3 พ.ค. 2020 เวลา 15:03 • ปรัชญา
น้ำยา จากใจ
ดาเป็นสาวพม่าข้างบ้าน. ทำงานเป็นผู้ช่วยแม่บ้านในบ้านคนไทยเชื้อสายจีนมาหลายปีแล้ว. ยังพูดไทยไม่ชัด. แต่มีน้ำใจล้นเหลือ
เวลาทำอาหารหรือขนม. ดาจะแบ่งใส่หม้อเคลือบหูหิ้วใบเล็กสีเหลือง. เดินเอามาให้เสมอ. ไม่ว่าจะเป็นคาวหรือหวานก็ใส่หม้อใบเดียวนี่แหละ
ที่ดาทำอร่อยสุดๆก็คือกล้วยบวชชี. หวานเค็มกำลังดี. กล้วยก็กำลังดี. ไม่แข็ง ไม่เละ
วันนี้ดาเอาขนมจีนน้ำยามาให้. ใส่หม้อใบเดิม. มีผักดิบสามชนิดและเส้นขนมจีนมาด้วย
ขนมจีนน้ำยาของดาพอกินได้ ไม่อร่อย. สีสันไม่น่ากิน. เทียบกับน้ำยาบ้านน้ำยาป่าที่คุ้นเคยไม่ได้เลย. ทำให้คิดถึงขนมจีนต่างๆที่เคยได้กินมา
ที่สุดของที่สุดคือน้ำยาปูที่ภูเก็ต. ใส่เนื้อปูเป็นก้อนๆ. เครื่องเคียงมากมาย. ตั้งแต่ผักดิบท้องถิ่น. สับปะรด ผักต้มกะทิ ผักดอง หัวไชโป็หั่นฝอย ปลาฉิ้งฉ้างทอดกรอบ ปาท่อโก๋. ถ้ายังไม่หนำใจ. มีน่องไก่ทอดและห่อหมกที่สงสัยว่าสองอย่างนี้เป็นเครื่องเคียงด้วยหรือ
ขนมจีนน้ำยาป่าอีกที่ที่ประทับใจ คือที่โรงทานวัดของหลวงปู่ลี วัดภูผาแดง จังหวัดอุดรธานี. วันนั้นหลวงปู่ยังมีชีวิต. ทั้งวัดกำลังระดมสร้างเจดีย์เพื่อบรรจุอัฐิธาตุหลวงตามหาบัว. มีคนมาตั้งโรงทานทำอาหารในวัดเพื่อเลี้ยงคนงานก่อสร้าง
คณะเราไปถึงบ่ายแล้ว. หลังกราบหลวงปู่ก็เดินมาที่โรงทาน. ดูว่าพอจะมีอะไรเหลือให้กินบ้าง. เพราะจะไปค้างคืนที่อีกวัด. คงไม่มีอาหารมื้อเย็นให้กิน
มีขนมจีนน้ำยาใส่ถุงเหลือไว้นิดหน่อย. ดีกว่าไม่มีอะไรในท้อง. น้ำยาใสๆหอมกลิ่นกระชาย. แต่รสชาติดีเริด (อาจจะเป็นเพราะหิว) จนต้องชมคนทำ. ถามว่าใส่อะไรบ้าง. คำตอบคือปลาตัวเล็กๆ กระชาย ปลาร้า. และน้ำตาลปี๊บ
ทำให้คิดถึงขนมจีนฝั่งลาวที่เคยข้ามด่านเชียงของไปเมื่อหลายปีก่อน. ร้านขายเป็นเพิงมุงหญ้าอยู่ข้างทาง. กำลังทำเส้นขนมจีนสดๆ บีบใส่กระทะน้ำเดือดพล่าน. เสริฟขนมจีนมาในจาน. ตักน้ำแป้งในกะทะใส่ถ้วยมาให้ผสมกับพริกตำในกระป๋องที่ตั้งไว้ที่โต๊ะ. เติมน้ำยาเท่าไรก็ได้. คิดเงินที่จำนวนจานขนมจีน
ขนมจีนน้ำยาของดาคล้ายกับขนมจีนคนลาวและน้ำยาป่าทางอีสาน. แต่ไม่เผ็ด. แม้ดาจะมาอยู่กรุงเทพหลายปี. บ้านอยู่ใกล้ตลาดที่มีปลาอุดมสมบูรณ์ แต่ยังคงรักษาเอกลักษณ์ขนมจีนไร้เนื้อปลาเอาไว้
ขนมจีนของดาอาจจะไม่ถูกปาก ไม่ต้องตามรสนิยม แต่เต็มไปด้วยน้ำใจ
น้ำยา. น้ำใจ. จากดา. สาวพม่าข้างบ้าน
หม้อใส่น้ำใจของดา.
โฆษณา