คู่กัน หรือ (เขา) คั่นกู
"หน้าที่ของ ความรัก คือการเดินไปรับและยืนเฉยๆ เพื่อรับมัน ไม่ใช่ดิ้นรนเพื่อให้ได้มา"
วันนี้ผม จะมาพูดถึงอดีตที่หน้าจดจำในเรื่องราวความรักของตัวผมเอง แม้ว่ามันจะไม่สมหวัง แต่อย่างน้อยๆ ในช่วงเวลาที่เรารักใครสักคน มันทำให้เรามีแต่ความสุข แม้ว่าวันนี้เราจะได้เลิกลากันไปแล้วก็ตาม
แบดมินตันสื่อรัก
จุดเริ่มต้นของเราสองคน ที่ได้มาเจอกันก็คือ กีฬาแบดมินตัน เรารู้จักและเริ่มสนิทกันมากขึ้น อาจด้วยเพราะความที่เราเป็นเด็กต่างจังหวัด คุยกันถูกคอ ด้วยวัยที่ใกล้เคียง หรือองค์ประกอบต่างๆรอบตัวในขณะนั้น
ผมไม่ได้เปิดตัวกับความรัก แต่ทุกคนรอบข้างในขณะนั้นก็รับรู้ เมื่อคนสองคนมันมีเส้นบางๆมาขวางกัน ทั้งที่อีกฝ่ายก็มีใจ แต่ทำไมเหมือนฟ้าต้องกลั่นแกล้งไม่ให้เราได้เดินเคียงข้างกัน
ในเมื่อรักกันไม่ได้ งั้นเป็นเพื่อนรักกันเลยแล้วกัน
กว่าจะผ่านจุดที่ยากที่สุด และก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมีความสุข บ้างคนอาจใช้เวลา 1เดือน 2เดือน หรือ3เดือน ส่วนตัวผมใช้เวลาร่วมๆปี กว่าจะรวบรวมความกล้า แล้วค่อยมาเจอหน้ากัน
"ถ้าเราเป็นแฟนกัน วันนี้เราเลิกกันเราจะได้ได้คุยกันอีกต่อไป แต่ถ้าวันนี้เราเป็นเพื่อนกัน เธอจะได้เห็นเราไปตลอดชีวิต"
เมื่อนึกถึงคำพูดนี้ทีไร แม้จะรู้สึกปวดร้าว แต่เมื่อเราเลือกที่จะก้าวเข้ามายืนในอีกสถานะ เราก็ต้องยินดีกับทุกเรื่องของอีกฝ่าย แม้กระทั่งเรื่องความรักของเค้าก็ตาม
เคียงข้างด้วยหางตา
เรามีประสบการณ์ที่ดีร่วมกันมากมาย ทั้งในและนอกสนามแบด เราใช้ชีวิตร่วมกันในอีกซีกหนึ่งของช่วงเวลาที่น่าจดจำ ไม่ว่าจะเป็นพาสเนอร์คู่แบด ที่มักจะลงแข่งด้วยกันในหลายๆรายการ หรือแม้แต่กิจกรรมจิตอาสา กับโครการที่พวกเราตั้งขึ้น และร่วมกันทำมาอย่างต่อเนื่องทุกๆปี รวมไปถึงกิจกรรมวันว่างที่เรานัดเจอกันในกลุ่มเพื่อนๆของเราเอง หลายคนอาจทำใจลำบากที่จะต้องกลับมาในอีกสถานะ แต่ให้เราคิดเสมอว่า "ความสุขของความรักคืออะไร แล้วให้ใจของเรานำทาง ผมเชื่อว่ามันยากมาก แต่เราทำได้"
ที่เดิม ฉันยังอยู่ที่เดิม
ผมเชื่อว่าใครหลายคนก็คงเป็น เมื่อเรารักใครสักคนมากๆ แม้จะไม่ได้อยู่ในสถานะที่ตัวเองต้องการ เราก็ยังคงทำทุกๆอย่างที่เราเคยทำ แม้ว่าอีกคนจะไม่ได้เห็นค่าหรือให้ราคาต่อตัวเรา อาจเป็นเพราะหัวใจที่ยังคงมั่น และยืนยันที่จะอยู่ที่เดิม เพียงแค่เปลี่ยนสถานะแค่นั้นเอง
ความรักไม่เคยทำให้ใครเจ็บ
ถ้าเราคิดแบบนี้ได้ทุกคน คงไม่มีใครต้องตายไปจากโลกนี้ ด้วยสาเหตุที่เกิดจากความรัก แต่เราเลือกมุมมองของความเจ็บปวดได้ด้วยของเราตัวเอง เราไม่ได้เก่ง แต่เมื่อไปต่อไม่ได้ เราต้องเดินต่อให้ได้ แม้มันจะอ่อนล้าหมดแรงก็ตามที หลายคนอาจจะมีวิธีสร้างความเข้มแข็งในแบบของตัวเอง หรืออาจจะปรึกษาคนรอบข้าง แต่ท้ายที่สุดหัวใจของเราเองต่างหากที่ต้องเเข็งแกร่ง ไม่มีใครมาสร้างภูมิคุ้มกันให้ตัวเราได้ นอกจากตัวของเราเองที่ค่อยๆปรับตัว
รักไม่ช่วยอะไรเลย
ผมคิดว่า เรื่องแปลกอีกอย่างของความรัก ต่อให้เรารักเค้ามากแค่ใหน รักก็ไม่ช่วยอะไรเลย ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม ที่เกิดจากคนสองคน แต่เมื่อวันใดที่อีกคนหมดรัก ต่อให้อีกฝ่ายรักมากแค่ใหนสุดท้ายก็ได้น้ำตาและเป็นได้แค่คนเคยรัก
เมื่อไม่รักคือไม่รัก จะให้ไปยื้อยุดฉุดกระชากแค่ใหนก็ไม่เป็นผล สู้ยอมรับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น แล้วใช้ชีวิตต่อไปในแบบที่เราต้องการจะมีเค้า เพื่อให้บรรเทาความเจ็บให้น้อยลง สักวันความเจ็บก็จะค่อยๆจากหาย และทำให้ความรักของเราสวยงามอีกครั้ง แม้จะอยู่นอกสายตามของเขาก็ตาม แต่เราก็สุขใจ
รักของเราไม่เท่ากัน หรือว่าเธอนั้นไม่เคยรัก
วันนี้ไม่ได้ที่จะมาเล่าเรื่องให้เศร้า แต่อยากมาแชร์ประสบการณ์ หลังเลิกรัก จะอยู่อย่างไรเพื่อไม่ให้เสียเขาไปจากชีวิต หากใครที่เคยเสียใจ หรือกำลังอ่อนล้า นั่งมองที่หน้ากระจก แล้วยิ้มให้เค้าคนที่กำลังมองคุณอยู่ แล้วคุณจะรู้ว่าใครอยู่ข้างคุณในวันที่คุณกำลังหมดแรง
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
