ตอนนี้อยู่ที่บังคลาเทศเหงามาก
ที่นี่เงียบมาก เสียงที่ทำลายความเงียบ
คือ "เสียงละหมาด" ที่ฉันได้ยินเป็นเวลา
เช้า สาย บ่าย เย็น และค่ำ
จริงๆแล้วความเหงานี้มีประโยชน์นะ
ทำให้ได้มีเวลาคุยกับตัวเอง ฉันทำอะไรบ้าง
คลายเหงาที่บังคลาเทศ นอกจากทำงาน
ที่ไม่ได้หนักหนาอะไรในแต่ละวัน
เมื่อมีเวลาว่างก็นั่งอ่านข่าว
จากหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น
ทำให้ฉันได้รู้ความเป็นมาเป็นไป
ของโลกภายนอกรั้วบ้าน
ว่าตอนนี้เพื่อนในประเทศนี้เค้าทำอะไรกันบ้าง
ช่วงนี้ที่บังคลาเทศฝนตกหนัก
น้ำก็ท่วมไร่นาของชาวบ้าน
ชาวบ้านก็ต้องรีบเก็บเกี่ยวข้าวบางส่วน
ที่พอจะเก็บเกี่ยวได้ และหัวหอม ขิง
ก็ขึ้นราคาเป็นเท่าตัว เมื่อหลายเดือนที่แล้ว
คนบังคลาเทศแย่งกันซื้อหัวหอมกันอย่างบ้าคลั่ง
ฉันเห็นภาพในหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง
คนแย่งกันซื้อหัวหอมแดงแทบจะเหยียบกันตาย
ก่อนที่รัฐบาลจะประกาศขึ้นราคา
คุณรู้มั้ยว่า..."หอมแดง"
เป็นวัตถุดิบสำคัญของอาหารแขกเชียวนะ
ในบังคลาเทศไม่ว่าจะเกิดวิกฤตอะไรก็ตาม
สิ่งที่จะขึ้นราคาเป็นอันดับแรกก็คือ..หอมแดง
และราคาของหอมแดงก็ขึ้นๆลงๆ เช่นนี้อยู่เป็นประจำ