การเริ่มของสภาพบุคคล และ
ความสามารถถือสิทธิ กับความสามารถใช้สิทธิ
- บุคคลธรรมดานั้นคือ (คน) ตามที่เข้าใจกัน แต่เพื่อตัดปัญหาบางข้อกฏหมายจึงอธิบายว่า “เริ่มต้นมีสภาพคนตามกฏหมายเมื่อใดและสิ้นสุดสภาพบุคคลตามกฏหมายเมื่อใด”
การเริ่มต้นของบุคคลนั้น ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์บัญญัติไว้ในมาตรา15 นี้ถือเอา เมื่อทารกคลอดจากครรค์มารดาแล้วและมีชีวิตรอดอยู่ ที่ว่าคลอดแล้วนั้น คือการคลอดเสร็จบริบูรณ์ตามหลักวิชาแพทย์ ไม่ว่าจะเป็นการคลอดตามธรรมชาติ หรือคลอดโดยวิธีทำคลอดด้วยช่วยเหลือของแพทย์ หรือโดยการผ่าหน้าท้องมารดา ก็ถือหลักทำนองเดียวกันว่า การคลอดย่อมสำเร็จเมื่อทารกมีความเป็นอยู่แยกจากครรค์มารดาแล้ว แม้จะยังไม่ได้ถูกตัดขาดจากรกของมารดา หรือยังไม่ได้ตัดสายสะดือก็ตาม และที่ว่ามีชีวิตอยู่นั้นคือ ทารกที่คลอดออกมาแล้วมีลมหายใจ ชีพจรเดินหรือหัวใจเต้น แม้เพียงขณะเดียว ก็นับว่าได้เป็นบุคคลตามกฏหมายแล้ว.
- แต่หากทารกตายในครรภ์ หรือตายก่อนคลอดก็ไม่ถือว่าเป็นบุคคล แต่ถ้าคลอดออกมาแล้ว แม้จะพิการหรือมีลักษณะผิดธรรมชาติก็ต้องถือว่ามีสภาพบุคคลแล้ว.
ความสามารถถือสิทธิ กับความสามารถใช้สิทธิ
- ทารกที่คลอดออกมาและมีชีวิตอยู่ได้เริ่มเป็นบุคคลอันนับว่าเริ่มมีสิทธิตามกฏหมายได้แล้วก็ดีสิทธิของบุคคลเช่นว่านี้ยังไม่บริบูรณ์ทีเดียว ยังต้องอยู่ในข้อคิดขั้นแห่งกฎหมายตามลำดับอายุ และจะนับว่าเต็มบริบูรณ์ได้ก็ต่อเมื่อบรรลุนิติภาวะแล้ว หรือที่เรียกว่าผู้ที่เริ่มต้นเป็นบุคคลนั้น มีเพียงความสามารถในการถือสิทธิ แต่ยังจะกระทำการใดๆ ในกฎหมายไม่ได้ จนกว่าจะมีความสามารถในการใช้สิทธิและความสามารถ ในการใช้สิทธินี้จะบริบูรณ์ต่อเมื่อมีภาวะเป็นผู้ใหญ่ หรือที่เรียกตามภาษากฎหมายว่า “บรรลุนิติภาวะ”
นั่นเอง.
** ตัวอย่างเช่น เด็กที่บิดาตาย (เสียชีวิต) เด็กอาจได้รับมรดกเป็นเจ้าของทรัพย์สินได้ แต่จะเอาไปโอนให้ใครๆ ตามใจยังไม่ได้.
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
