[หมอเด็กนอกคอก] June Almeida - ผู้หญิงโลกลืม กับเรื่องราวการค้นพบไวรัสโคโรนาของเธอ 🧡 ช่วงนี้ รอบๆ ตัวมีแต่เรื่องบั่นทอนกำลังใจ แต่วันนี้ แอดจะพามารู้จักกับหญิงสาวที่แทบไม่มีใครพูดถึงคนนึง ผู้ซึ่งฝากผลงานล้ำค่าไว้ให้

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

18 เม.ย. 2020 เวลา 05:10 • สุขภาพ

June Almeida - ผู้หญิงโลกลืม กับเรื่องราวการค้นพบไวรัสโคโรนาของเธอ

🧡 ช่วงนี้ รอบๆ ตัวมีแต่เรื่องบั่นทอนกำลังใจ แต่วันนี้ แอดจะพามารู้จักกับหญิงสาวที่แทบไม่มีใครพูดถึงคนนึง ผู้ซึ่งฝากผลงานล้ำค่าไว้ให้โลก และจะมาเติมไฟในชีวิตของทุกคนกันค่ะ

✨ ชื่อของเธอ "June Almeida" ✨

นามนี้ได้รับการกล่าวขานอีกครั้งในช่วงการระบาดของ COVID-19

เพราะถึงจะเป็นเชื้ออุบัติใหม่ แต่ว่าเชื้อ COVID-19 ก็อยู่ในตระกูลเชื้อ Coronavirus ซึ่งเรารู้จักมาหลายสิบปีแล้ว

และ...ใช่ค่ะ ดอกเตอร์ Almeida คือนักถ่ายภาพเชื้อไวรัสด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน และเป็นผู้ค้นพบเชื้อตระกูล Coronavirus นี่เอง

https://www.nationalgeographic.com/history/2020/04/june-almeida-discovered-coronaviruses-decades-ago-little-recognition/

👩🔬 June Almeida (นามสกุลเดิมคือ Hart) เป็นลูกสาวของคนขับรถเมล์ ในเมืองกลาสโกว ประเทศสกอตแลนด์

ถึงแม้จะเป็นเด็กที่เก่งมาก แต่เมื่ออายุได้ 16 ปี เธอก็ต้องออกจากโรงเรียนเนื่องจากไม่มีเงินเรียนต่อ

ทว่า โชคชะตาก็ชักนำเธอให้มาได้งานเป็นนักเทคนิคในแล็บจุลพยาธิวิทยา (histopathology) ที่ Glasgow Royal Infirmary โดยได้เงินเพียงสัปดาห์ละ 25 ชิลลิ่ง

หลังจากนั้น เธอก็ย้ายไปทำงานที่ลอนดอน (Bartholomew's hospital) และแต่งงานกับ Enriques Almeida ศิลปินชาวเวเนซุเอลา ในปี 1954

👩🔬 สองสามีภรรยาและลูกสาว ย้ายไปกรุงโตรอนโต ประเทศแคนาดา เธอได้ตำแหน่งนักเทคนิคกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนที่ Ontario Cancer Institute

🧬🔬 ซึ่งถึงแม้เธอจะไม่มีดีกรีอะไร แต่ที่นั่นเธอก็ได้ฝึกปรืออย่างหนัก

และฉายแววความสามารถด้านการใช้กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน จนมีชื่อร่วมในงานวิจัยที่ได้ตีพิมพ์หลายฉบับ

🔬 เธอบุกเบิกวิธีถ่ายภาพแบบใหม่ที่เรียกว่า "immune electron microscopy"

คือการใช้แอนติบอดี้ ซึ่งเป็นสารภูมิคุ้มกันจากสัตว์หรือมนุษย์ที่เคยติดเชื้อตัวนั้นมาก่อน มาจับลงบนตัวไวรัส

พอมีก้อนโปรตีนแอนติบอดีมาแปะกระจุกๆ บนตัวเชื้อ ก็ทำให้สามารถเห็นไวรัสได้ชัดขึ้นนั่นเอง

🦠 ผลงานที่น่าจดจำของเธอ คือ "ภาพแรกของเชื้อหัดเยอรมัน (rubella)"

ซึ่งถึงแม้คนจะรู้จักเชื้อนี้มานานถึง 25 ปีก่อนหน้านั้นแล้ว ในฐานะเชื้อที่เมื่อติดในคนท้อง จะทำให้ลูกออกมาพิการ

แต่ดอกเตอร์ Almeida ก็เป็นคนแรก ที่ทำให้โลกได้เห็นหน้าตาที่แท้จริงของมันค่ะ 🎉

❃.✮:▹ กลับอังกฤษ ◃:✮.❃

ด้วยฝีไม้ลายมือที่ไม่ธรรมดา สะดุดตาแมวมองขนาดนี้ ทำให้ในปี 1964 ดอกเตอร์ Almeida ก็โดนดึงตัวกลับมาประเทศอังกฤษ

โดยได้งานที่โรงพยาบาล St Thomas's Hospital Medical school ในลอนดอน

(รพ.เดียวกับที่ท่านนายก บอริส จอห์นสัน เข้ารักษาตัวเรื่อง COVID-19 นี่ล่ะค่ะ)

*＊✿❀ การค้นพบอันยิ่งใหญ่ ❀✿＊*

ตัดภาพมาที่ห้องวิจัยอีกแห่งในประเทศอังกฤษ

ขณะนั้น ดอกเตอร์ David Tyrrell ซึ่งทำงานใน "หน่วยไข้หวัด" (Common cold unit: CCU) กำลังศึกษาน้ำล้างจมูกจากเหล่าอาสาสมัคร

และแล้ว เขาก็พบบางอย่างที่แปลกประหลาด

มีเชื้อตัวหนึ่ง ชื่อ "B814" ที่เขาเก็บมาจากนักเรียนใน Surrey ปี 1960

เขาพบว่า เจ้าไวรัสตัวนี้ เมื่อติดแล้วทำให้มีอาการแบบหวัดได้ในอาสาสมัคร (เดี๋ยวนะ อาสาสมัครก็ยอมเนอะ 😅)

แต่ถึงจะพยายามแล้วพยายามอีก ทีมวิจัยก็ไม่สามารถเพาะมันด้วยวิธีปกติที่ใช้กับเชื้ออื่นได้

เอ๊ะ! หรือมันจะเป็นเชื้อตัวใหม่?!?

เอาไงดี…

ไม่มีทางเลือกแฮะ...

ดอกเตอร์ Tyrrell จึงติดต่อ June Almeida และส่งตัวอย่างให้เธอช่วยถ่ายภาพด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน ว่าจะสามารถเห็นเจ้าเชื้อปริศนานี้หรือไม่

ซึ่งตอนนั้นดอกเตอร์ Tyrrell กล่าวไว้ว่า

"เราก็ไม่ได้หวังอะไรมาก แต่ก็น่าลองดู"

ทว่าดอกเตอร์ Almeida กลับทำได้เกินที่คาดหวังไว้อีกค่ะ

ภาพเชื้อไวรัสนั้นคมชัด และชวนสะดุดใจ เธอบรรยายไว้ว่า

"คล้ายๆ ไวรัสไข้หวัดใหญ่นะ แต่ก็ไม่เหมือนซะทีเดียว"

ภาพแรกของเชื้อ Coronavirus Almeida, June D.; Tyrrell, D. A. J. (1967). "The Morphology of Three Previously Uncharacterized Human Respiratory Viruses that Grow in Organ Culture". Journal of General Virology. 1 (2): 175–178. doi:10.1099/0022-1317-1-2-175. ISSN 0022-1317. PMID 4293939.

แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้น ดอกเตอร์ Almeida ก็นึกขึ้นได้ ว่า

เธอเคยพบอนุภาคไวรัสหน้าตาแบบนี้มาก่อน ตอนศึกษาเรื่องตับอักเสบในหนู และหลอดลมอักเสบในไก่

แต่งานวิจัยชิ้นนั้น กลับโดนคณะกรรมการปัดตกไปอย่างไม่ใยดี ด้วยเหตุผลที่ว่า...

"มันก็แค่ภาพเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่ที่ถ่ายมาไม่สวยนั่นแหละ!"

เมื่อได้เห็นเชื้อประหลาด B814 ที่มีหน้าตาเหมือนกันอีกครั้ง เธอจึงมั่นใจแล้วว่า นี่คือเชื้อกลุ่มใหม่แน่ๆ ของจริงแล้วล่ะ ชั้นไม่ได้มโนไปเอง!

ซึ่งหลังจากนั้น ดอกเตอร์ Tyrrell, ดอกเตอร์ Almeida และ ศาสตราจารย์ Tony Waterson (ผู้ดูแลที่โรงพยาบาล St Thomas)

ก็มาร่วมมุงเมียงมอง ภาพไวรัสตัวกลมๆ มีก้านและจุดเล็กๆ ยื่นออกมา ที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน

"เจ้าไวรัสตัวนี้มีมีหมุดยื่นออกมารอบตัว เหมือนรัศมีดวงอาทิตย์ (sun's corona) เลยนะ"

และแล้ว...เจ้าไวรัสโคโรน่า ก็ถือกำเนิดขึ้นบนโลกค่ะ

✧༺♥༻∞...∞༺♥༻✧

ในที่สุด การค้นพบไวรัสตัวใหม่ในรหัส B814 ก็ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร British Medical ปี 1965

และภาพแรกของเชื้อไวรัสโคโรน่าที่พบในมนุษย์ จากฝีมือของ Almeida ก็ได้ลงวารสาร Journal of General Virology ตามมาในอีกสองปีให้หลัง

ต่อมา ในช่วงปี 1970 เธอก็ย้ายไป Postgraduate Medical School ที่ลอนดอน และได้รับปริญญาเอกจากที่นั่น

https://en.m.wikipedia.org/wiki/June_Almeida

｡☆✼ ชีวิตหลังเกษียณ ของคุณยายสุดเก๋ ✼☆｡

งานสุดท้ายของดอกเตอร์ Almeida อยู่ที่สถาบันวิจัย Wellcome หลังจากนั้นเธอก็เกษียณตัวเอง

แล้วเธอไปทำอะไรต่อนะ? มาทายกัน

ต้องอยู่ในแวดวงนักวิชาการแน่ๆ ...

เปล่าค่ะ!

คำตอบคือ เธอไปเป็น 'ครูสอนโยคะ' และประสบความสำเร็จด้วย สุดยอดเลย!

แถมนอกจากนั้น เธอยังไปเรียนวิธีบูรณะเครื่องลายคราม จนสามารถเปิดธุรกิจวัตถุโบราณ ร่วมกับสามีคนที่สอง ชื่อ Phillip Gardner (คนนี้เป็นนักไวรัสวิทยาเช่นกันค่ะ)

เจ๋งได้อีก! 😆

แต่ยังไง นักไวรัสวิทยาก็ทิ้งกล้องจุลทรรศน์ ไปไม่ได้นะคะ มันอยู่ในสายเลือด

ในช่วงปลายยุค 1980 ยามที่โลกกำลังระส่ำระสายกับโรคระบาดใหม่ที่ไม่มีใครรู้จัก คุณยายก็ต้องวางเสื่อโยคะกับถ้วยชามรามไห แล้วกลับมาสร้างตำนานอีกครั้ง

คราวนี้ เธอฝากผลงานไว้ในฐานะที่ปรึกษา และช่วยถ่ายภาพสวยๆ ชุดแรกของเชื้อ human immunodeficiency virus หรือที่เรียกว่า "HIV" จากกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน โดยวิธี negative staining นั่นเองค่ะ

⋆ ˚｡⋆୨୧˚ สิ่งที่เธอฝากไว้ให้โลกนี้ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆

June Almeida เสียชีวิตในปี 2007 ขณะอายุ 77 ปี

13 ปีหลังจากที่เธอจากไป ชื่อของเธอก็ได้รับการพูดถึงอีกครั้ง ในฐานะผู้ค้นพบไวรัสโคโรน่า

ถ้าวันนั้น เธอยอมจำนนให้กับคำว่า...

"ก็แค่ภาพเชื้อไข้หวัดใหญ่ที่ถ่ายมาไม่สวย"

เราคงไม่ได้รู้จัก Coronavirus ที่ทายาทของมันจะมามีบทบาทสำคัญในหน้าประวัติศาสตร์โลก เมื่ออีก 56 ปีถัดมา

ซึ่งเสียดายว่า ถ้าท่านยังมีชีวิตอยู่ เราก็อาจจะได้เห็นภาพถ่ายเจ้า COVID-19 สวยๆ โดยฝีมือคุณยายนะคะ

☆.｡.:* สรุป .｡.:*☆

ที่แอดชอบมากคือ ในบทความหนึ่ง ได้สรุปปัจจัยความสำเร็จของเธอไว้ 3 ข้อ ดังนี้ค่ะ

1. มีความริเริ่มสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ

2. มองหาทางออกแบบง่ายๆ ในปัญหาที่เหมือนจะซับซ้อน

3. ความเชี่ยวชาญทางเทคนิค