สัญญาต้องเป็นสัญญา ในภาษาอังกฤษคือ agreements must be kept ส่วนในละตินคือ pacta sunt servanda (อ่านว่า “พักตาซุนต์เซอร์วันดา”) เป็นภาษิตภาษาละตินทางกฎหมาย
หลักนี้เป็นหลักกฎหมายพื้นฐานสำหรับระบบซีวิลลอว์ (civil law system) และสำหรับวงการกฎหมายระหว่างประเทศ ซึ่งเข้าใจว่านักเรียนกฎหมายทุกคนได้เรียนหลักนี้กัน และมั่นใจว่าทุกคนก็ลืมไปแล้วเช่นกัน (พี่ก็ลืม)
ในความเข้าใจส่วนใหญ่ หลักกฎหมายดังกล่าวหมายควบคุมสัญญาของเอกชน โดยเน้นว่าข้อสัญญาที่ตกลงกันไว้นั้นเป็นประดุจกฎเหล็กเหนือคู่กรณีทั้งสองฝ่าย คู่สัญญาต้องกระทำการโดยสุจริตซึ่งกันและกันตามหลักสุจริต (good faith; BONA FIDE) และการที่คู่สัญญาฝ่ายใดไม่ชำระหนี้ (obligation) ให้ลุล่วงไปนั้นชื่อว่า "ผิดสัญญา" (breach of the pact)
ส่วนในวงการกฎหมายระหว่างประเทศนั้น ถือกันดังที่บัญญัติไว้ในข้อ 26 แห่งอนุสัญญากรุงเวียนนาว่าด้วยกฎหมายสนธิสัญญา (Vienna Convention on the Law of Treaties) และข้อ 26 แห่ง อนุสัญญากรุงเวียนนาว่าด้วยกฎหมายสนธิสัญญาระหว่างรัฐกับองค์การระหว่างประเทศหรือระหว่างองค์การระหว่างประเทศ (Vienna Convention on the Law of Treaties between States and International Organizations or between International Organizations) ซึ่งมีข้อความเดียวกันว่า "สนธิสัญญาทุกรายที่มีผลใช้บังคับแล้ว ย่อมผูกพันภาคีแห่งสนธิสัญญารายนั้น และต้องได้รับการปฏิบัติโดยภาคีนั้นอย่างสุจริต" (Every treaty in force is binding upon the parties to it and must be performed by them in good faith.)