Midnight Dinner: Tokyo Stories
จักรวาลในร้านอาหารหลังเที่ยงคืน
ในระหว่างความเครียดขั้นสูงสุด ของการอยู่บ้าน กับข่าวโควิด19และความมืดทางเศรษฐกิจเบื้องหน้า
ไม่มีอะไรดีไปกว่า เดินเข้าร้านอาหารเล็กๆ “วิกาลโภชนา”
พบใบหน้าที่คุ้นเคยของ “คุณเจ้าของร้าน” และเหล่า “ขาประจำ”
“วิกาลโภชนา”ซ่อนตัวในซอกหลืบทรุดโทรม
เบื้องหลังของฉากหน้าที่คึกคักด้วยผู้คน
และแสงสีของมหานครโตเกียว
ไม่ต่างจากเบื้องลึกในหัวใจของคน
ที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความวุ่นวายในชีวิตประจำวัน
เก้าอี้ 12 ตัวรอบบาร์รูปตัวยู มี “คุณเจ้าของร้าน”
ที่มีรอยบากลึกลับบนหน้า เป็นศูนย์กลางจักรวาล
ร้านเล็กจนไม่มีเรื่องไหนพ้นไปจากหูใคร
เอาเข้าจริงแล้ว คนพูดก็อยากให้มีคนฟัง
และทุกคนก็ช่วยออกความเห็น ถูกบ้าง ผิดบ้าง
ในขณะที่เจ้าของร้านทำอาหารไปเงียบๆ
ฟัง แต่ไม่ตัดสิน ให้คำแนะนำด้วยความเอื้ออารีกับเจ้าของเรื่อง
ร้านแห่งนี้จึงเป็นจักรวาลเล็กๆ ที่อบอุ่น
อยู่ในแกเล็กซี่อันปั่นป่วนของโตเกียว
หากย่านราตรีของโตเกียวเป็นฉากหน้า
วิกาลโภชนา เหมือนหลังโรงละคร
ที่ตัวละครถอดหน้ากาก นั่งพัก ก่อนที่จะออกไปรับบทต่อ
ไม่ว่าจะ นักพนันลูกติด สาวขายบริการ
นักแสดงโชว์ตลกที่โรยรา
เด็กสาวจากเกาหลีมาทำงานหาเงินใช้หนี้
พบรักกับนักฟิสิกส์วัยกลางคน
ดีเจกะดึก อดีตดาราที่ผันมาขับแท็กซี่
แม่บ้านที่คอยเปลี่ยนผ้าปูเตียงยามดึก
ฯลฯ
แม้เมนูบนกระดานจะมีแค่ซุปมิโสะหมู สาเก เบียร์และโซจู
แต่อย่างที่เจ้าของร้านว่าไว้แต่ต้น
คุณอยากจะกินอะไร ก็บอก ถ้ามีวัตถุดิบอยู่จะทำให้
บางคนอยากกินแพนเค้ก
ถึงขั้นลงทุนไปซื้อหาวัตถุดิบมาพร้อมสรรพ
เมื่อของพร้อมก็..ได้เลย แถมคอร์นดอกให้ด้วย
แต่ใช้ไส้กรอกปลานะ เพราะไม่มีไส้กรอกหมู
น่ากินมากๆๆ...
ทำเอาคนอยากกินแพนเค้ก อยากกินคอร์นดอกแทน
กฎจักรวาลนี้ มีแค่ 2 ข้อ
ก็คือห้ามดื่มเกิน 3 แก้ว และถ้าอยากจะมีเรื่องกันก็เชิญข้างนอก
นอกจากแขกที่ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมา
ร้านมีขาประจำ คือ สามสาวออฟฟิศ ช่างเม้าส์ ที่เปรียบเสมือนความเห็นของสังคมต่อเรื่องราวที่ได้ยินในร้าน
ลุงชู ชายแก่ใจดี ที่เรียกสาววัยสี่สิบ ว่าสาววัยบานสะพรั่ง
บางคนคิดว่าแกอาจจะเป็นซาตาน
ในตำนานของญี่ปุ่นที่มักจะปรากฎตัวอยู่ตามบาร์
เจ้าของบาร์สาวข้ามเพศ ที่เสื้อผ้าหน้าผมล้ำมากๆ
แม้ซีวิตจะดูเหมือนหมุนวนซ้ำๆ
เหมือนการจัดร้านและเตรียมซุปพร้อมเปิดตอนเที่ยงคืน
ขายต่อไปจนถึงเวลาปิดร้านเจ็ดโมงเช้า
แต่ไม่เคยมีวันไหน ที่เหมือนกันแม้วันเดียว
ทั้งอาหารและเรื่องราว
ไม่เคยมีลูกค้าคนไหนเข้ามาแล้ว ไม่รู้จะสั่งอะไรดี
ทุกคนมีสิ่งที่ต้องการอยู่ในใจ
และที่นี่คุณสามารถพูดออกมา
มีที่ไหนบ้างที่เราจะนั่งลงสั่งบ๊วยมาแกล้มเหล้า
แล้วเจ้าของร้านถามว่า จะเอาหนึ่งหรือสองเม็ด
จากนั้นบ็วยสองเม็ดก็ได้รับการเสริฟมาอย่างงดงาม
เช่นเดียวกับอาหารทุกๆ จาน ที่เรียบง่าย
แต่สมบูรณ์และสวยงาม
อาหารไม่เพียงบอกถึงสิ่งที่เราชอบ
ยังบอกถึงตัวตนของเราอีกด้วย
สาววัยกลางคน สั่ง “หม้อไฟคนเดียว”
ไม่มีใครเข้าใจว่าทำไมเธอยอมลำบากหาเงินให้คนอื่นผลาญ
แต่สีหน้าของเธอเมื่อได้กิน “หม้อไฟคนเดียว” กับใครอีกคน คือคำตอบ
“ตอนนี้มันไม่ใช่หม้อไฟคนเดียวแล้ว”
ใช่แล้ว “หม้อไฟคนเดียว” อร่อยและอิ่ม แต่..เหงา
ไม่ว่าจะผิดหวังกับเรื่องอะไร มากแค่ไหน
คุณจะสมหวังกับอาหารที่คิดถึงเสมอ
ที่นี่... “วิกาลโภชนา”
เพราะ “คุณเจ้าของร้าน” รู้วิธีเสริฟอาหาร
ที่ช่วยเติมเต็มจิตวิญญาณที่ไม่สมบูรณ์ <3
นอกจากหลากรสเรื่องราวที่เต็มไปด้วยสีสัน
เพลงและดนตรีประกอบเรื่อง ก็ไม่ควรพลาด
โดยเฉพาะเพลงเปิดเรื่อง Omoide/Memories
ลมหายใจที่จางหายขึ้นกับหมู่เมฆ
ข้อมูลที่น่าทึ่ง
ความนิยมซีรีย์ชุดนี้ในญี่ปุ่น ทำให้มีการสร้างออกมาเรื่อยๆ
นับตั้งแต่ตอนแรกในปี 2009 มาถึงตอนนี้ มากกว่า 50 ตอน
ตอนที่ลงใน Netflix เวลานี้เป็นของปี 2016
กำกับโดย Joji Matsuoka
จากมังงะ Shinya Shokudo ของ Yaro Abe
วันนี้คุณอยากกินอะไร?
ขอให้อร่อยนะ
วิกาลโภชนา
หม้อไฟคนเดียว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
