ตอนที่ ๑ ชิมอาหารและผลไม้รายทาง : วิ่งแหวกทะเล...สู่เกาะพิทักษ์ ชุมพร
ผู้เขียนเกิดและเรียนหนังสือที่จังหวัดชุมพร พี่น้องและหลานๆ ส่วนใหญ่ก็อยู่ที่ชุมพรครับ แต่หลังจากจบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาแล้ว ก็เข้ามาเรียน ทำงานและพักอาศัยอยู่ในกรุงเทพมหานครจนถึงปัจจุบัน
เดินทางไปต่างประเทศทั้งราชการและเที่ยวส่วนตัวทุกทวีปทั่วโลก และเดินทางไปทุกจังหวัดในประเทศไทย ชุมพรก็ไปบ้างครับ สมัยที่พ่อและแม่ยังมีชีวิตอยู่ก็ไปเยี่ยมปีละครั้งสองครั้ง
หลังจากท่านถึงแก่กรรมแล้ว ก็ไปทำบุญร่วมกับพี่น้องหลานๆ เป็นประจำทุกปีครับ แต่ปีนี้ต้องงดเพราะโควิด-19 ทั้งๆ ที่ซื้อตั๋วเครื่องบินเรียบร้อยแล้ว
ไปเที่ยวต่างประเทศหรือจังหวัดใดก็เขียนบทความครับ แต่มันก็น่าน้อยใจ น้อยมากที่เขียนถึงชุมพร อาจเป็นเพราะชินตาละกระมังจึงไม่ได้เขียน เคยเขียนครั้งเดียว คือเรื่อง “สะพานไม้เคี่ยม ด้วยพระบารมีของในหลวงรัชกาลที่ ๙” อ่านรายละเอียดได้ที่ http://oknation.nationtv.tv/blog/puthsup-govservice/2019/02/09/entry-1
เห็นสภาพของหนองใหญ่แล้วเศร้าใจเป็นอย่างยิ่ง ไม่ใช่เพราะพระบารมีของพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร หรอกหรือที่ชาวชุมพรโดยเฉพาะในอำเภอเมืองได้อยู่เย็นเป็นสุขมาจนถึงในปัจจุบันนี้
แต่ปัจจุบันส่วนราชการที่เกี่ยวข้องกับโครงการพัฒนาหนองใหญ่กลับปล่อยปละละเลย ไม่สนใจเท่าที่ควร ปัจจุบันก็ยังคงทรุดโทรมอยู่ ไม่สมพระเกียรติของพระองค์ท่าน
จนชาวบ้านอดรนทนไม่ได้จึงรวมตัวเป็นประชาชนจิตอาสารวม ๒๕ คน ซึ่งหลานเขย ร.ต. สวัสดิ์ พิบูลย์ หนึ่งในจำนวนนั้น ได้เล่าว่าทางกลุ่มได้พยายามติดต่อประสานงานกับหน่วยงานต่างๆ เพื่อหาทางพัฒนาโครงการนี้บ้างแล้ว
แต่คงได้แต่ประสานงาน เพราะการพัฒนาหลายอย่างต้องใช้เงิน ซึ่งควรเป็นงบประมาณของส่วนราชการที่เกี่ยวข้องไม่ใช่หรือ แล้วเมื่อไรส่วนราชการเหล่านี้จะลงมือทำเสียที
ขอฝากท่านผู้ว่าราชการจังหวัดชุมพร ได้ช่วยกระตุ้นเตือนให้ส่วนราชการที่เกี่ยวข้องไปช่วยพัฒนาให้น่าดูหน่อยเถิดครับ ขอให้ระลึกนึกถึงพระคุณและความสมพระเกียรติของพระองค์ท่านบ้าง
ครับ กลับมาเรื่องท่องเที่ยวต่อครับ ผู้เขียนเป็นคนชอบท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศ ปีที่แล้วไปเที่ยวต่างประเทศทุกเดือนไม่เคยเว้น
ปีนี้ก็เริ่มไปเที่ยวอุดรธานี-หนองคาย ในเดือนมกราคม และเที่ยวราชบุรีในเดือนกุมภาพันธ์ ส่วนเดือนมีนาคมและเมษายนวางแผนการท่องเที่ยวไว้โดยมีรายการเดินทางไปมองโกเลียนอก ตรังและกระบี่ แต่เพราะโควิด-19 ก็ต้องงดหมด
บทความท่องเที่ยวของผู้เขียนที่ลงอยู่เป็นประจำก็ต้องหยุด แม้สถานที่ที่เคยไปและยังไม่เคยเขียนก็มีอยู่มาก แต่หาข้อมูลและภาพถ่ายยาก แต่แล้วก็นึกถึงความหลังครั้งไปร่วมงาน “วิ่งแหวกทะเล...สู่เกาะพิทักษ์ ชุมพร” ซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ประทับใจและพอมีข้อมูลที่นำมาเขียนได้
ประกอบกับเกาะพิทักษ์ ได้จัดรายการ “วิ่งแหวกทะเล...สู่เกาะพิทักษ์” ขึ้นในเดือนมิถุนายนหรือกรกฎาคมของทุกปี ก็น่าเขียนถึง เผื่อว่าตอนนั้นโควิด-19 เบาบางลง ท่านผู้อ่านอาจเดินทางไปเที่ยวได้ โปรแกรมการเดินทางจากกรุงเทพมหานครเพียง ๒ วัน ๑ คืน หรือ ๓ วัน ๒ คืน ก็ได้
สำหรับผู้เขียนนั้นเมื่อใดที่ไปชุมพร ก็เดินทางโดยรถยนต์ส่วนตัว รถทัวร์หรือไม่ก็รถไฟ ระยะหลังๆ ขับรถไม่ไหว ก็อาจไปกับน้องชาย รถไฟไม่ไปอีก มีอย่างหรือขบวนรถพิเศษหากจะไปชุมพร ต้องซื้อตั๋วถึงสุราษฎร์ธานี เสียเงินฟรีๆ รถทัวร์ก็ต้องไปไกลถึงสายใต้ ไปเครื่องบินสะดวกกว่า
ตอนที่บินไปตอนนั้น มีสายการบินเพียงสายเดียวที่บินไปชุมพร ราคาค่าตั๋วจึงค่อนข้างแพง แต่ตอนนี้มีคู่แข่งแล้วครับ ราคาลดฮวบ ไม่ลดก็ไม่มีใครขึ้นซิครับ
เที่ยวบินไปชุมพรวันนั้น ออกจากสนามบินดอนเมือง เวลา ๐๕.๔๕ น. จึงต้องตื่นตั้งแต่ ๐๓.๓๐ น. อยากไปเที่ยวก็ต้องเป็นแบบนี้แหละครับ ไปเที่ยวต่างประเทศยิ่งกว่านี้
เครื่องบิน Q400 ตอนแรกเห็นแล้วนึกว่าลำเล็ก แต่เข้ามาภายในแล้วไม่เล็กเลย เพราะจุได้ถึง ๘๖ ที่นั่ง นึกถึงตอนที่บินไปแม่ฮ่องสอนด้วยเครื่องบินเล็กของกานต์แอร์ เครื่องบินเล็กจริงๆ สนุกมาก อ้อเที่ยวนี้ได้เพื่อนใหม่คนหนึ่ง ลูกใครก็ไม่ทราบครับ ผู้เขียนชอบเด็กและเด็กให้อุ้ม ก็อุ้มซิครับ
ก่อนลงจอดที่สนามบินชุมพร ประมาณ ๔-๕ นาที มองทิวทัศน์ชายทะเลตอนเช้าสักหน่อย ก็สวยดีนะครับ ทราบว่าเป็นหมู่บ้านบางจาก อำเภอปะทิว จังหวัดชุมพร
แล้วก็เดินทางถึงท่าอากาศยานสนามบินชุมพร ซึ่งอยู่ที่อำเภอปะทิว จังหวัดชุมพร วันนั้นคุณธงชัย หนังสือ ปัจจุบันดำรงตำแหน่งปศุสัตว์จังหวัดชุมพร ที่รักกันเหมือนญาติสนิท ไปรับที่สนามบิน แล้วก็เดินทางเข้าอำเภอเมืองชุมพร
ชุมพรก็มีบะกุ๊ดเต๋และติ่มซำอร่อยๆ กินด้วยนะครับ แวะกินอาหารเช้าที่ร้านติ่มซำ แต่เตี๊ยม เมืองชุมพร กันก่อน มีของอร่อยหลายอย่างให้กินครับ
ไปชุมพรแล้วต้องแวะไปเยี่ยมน้องสาว ไมตรี กุลมาตย์ ที่ตำบลบางลึก อำเภอเมืองชุมพร ที่สำคัญได้ไปเห็นบ้านที่เคยกินเคยนอน (เกิดที่บ้านหลังเก่าครับ หลังนี้พ่อสร้างขึ้นใหม่ตอนโตแล้ว) เห็นแล้วนึกถึงความหลังที่แสนสุขครับ ชมช้างแดงของน้องสาวซิครับ สวยไหมครับ
พร้อมแล้ว ๔ คน ผู้เขียนและคุณสายพิณ ภรรยา คุณธงชัยและคุณจรีรัตน์ (จอย) หนังสือ ก็ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่เกาะพิทักษ์ ซึ่งอยู่ที่อำเภอหลังสวน จังหวัดชุมพร
สนุกสนานกับการพูดคุยและชมทิวทัศน์ข้างทางกันเพลินครับ เห็นสละน่ากินก็จอดรถซื้อ เป็นสละพันธ์สุมาลีที่อำเภอสวี หวานสนิทเลยครับ ส่วนสะตอนั้น ตั้งใจนำไปเสริมให้แม่ครัวที่เกาะพิทักษ์ทำอาหารให้
ไม่ทราบว่าท่านผู้อ่านรู้จักและเคยกินลูกหว้าไหมครับ สมัยเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษา มีหว้าต้นหนึ่งอยู่ใกล้บ้าน หวานและอร่อยมาก วันนั้นเจอชาวบ้านกำลังสอยลูกหว้าที่ทุ่งตะโก สวี ขอมาช่อหนึ่ง แต่ใจดีมากกว่านั้นเพราะให้ลูกที่งอมแล้วด้วย ไม่หวานเท่าไรครับ พอกินได้ แต่หวานที่น้ำใจผู้ให้มากกว่าครับ
ที่ทุ่งตะโก สวีนั่นเอง ได้แวะสวนนายดำ ไม่ได้เข้าไปชมในสวนผลไม้หรอก เพราะอยู่ลึกเข้าไป สวนนี้มีเนื้อที่รวมกว่า ๓๐๐ ไร่ ผลไม้ที่เริ่มดังคือทุเรียน เงาะและส้มโชกุน รวมทั้งผลไม้อื่นๆ อีก
แวะชมส้วมธรรมชาติกันครับ เฉพาะพื้นที่ที่สร้างส้วมหลายๆ ชนิดนี้กินเนื้อที่ตั้ง ๑๓ ไร่ รายละเอียดเป็นอย่างไรก็อ่านเรื่อง "ส้วม" บนภาพแรกได้นะครับ
สุดท้ายก็ชมบ้านทาร์ซานและชมผลไม้ที่นำมาขายจากสวนครับ ไม่ได้ซื้อหรอกครับ ได้แต่ชิม
แวะกินอาหารกลางวันกันที่หาดอรุโณทัย ปากน้ำตะโก กินในร้านอำเภอสวี จัดที่นั่งเป็นซุ้มอาหารริมทะเล ได้บรรยากาศมากครับ
กินอาหารริมทะเลก็ต้องซีฟูดซิครับ ทุกอย่างต้องใช้สัตว์ทะเลหมด แม้กระทั่งส้มตำก็เป็นส้มตำปูม้า อยากกินบ้างไหมครับ
ยังไม่ถึงเกาะพิทักษ์ อำเภอหลังสวน หรอกนะครับ โดยที่ยังมีเรื่องราว อาหารและกิจกรรมให้ดูและให้ชมอีกเยอะ ไว้ชมตอนจบในตอนหน้าก็แล้วกันนะครับ
พุธทรัพย์ มณีศรี
อ่านตอนที่ ๑ ได้ที่ https://www.blockdit.com/articles/5ea1478ec717af11483e4ace
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
