#เรื่องเล่าสยองขวัญ
ตอน เสียงเรียกตอนตี3
ในที่นี้มีใครไปนอนโรงบาลมาแล้วบ้าง คงไม่ถามแปลกไช่รึเปล่า ก็เพราะเรื่องนี้เกิดขึ้นที่โรงพยาบาลลลลล😱😱😱 ย้อนกลับไปเมื่อ23ปีที่แล้ว
บุรุษพยาบาลเข็นเตียงคนท้องเข้าห้องผ่าตัด ตั้งแต่เวลา 10.00 ของเช้าวันอังคาร ออกจากห้องผ่าตัดเวลา 12.00น.โดยประมาณ เดิมที เธอตั้งใจคลอดเอง แต่ดันเจ็บทัองก่อนกำหนด แต่ดันคลอดเองไม่ได้ แม้นปากมดลูกจะเปิดถึง9เซ็นแล้ว เมื่อคุณหมอมาดูอาการ พร้อมกับพูดว่าครรภ์เป็นพิษ จึงต้องถูกย้ายไปยังห้องผ่าตัดแทน เพราะเสียงหัวใจเด็กเริ่มเต้นผิดปกติ
เมื่อเวลาผ่านไปเธอถูกนำไปพักที่ห้องพักฟื้น ที่มีเพียงแค่3เตียง เธออยู่เตียงที่1 โดยนับจากทางซ้าย ไปทางขาวมือ ด้วยฤกษ์ยาสลบ+กับความอ่อนเพลีย ที่ได้รับ จะรู้สึกตัวเป็นระยะๆ ก็ต่อเมื่อมีพยาบาลมาเช็คความดันอะไรต่อมิอะไรทุกๆ2ชั่วโมง แต่ก็ไช่ว่าจะตอบโต้อะไรได้ รับรู้ได้เพียงความรู้สึกแบบสะลึมสะลือเท่านั้น ผู้เป็นแม่ ในฐานะยาย มาเยี่ยมลูกที่เพิ่งได้คลอดหลานนั้นเป็นเวลา 18.00น. เป็นเวลาเดียวที่คุณพยาบาลกำลังจะเข้ามาเช็คความดันและอะไรต่อมิอะไรเช่นเดิม พร้อมพูดว่า คนไข้น่าจะยังไม่รู้สึกตัวดีเท่าไหร่ตอนนี้ คงอีกซักพักคะ ประมาณ 3-4ทุ่มน่าจะเริ่มดีขึ้น หลังจากดีขึ้นจะย้ายไปห้องพิเศษทันที (สาเหตุคือ ห้องเต็ม และมาคลอดก่อนกำหนด2วัน) จึงทำให้คุณแม่(ยาย) กลับบ้านก่อน มาอีกครั้งในวันรุ่งขึ้นแทน
และเมื่อเวลา 3-4 ทุ่ม เธอก็ฟื้นขึ้นจริงๆ แต่ยังมีอาการระบมช่วงร่าง มันรู้สึกหนักๆ แขนขาแทบไม่มีแรง บวกกับมีสายระโยงระยางไปด้วยสายน้ำเกลืออีก พอจะขยับก็รู้สึกเจ็บๆ ขึ้นมาส่วนสายตา ที่พยายามจะลืมขึ้นให้ได้มากที่สุด แต่ดูเหมือนไม่ได้ดังใจเลย เห็นสิ่งรอบข้างแบบริบหรี่เสียนี้กระไร แต่ถึงกระนั้นก็พยามอีกครั้งเพื่อมองหาพยาบาล หรือใครที่อยู่ไกล้ๆ เพราะด้วยอาการคอแห้ง และไม่สามารถขยับตัวเอื้อมหยิบน้ำที่หัวเตียงได้ จึงร้องแบบสุดเสียงออกมาว่า "น้ำ" " น้ำ" ดูเหมือนจะดังมากในลำคอ ทันไดนั้น เธอก็ได้น้ำดื่มแล้วรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย จึงเอ่ยขอบคุณ และพยามยกคิ้วตัวเองเพื่อจะดึงหนังตาที่อ่อนล้าให้เปิดขึ้นอีกสะหน่อย จะได้มองว่าใครหยิบน้ำให้ดื่ม แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากเห็นแค่เงารางๆ ที่เตียงข้างๆเท่านั้น พร้อมกับเสียงตอบเบาๆว่า "ไม่เป็นไร" ในใจคิดว่าน่าจะเป็นพยาบาลที่เข้ามาดูคนไข้เตียงข้างๆพอดี รึไม่ คนที่เตียงข้างมาช่วยมั้ง ที่รู้เวลาเพราะมีนาฬิกาแขวนตรงผนังห้องด้านขาวมือของเธอ ที่เหลือบมองเห็นได้ จากนั้นเธอก็หลับไปอีกครั้ง
มีเสียงเรียก และถามข้างๆหูว่า เป็นงัยบ้าง รู้สึกดีขึ้นรึยัง แบบนี้ 2-3 ครั้ง จึงตอบออกไปว่า "อืม" และ ขอน้ำดื่ม เพราะความรู้สึกร้อนและหิ้วน้ำ เริ่มขึ้นมาพร้อมๆกัน ส่วนแขนขาวสามารถขยับได้บ้างแล้ว แต่ยังไม่สามารถเอื้อมหยิบน้ำได้ เพราะน้ำอยู่ทางด้านซ้ายมือ จึงมองไปยังเสียงเรียกนั้น ที่ชวนคุย คราวนี้มองเห็นได้มากขึ้นมาหน่อย แทบไม่ต้องหรี่ตา เพื่อเพ็งมอง เธอพยามยกหัวตัวเองขึ้นเพื่อดื่มน้ำ พอดื่มน้ำเสร็จ จะค่อยๆเอนหัวลงนอน สายตาก็เหลือบเห็นหญิงสาวในชุดขาวยาวๆ ค่อยๆเอนตัวนอนแบบตะแคงหันหน้ามาหาเธอ ข้างขอบราวเหล็กที่กั่นคนไข้ไม่ให้ตกเตียง ตัวหญิงสาวจะลอยๆเหนือขอบเหล็กเพียงเล็กน้อย ว่าไปแล้วอยู่ประชิดตัวเลยก็ว่าได้ พร้อมกับยิ้มให้อย่างสวยงาม ดีขึ้นรึยัง ดีขึ้นรึยัง มือของเธอค่อยๆเอื้อมมาจับที่ราวเหล็กของคนไข้ และดูเหมือนว่ามือนั้นจะค่อยๆขยับมาที่ตัวเธอ
เธอตั้งสติได้เท่านั้น ค่อยๆหันกลับมาทางด้านผนังหน้งและใช้มือขาวหยิบผ้าห่มมาปิดหน้าจังหวะที่กำลังจะปิด สายตาเหลือบไปมองเห็นเวลาขณะนั่น มันตี3นี้ มันเหมือนเวลาหยุดเดินยังงัยยั้งงั่นเลย หัวใจต้นแรงขึ้น ในใจก็พยามคิดว่าไม่มีอะไร ตาฝาดไป แต่ปากเริ่มสวดมนต์ และภาวนาขอให้เช้าไวๆทีเถอะ แล้วก็เธอหลับไปตอนไหนไม่รู้
ได้ยินเสียงเรียกจากแม่ 2-3 ครั้ง จึงตื่นขึ้น รู้สึกดีขึ้นรึยัง เดียวจะย้ายไปห้องพิเศษเดี่ยวแล้วนะ พอได้ยินแบบนั้นร้องขอทันทีว่า เอาห้องรวมเถอะ ยกเลิกพิเศษไม่เอา😭😭
จากการสอบถามพยาบาล ในห้องพักฟื้นมีคนไข้เพียงเตียงเดียว และช่วงเวลาหลัง3ทุ่มไปจะมีพยาบาลคอยเดินตรวจเวณ ถ้าไม่กดสายสัญญาณจะไม่ได้เข้าไป
ใครนะใจดี หยิบน้ำให้กินถึง2ครั้ง ชวนคุยพร้อมอยู่เป็นเพื่อนอีกต่างหาก เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นกับตัวดิฉันเอง ขอขอบคุณทุกท่านที่อ่านจบ
ปล.สมัยก่อนโรงบาลนี้มีชื่อเรียกว่า "วังหลัง"
#ขอบคุณที่อ่านครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
