จุดกำเนิดของรองเท้าส้นสูง สร้างมาเพื่อผู้ชาย
ฝั่งซ้ายของผู้หญิง ฝั่งขวาของผู้ชาย
ย้อนกลับไปในอดีตกาล มีการค้นพบหลักฐานทางประวัติศาสตร์ว่าเทรนด์การสวมใส่รองเท้าส้นสูงมาจากกลุ่มคนขี่ม้า ซึ่งส้นของรองเท้าจะช่วยทำให้เท้าของคนขี่ม้าพอดีกับโกลนมากขึ้น
แต่เนื่องจากสมัยนั้นจะมีแต่ชนชั้นสูงเท่านั้นที่จะมีม้าขี่ ทำให้จำนวนผู้ชายใส่ส้นสูงมากกว่าผู้หญิง
ในช่วงศตวรรษที่ 16 รองเท้าส้นสูงจึงถูกทำให้กลายเป็นสัญลักษณ์เครื่องแต่งกายของคนชนชั้นสูง โดยมาจากแนวคิดที่ว่า "ยิ่งใส่รองเท้าส้นสูงที่ไม่เหมาะกันการทำกิจกรรม ยิ่งแสดงให้เห็นว่าคน ๆ นั้นมีฐานะมั่งคั่งพอที่จะไม่ต้องทำอะไรเลย"
ภาพวาดพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 สวมใส่รองเท้าส้นสูง
ต่อมาในศตวรรษที่ 17 รองเท้าส้นสูงได้รับความนิยมในกลุ่มผู้หญิงขายบริการ ในยุคนั้นผู้หญิงเริ่มปรับเปลี่ยนเทรนด์การแต่งตัวให้เข้ากับผู้ชายมากขึ้น
หลังจากที่เทรนด์รองเท้าส้นสูงเริ่มเป็นที่นิยมในกลุ่มประชากรชนชั้นล่าง ทางฝั่งของกลุ่มชนชั้นสูงก็ได้มีการสร้างความแตกต่างโดยทำส้นรองเท้าให้สูงขึ้นกว่าเดิม เพื่องแสดงถึงอำนาจทางการเงินที่มั่งคั่งกว่า
เมื่อกาลเวลาผ่านไปสิ่งต่าง ๆ เริ่มเปลี่ยนแปลง รองเท้าส้นสูงได้รับความนิยมในกลุ่มผู้หญิงมากขึ้น โดยในช่วงยุคเรืองปัญญา (หลังยุคมืด) แฟชั่นส้นสูงในกลุ่มผู้ชายได้รับความนิยมน้อยลงเรื่อย ๆ เหตุผลเพราะมีการออกแบบรองเท้าที่สวมใส่สบายกว่า และกะทัดรัดกว่าส้นสูง
อันที่จริงแล้วรองเท้าส้นสูงไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อให้หญิงสาวดูเซ็กซี่แต่อย่างใด จนกระทั่งในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ช่างภาพสายนู๊ดคนหนึ่ง ได้ตีพิมพ์โปสการ์ดของหญิงสาวนุ่งน้อยห่มน้อย สวมรองเท้าส้นสูง เรียกได้ว่าหลังจากนั้นกระแสความนิยมรองเท้าส้นสูงก็กลับมาขายดิบขายดี หญิงสาวต่างพากันไปหามาใส่กันให้วุ่น
หลังจากนั้นจึงมีการผลิตรองเท้าส้นสูงออกมาวางจำหน่าย เพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้า
และในช่วงปี ค.ศ.1950 รองเท้าส้นสูงแหลมปรี๊ด ก็ได้ถือกำเนิดขึ้นมาเป็นครั้งแรก
อ้างอิง : catdrumb.com
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
