คนไม่เคยโดนแบบนี้ อาจไม่รู้...
สำหรับผม 4 ครั้งแล้ว จะเรียกว่า ชิน หรือ ชา ดี ? ยังตอบตัวเองไม่ได้เลย เห้อ....
_ว่าง ก็อ่านไว้บ้างก็ได้นะครับ เตือนสติ_
...ไม่รู้จะเรียกว่า ซวย หรือ เรียกว่า ผู้ผ่านประสบการณ์อันเลวร้ายมาอย่างช่ำชองดี ?....ไม่ต่างอะไรกะเทวดาตกสวรรค์ลงมาหลังแทบหัก....
ผมเคยโดนมาแล้ว
ไอ้เรื่องแบบนี้
รู้ละจะหนาว เพราะไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่เกืดขึ้นกะผม 4 ครั้งเชียวครับ
ทุกวันนี้ ยัง งง และ หาคำตอบให้กะตัวเองไม่ได้เลย ว่า ทำไม ?
Note":;
---ครั้งที่ 1 จากเหตุการณ์ 911 ที่ world trade center, new york คืนนั้นนอนดูTVอยู่เมืองไทย จะรอบินเช้ามึดวันรุ่งขึ้นเข้าญี่ปุ่น 555 โทรศัพท์มาเลยจากสำนักงานใหญ่ชิคาโก ว่า ^ตกงานนะ^
---ครั้งที่ 2 จาก Hamburger crisis เริ่มต้นที่ America
น้ำมันพรุ่งพรวดจนสายการบินที่แสนใหญ่มหึมามีฝูงบินเป็น 1000 ลำ มีเที่ยวบินมากกว่า หมื่นเที่ยวต่อวัน โดนก่อนเลยครับ ขาดทุนแบบล่มละลายในฉับพลัน จำได้ บินจากอินชอน INCHOEN KOREA เข้ามาญี่ปุ่นวันนั้น พอประตูเครืองเปิดผู้โดยสารลงหมดละ ก็เราละ ลูกเรือเดินออกจากประตูเครื่อง พนักงาน GROUND ที่ NARITA หน้าเศร้า และกำลังจะบอกอะไรบางอย่างกะพวกเราลูกเรือ ทุกคนรู้ได้ทันที ว่า อะไร ร้องไห้กันระงม ตกสวรรค์อีกตามเคย
---ครั้งที่ 3 และ 4 เกิดจาก ความอ่อนหัด ละโมภของเจ้าของสายการบินเปิดใหม่ พาลเอาล่มทั้งลำ ไม่อยากเล่าละเอียด มันน่าอายของคนไทยที่คือเจ้าของร่วมด้วย
...ส่วน ต้มยำกุ้ง crisisที่เริ่มเกิดที่เมืองไทยอะนะ ผมเสวยสุข รวยเละจากค่าเงิน และอัตราการแลกเปลี่ยนเงินดอลล่าร์มาเป็นเงินบาท คือตอนนั้นผมรับเงินค่าบินเป็นเงินดอลล่าร์ พอกลับไทยมาแลกเป็นเงินบาท คือรวยเละเป็น2 3 เท่าตัว ร่วมแสนได้ต่อเดือนที่บิน.... คือ ร่ำรวย มีสุขสบาย บนความลำบากแสนสาหัสของคนไทยทั้งประเทศที่เผชิญกับ วิกฤติต้มยำกุ้งอยู่
เห้อ... ชีวิตคนเรา มันไม่มีรัยแน่นอนจริงๆ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ พลิกผันกันได้เร็วแค่กระพริบตา (พูดไม่ได้เว่อเลย)
...จะว่าผมชิน ผมชินชา หรือผมด้านแล้วก็ไม่รู้ กะไอ้เรื่องวิกฤติอะนะ คิดดู ตอนเรียนจบใหม่ๆ ผมมีฝันนะครับ ละผมก็ทำมันทุกทางที่เป็นไปได้ และไอ้ที่มันไม่น่าเป็นไปได้ ให้กลายเป็นเป็นไปได้ ผมทุรังจนผมทำฝันผมสำเร็จ ผมเลือกสายการบินและประเทศอย่างรอบคอบ ถี่ถ้วนมาก ในการประจำและทำงานตามฝันของผม
ผมเลือกนะ มาดูหลักการเลือกของผมสิ...ผมจะอยู่กะสายการบิน ที่ยักษ์ใหญ่ ต้องใหญ่มากพอ จะได้มั่นคงงัย ย้ำนะ ว่า มันน่าจะมั่นคง และ ณ เวลานั้น มันก็มั่นคงจริงๆด้วย สายการบินของอเมริกาที่ผมได้เข้าไปอยู่ด้วย หลักการข้อนี้ถูกต้องเสมอมา
จากนั้น เลือกประเทศที่มันต้องอภิมหาหน่อย คือ อเมริกา เพราะคิดว่า คงยากมากอะนะ ที่จะมีอะรัยมาบั่นทอน สั่นคลอนกิจการงานของประเทศนี้ได้ง่ายๆ ละมันก็ค่อนข้างจริง หลักการนี้
...ที่สำคัญคือ ประเทศนี้ ดูแลคนของเขาดี พนักงานมีสิทธิเสรีภาพ และได้รับการปกป้องเป็นอย่างดี ผมเอา ผมชอบมากตรงนี้ ซึ่งตรงข้ามกับของประเทศในย่านเอเซีย ไทยๆเรา 55
.. หารู้ไม่ครับ...
มีสัจจธรรมอย่างนึง ที่เดินสวนทางกะความคิดและหลักการที่ผมคิดมาตลอด ก็คือ.
ยิ่งมันใหญ่เท่าไหร่
มันล้มยากก็จริง
แต่ถ้าล้มแล้ว จะล้มเสียงดังมาก และ ลุกกลับขึ้นมายืนอีกทียากมาก...
อันนี้ต่างหากที่คือ สัจจธรรม ที่ควรจะเก็บไว้เตือนสติ จนทุกวันนี้
.....จากผม คนที่เคยอยู่เคยกินเคยนอนบนฟ้ามาค่อนชีวิต...
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
