"ลองทำก่อน เดี๋ยวก็รู้เอง"
ปกติแล้วผมเป็นคนที่ไม่ค่อยกล้าพูดครับ เรียกได้ว่า เป็นคนที่กลัวการพูดต่อหน้าคนเยอะ ๆ
เวลาที่ผมเห็นคนอื่นพูดต่อหน้าคนเยอะ ๆ หัวใจผมก็เต้นจนแทบจะทะลุออกมาจากอก นี่ขนาดผมไม่ได้เป็นคนพูดเองนะครับ ไม่รู้เลยว่าถ้าได้พูดเองแล้ว ผมจะเป็นยังไง..
แต่ช่วงนี้ผมมีโอกาสได้ 'ลอง' ท้าทายตัวเอง ด้วยการ (ฝืน) อาสาเล่าเรื่องราวที่ได้เจอและมุมมองชีวิต ผ่านการพูดในชั้นเรียนครับ
หลังจากที่ฝืนตัวเองมาสักพัก..
จากที่สังเกตตัวเองแล้ว ผมรู้สึกว่าความกลัวและอาการใจเต้นมันลดลงครับ ซึ่งมันถูกแทนที่ด้วยความกล้าพูด แม้มันจะยังไม่มาก แต่ผมรู้สึกว่า มันจะค่อย ๆ เพิ่มขึ้นครับ
มันเจ๋งดีนะครับ เวลาเริ่มทำอะไรใหม่ ๆ แล้วทำมันโดยไม่ทิ้งช่วง จะพบว่าเราทำสิ่งนั้นได้ดีกว่าเดิม ความจริงข้อ ๆ นี้ทุกคนคงรู้ดีกันอยู่แล้วล่ะครับ แต่พวกเรามักจะเลิกทำสิ่ง ๆ นั้นไปก่อนทั้งที่เพิ่งเริ่มทำมันได้ไม่นาน
มันไม่ง่ายเลยจริง ๆ นะครับ ที่จะพัฒนาจุดอ่อนหรือทำในสิ่งที่คิดว่าทำไม่ได้โดยที่ไม่ล้มเลิกมันเสียก่อน ผมเข้าใจดีเลย
แต่ว่า.. การทำไม่ได้เนี่ยมันไม่ใช่เรื่องผิดอะไรเลยนะครับ แน่นอนว่าช่วงแรกจะรู้สึกเหนื่อย รู้สึกเฟล รู้สึกท้อ ซึ่งนั่นล่ะครับ คือช่วงวัดใจให้เราเลือกว่า จะ 'ไปต่อ' หรือ 'พอก่อน'
ถ้าเลือก 'ไปต่อ' แน่นอนครับว่า มีโอกาสที่จะได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของตัวเอง แต่ถ้าเลือก 'พอก่อน' โอกาสที่จะได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของตัวเองคือ 'ศูนย์'
ถ้าลองเพิ่มความพยายามขึ้นอีกนิด เข้าใจความเป็น "มือใหม่" ของตัวเองขึ้นอีกหน่อย เชื่อว่าอย่างน้อยก็จะได้รับสิ่งที่มีค่าที่สำคัญอย่างมาก และสิ่งนั่นคือ 'ประสบการณ์' ครับ
ถ้าไม่เชื่อ ลอง 'ทดลอง' เรื่องนี้กับตัวเองดูสิครับ :)
#XIIDiary
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
