9 พ.ค. 2020 เวลา 13:09
ฉันฟังเพลง ฉันเขียนให้กับเธอ
เสียงของเพลงทำให้ฉันรู้สึกถึงเธอ
ไม่เคยมีใครบอกว่ามันเป็นเรื่องง่ายเลย...
ไม่เคยมีใครบอกว่ามันเป็นเรื่องง่ายนี่
ช่างน่าละอายที่เราต้องแยกทางกัน
ไม่มีใครบอกไว้ว่ามันจะง่ายดาย
ไม่มีใครบอกด้วยว่ามันจะยากถึงเพียงนี้
ได้โปรดพาฉันกลับไปเริ่มต้นใหม่ได้ไหม...
...เมื่อฉันหลับตาลง สูดอากาศที่ไหลผ่านรอบตัว
กลิ่นอากาศรอบข้าง ภาพในหัวมันฉายเรื่องราวเกี่ยวกับเธอขึ้น
ฉันสะดุดตาเมื่อเจอกับเธอครั้งแรก
เธอช่างสวยงามเหลือเกิน ..เป็นสิ่งที่งดงามที่สุดในชีวิตของฉัน
ฉันจินตจนาการภาพทรงจำที่แสนหวานของเราอย่างกับมันมีชีวิตอีกครั้ง
และถึงรอยยิ้มนั้น ดวงตา ริมฝีปาก ร่างกายของเธอ
รวมๆแล้ว มันเป็นอะไรที่ฉันพอใจ มันไม่ได้เฟอเฟคที่สุด
แต่เธอรู้ไหมมันเป็นอะไรที่ฉันรู้สึกทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ
ไออุ่นจากลมหายใจของเธอที่รดใบหน้าฉัน
อ้อมแขนที่มัดแน่นของเธอห่อหุ้มร่างฉันไว้
สองเราสอดประสานกันเป็นหนึ่งเดียวอย่างช้าๆ
ปล่อยหัวใจเต้นไปตามจังหวะของเสียงเพลง
เหมือนเพลงรักนั้นไม่เคยจบลงเลย..
เมื่อฉันมองย้อนกลับไปและรู้สึกเหมือนคนโง่
ฉันล้มลงและไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้
หรือเชื่อเรื่องโกหกทั้งหมด
ฉันอ่านทุกๆข้อความ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ภาพในหัวนับพันที่ทับซ้อนกัน
ความหมายนั้นและน้ำเสียงของเธอ
ตาของฉันมันเริ่มแฉะและหยดลงถึงคาง
และทุกอย่างก็เริ่มมีเหตุผล
เขาไม่เคยแคร์
เขาต้องการแค่ความสนใจเท่านั้น
เขาต้องการคุณก็ต่อเมื่อคุณตอบสนองเขาได้เท่านั้น
เขาไม่เคยรักคุณเลย...
ใช่แล้ว... หายใจเข้าลึกๆ เงยหน้าและลืมตา กลับมามองเห็นความจริง
ว่าเราเดินจากมา ไปไกลแค่ไหนแล้ว....
โฆษณา