คนขายปากกาเหมือนเขารู้ว่าหมึกปากกาในมือหญิงสาวกำลังจะหมดเลยเดินกลับมาเติม เติมเสร็จก็เดินกลับไป พอรู้ว่าหมึกจะหมดอีกก็กลับมาเติม ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ เพื่อไม่ให้หญิงสาวทิ้งปากกา
แน่นอนเธอไม่ยอมทิ้งปากกา เพราะเธอหลงรักคนขายปากกา เขาไม่ได้บังคับให้เธอซื้อปากกาของเขา เธอเต็มใจจะซื้อ ทั้งๆที่เขาไม่ได้เอ่ยปากขายให้เธอด้วยซ้ำ เขายื่นกล่องปากกาให้เธอด้วยรอยยิ้มที่ตราตรึงในหัวใจของเธอ
หญิงสาวใจเต้นแรงทุกครั้งเมื่อเขานำหมึกมาเติมปากกาของเธอ ทุกครั้ง และเป็นเช่นนั้นเสมอมา.......... แต่คนที่ถือปากกาของเขาไม่ได้มีแค่เธอ ความหวังจะให้เขาเติมหมึกแค่ปากกาของเธอเพียงด้ามเดียวนั้นคงเป็นไปไม่ได้ เว้นเสียแต่ว่าปากกาด้ามนั้นจะถูกทำขึ้นมาเป็นพิเศษให้แก่เธอเพียงผู้เดียว
เธอเฝ้ามองเขาเติมหมึกปากกาให้หญิงสาวคนอื่นด้วยใจว้าวุ่น น้ำตาหยดน้อยๆไหลรินลงสู่บทกวีที่เธอใช้ปลายปากกาจรดลงบนกระดาษด้วยหมึกปากกาสีเข้มของเขา
เป็นเวลานับหลายปีที่เธอเฝ้าแต่งบทกวีถึงคนขายปากกา แต่เขาไม่เคยได้รับรู้แม้เพียงเศษเสี้ยว เธอจรดปลายปากกาลงบนกระดาษแผ่นแล้วแผ่นเล่าดูเหมือนความรู้สึกเจ็บปวดที่เธอมีเริ่มจางลงไปพร้อมๆกับหมึกปากกาของเขา
เธอยิ้มเล็กน้อยแล้วค่อยๆจับปากกาขึ้นมามองดู หากปากกาเปรียบดั่งความรู้สึกที่เธอมีให้เขา จะต้องทำเช่นไรให้เขารู้สึกเหมือนเช่นเธอบ้าง หญิงสาวหลับตาพริ้มจับปากกามาแนบอกเหมือนเป็นการบอกลาครั้งสุดท้าย เธอวางปากกาลงบนกล่องไม้แกะสลักแล้วปิดมันลงไปเบาๆ
ขณะนั้นเองคนขายปากกาเดินเข้ามาพร้อมกับขอเติมหมึกปากกาให้เธอ หญิงสาวมองดูเขาโดยไม่พูดอะไรแต่มือกลับยื่นกล่องปากกาให้เขาดั่งถูกต้องมนต์สะกด เขารับมันไว้และจัดการเติมหมึกปากกาเข้าไปให้เธออย่างชำนาญ เขาชวนเธอพูดคุย หยอกล้อเหมือนเช่นเคย
หัวใจที่ห่อเหี่ยวของหญิงสาวกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง เหมือนเลือดได้สูบฉีดออกจากหัวใจอย่างรุนแรง แก้มทั้งสองข้างของเธอเป็นสีแดงก่ำดังลูกตำลึงสุก ภายในหัวมีแต่คำถาม ทำไมนะ ทำไม ถึงเป็นเขาที่ทำให้ใจของเธอเต้นแรงได้อยู่เสมอ....
ใช้เวลาไม่นานก็เติมหมึกเสร็จ เขาจับมือของหญิงสาวพร้อมวางกล่องปากกาลงบนมืออันสั่นเทาของเธออย่างอ่อนโยน เขาเผยยิ้มเล็กน้อยและจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ ราวกับกำลังสะกดไม่ให้เธอมองใครนอกจากเขา หญิงสาวไม่กล้าแม้แต่จะกระพริบตา มือน้อยๆรับกล่องปากกากลับมา..............
ทุกอย่างดำเนินไป...เธอไม่ได้ทิ้งปากกา และเขากลับมาเติมหมึกให้เธอครั้งแล้วครั้งเล่า เขาเปรียบดั่งบทกวีที่เธอไม่มีวันแต่งจบ เพราะไม่รู้ว่าตอนจบจะสิ้นสุดลงเมื่อใด หรือจนกว่าเธอจะยอมทิ้งปากกา.
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
