญาจะพาเพื่อน ๆ มาฝึกท่วงทำนองหรือเป็นบทความที่จะพาไปรู้จักกับวรรณคดีในแง่มุมต่าง ๆ
ก็รอติดตามได้เลยนะคะ สำหร้บวันนี้สวัสดีค่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
