ฉันไม่ชอบถูกแกล้ง
.
บัวจันทร์ ยงพรประเสริฐ
พูดไม่ชัด แต่ชัดว่าเป็นใคร
.
ฉันเป็นคนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ เกิดที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน มีภาษาปกาเกอะญอเป็นภาษาหลัก มีอาชีพทำไร่ทำนา ตั้งแต่เกิดมา ภาษาแรกที่พูดได้ก็คือ ปกาเกอะญอ ทั้งหมู่บ้านใช้ภาษาปกาเกอะญอสื่อสารกัน จะใช้ภาษาไทยก็ต่อเมื่อเข้าโรงเรียน สระและตัวสะกดในภาษาไทยมีความแตกต่างกับภาษาปกาเกอะญอ ตรงที่ปกาเกอะญอเป็นคำเปิดปาก ไม่มีคำควบกล้ำ ส่วนมากเป็นแบบแม่ ก กา นี่แหละจึงกลายเป็นจุดเริ่มต้นในการล้อเลียนการพูดไม่ชัดของชาติพันธุ์ต่างๆ ผ่านสื่อโทรทัศน์ เช่น ละคร กลายเป็นมายาคติชั้นยอดที่ตีกรอบ ปิดโลกทัศน์ในการมองชาติพันธุ์ในลักษณะอื่น
.
เรื่องของฉันมันเริ่มต้นจาก พ่อแม่ย้ายมาทำงานใน กทม. เพราะอยากให้คุณภาพชีวิตของครอบครัวดีขึ้น ฉันจึงต้องย้ายโรงเรียนตามมาด้วย โดยที่ไม่รู้ว่าสังคมภายนอกเป็นเช่นไร มีแต่ความใสซื่อตามประสาเด็กชาติพันธุ์ การเตรียมตัวเข้าสู่ในเมือง แม่ให้เปลี่ยนชื่อเล่น จาก “เอลา” ซึ่งเป็นชื่อเผ่าที่มีพ่อแม่ตั้งมาให้ตั้งแต่เกิด เป็น “หนึ่ง” ตอนนั้นแม่ให้เหตุผลว่า เพราะคนพื้นราบเขาจะตั้งชื่อเล่นไว้ใช้เรียกกัน ฉันไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่าเพราะอะไร รู้แค่ว่าทำตามที่แม่บอกเป็นพอ
.
เมื่อเข้าสู่ กทม. ได้เข้าเรียนในโรงเรียน นี่ละเป็นจุดเริ่มต้นของสิ่งต่างๆ มากมาย พอถึงเวลาเข้าชั้นเรียน ครูประจำชั้นเรียกออกมาหน้าชั้น และให้แนะนำชื่อ-สกุล ตัวเอง แม้ฉันจะเตรียมตัวซ้อมแนะนำชื่อมาแล้ว แต่เมื่อถึงเวลาจริงๆ นักเรียนในห้องหัวเราะกันทุกคน เสมือนว่า ฉันมาเล่าเรื่องตลกขบขันให้เพื่อนๆ ฟัง
.
ความรู้สึกแรกของฉันที่ถูกคนหัวเราะใส่ เพียงเพราะพูดไม่ชัด พูดไม่เหมือนเพื่อนในห้องเรียน ส่งผลให้ฉันไม่กล้าที่จะพูด ทั้งๆ ที่ปกติแล้วถ้าอยู่ที่หมู่บ้านฉันจะเป็นคนที่พูดมากที่สุดในกลุ่มเพื่อน แต่ในสังคมที่เราไม่คุ้นเคย สิ่งที่ต้องทำก็คือ ปิดบังตัวตนที่แท้จริง เพื่อให้เข้ากับสังคมได้ ฉันเกลียดแม้กระทั่งชื่อและนามสกุลตัวเอง ที่มีแต่คำที่ต้องปิดปากพูด แล้วเวลาพูดก็ไม่ชัดซักคำ ทำให้คนอื่นหัวเราะได้ตลอด
.
ฉันพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้เข้ากับสังคมเมือง พยายามฝึกพูดให้ชัด กล้าที่จะพูดชื่อ-นามสกุลตัวเอง และกล้าที่จะมั่นใจในตัวเองเพื่อไม่ให้คนอื่นมาล้อเลียนการพูดไม่ชัดของฉัน เพราะถึงจะพูดไม่ชัด ยังไงก็มีเด็กส่วนหนึ่งที่ยังคบฉันเป็นเพื่อน
.
พอเข้าสู่วัยมัธยมฉันจึงกลายเป็นคนที่พูดมาก ถึงแม้พูดไม่ชัดและถูกหัวเราะเยาะใส่ก็ตาม อย่างบางครั้ง เพื่อนจะล้อว่าพูดไม่ชัด เป็นพม่าหรือเปล่า คงไม่มีบัตรประชาชนไทยละสิ ใช้บัตรอะไรอะ เวลาเจอคำถามแบบนี้ ในใจฉันก็คิดนะว่า ทำไมต้องถาม ฉันก็พูดชัดแล้วนะ ถ้าไม่มีบัตรประชาชนจะมาเรียนที่นี่ได้เหรอ แต่ประสบการณ์ที่ผ่านมาสอนให้ฉันรับมือกับปัญหาแบบนี้ โดยไม่หนีปัญหาเหมือนครั้งแรกๆ ฉันเลยตอบกลับไปเล่นๆ ว่า เป็นเจ้าหญิงพม่า พ่อแม่ส่งมาเรียนรู้ขนบธรรมเนียมวัฒนธรรมไทย และบัตรประชาชนก็เป็นบัตรประชาชนพม่า พร้อมยื่นบัตรประชาชนให้ดู ตั้งแต่นั้นมา เพื่อนก็ไม่มาล้ออีกเลย เพราะเพื่อนได้มาดูบัตรประชาชน ปรากฎว่าข้างหลังบัตรเป็นคนไทย แค่อยู่ภาคเหนือของประเทศ
.
ไม่ว่าคนเราจะเปลี่ยนแปลงตัวตน เปลี่ยนแปลงอัตลักษณ์ของตนเองอย่างไร สุดท้ายคงหลีกหนีไม่พ้นชนกำเนิดที่แท้จริงของตัวเอง เช่นนั้นในเมื่อเราเลือกเกิดไม่ได้ ทำไมเราไม่เลือกที่จะยอมรับความจริงและสู้กับมันละ สุดท้ายแล้วไม่มีใครมาทำอะไรเราได้หรอก นอกจากตัวเราเอง
.
โดย บัวจันทร์ ยงพรประเสริฐ
.
.
.
#กลั่นแกล้ง
#กองทุนพัฒนาสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์
#bully
#bullying
#stopbullying
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
