ไดอารี่เก่าในวันทำงานของนักจิตบำบัดที่รพ.ที่คนไข้ชุกที่สุดในประเทศไทย 😅
สถานการณ์สมัยฉันทำงาน ณ วันนั้น
ไข้หวัด เล่นงาน
พักซักวัน ดูแลตัวเอง ไม่ไหวแล้ว ใช้พลังงานเยอะ ช่วงนี้คนไข้suicide เยอะ หนักๆทั้งนั้น บางเคสเผชิญกับความรู้สึกของญาติที่ทำใจไม่ได้ว่าลูกต้องตาย ยาฆ่าหญ้าที่เยียวยาไม่ได้แล้ว การไปเยี่ยมทุกวัน เหมือนไปดูความทรมานของชีวิตเค้าที่ใกล้ตายลงทุกทีๆทุกวัน และก็เสีย
ชีวิตลง โดยเราจะจำภาพที่คนไข้ หายใจหอบเหนื่อยตัวโยน ตาเหลือง ตัวเหลืองปากไหม้ นอนไม่ได้ อยากอาเจียนตลอดเวลา ไม่ใช่เคสแรกใน 20ปีที่ทำงาน เจอได้เรื่อยๆ เจอมาตลอด
คุยได้ก็คุยยันมรณาสติ คุยสิ่งติดค้างคาใจ กับความรักของคนในครอบครัว บอกรักให้หายสงสัยตั้งแต่วัยเด็ก ความรู้สึกไม่ถูกรัก
ความรู้สึกที่ไร้คุณค่า ตัดสินใจประชดแทนคำเรียกร้องตรงๆ และการพูดคุยถึงความรู้สึกผิดของฝ่ายที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ
ไม่มีหรอกกับความรู้สึก ชาชิน ของผู้รักษา ไม่ยี่หระต่อความตายผู้อื่นตรงหน้า มันสะเทือนใจทุกครั้งแหละ เราเป็นมนุษย์ เราถึงต้องให้ความสำคัญกับดูแลเยียวยาตัวเองเวลาทำงานกับจิตใจ เราจะใช้พลังงานมากกว่าปกติหลายเท่า สังเกตตัวเองว่าอ่อนเปลี้ย เพลียแรงจากอะไร รู้จัก การวางปัญหาผู้อื่น นักจิตวิทยาถูกสอนและหล่อหลอมมา คนทั่วไปก็จะมองว่า วันๆหนึ่งเจอแต่ปัญหาคนอื่น ไม่เครียดรึ❓
อยากเรียนให้ทราบ เป็นความสามารถเฉพาะของวิชาชีพนี้ค่ะ จิตใจก็อึด ทึก ทน แต่นิสัยส่วนตัวมักไม่ทนค่ะ จริงๆ เก่งในด้านหาตัวเลือกที่เหมาะสมมาก 😁
ยกตัวอย่างสักแค่สองวันที่ผ่านมา
วันจันทร์ suicide 3ราย เดินราวด์ 3ตึก admit คนละตึก
เคส 1 ชายวัย20ต้นๆกินพาราเป็นกำมือ กรีดหน้าท้อง ปัญหาความสัมพันธ์กับแฟนสาว
เคส2 หญิงวัย40กว่า มีประวัติโรคจิตเภท ปัญหา โกรธเพื่อนบ้านนินทาว่าร้ายว่าตัวเองป่วยทางจิต
เคส 3 ชาย วัย 20ปลายๆ แขวนคอ ปัญหาดื่มเหล้าแล้วมีอาการหูแว่วประสาทหลอน ระแวงมีคนจะทำร้าย
วันแรก จบไป โดยได้พูดคุยกับผู้ป่วยและญาติ แต่ละเคสใช้เวลาร่วมชั่วโมง
เมื่อวานนี้ วันอังคาร suicide อีก4เคส
แต่เราต้องดูเคส OPD ก่อน มีส่งจิตบำบัด2เคส เป็นเคสเก่า ซึมเศร้าและอยากตาย เป็นเคสซับซ้อนทั้งสองเคส เคสแรกใช้เวลาไม่นาน เป็นเคสที่ติดผู้รักษา ขอคุยกับนักจิตวิทยาและจิตแพทย์ คนไข้รายนี้มีความรักที่เท่าเทียมให้เราทั้งสองวิชาชีพ ^^
ในแนวทางการรักษา ควรเปลี่ยนผู้รักษา แต่คนไข้จิตเภท insight ไม่มี ก็support ไป ดีกว่าคนไข้ฆ่าตัวตาย ก็วิธีรักษา
แบบอลุ่มอล่วย เรียกว่า ให้เวลาฉันซักนิด ชีวิตฉันก็จะเดินต่อไป เรียกว่า คิดถึงก็มาหา พยาบาลก็เข้าใจ ขอพบใครก็จัดให้
วิธีการที่ฉันใช้กับคนไข้รายนี้ ตกลงเวลาคุยชัดเจน 30นาที โพกัสปัญหาระยะสั้นชื่นชมชีวิตประจำวัน เปิดช่องให้พบ กินยาตามหมอสั่งเท่านั้น สั่งการไม่ฆ่าตัวตาย
คนไข้ก็ยิ้ม ออกจากห้องไป
เคส 1 หญิงวัย ใกล้ 30 ปัญหา อารมณ์ มีโรคประจำตัว เบาหวานและโรคลมชัก
เคสนี้ยาวชั่วโมงนึง เคลียร์ได้ แถมด้วยการให้ข้อมูลเกี่ยวจริยธรรมวิจัย เพื่อให้คนไข้ทราบถึงสิทธิตัวเอง บังเอิญเคสเกี่ยวข้องกับโครงการวิจัยโครงการหนึ่ง
จบที่11 นาฬิกา ยังต้องไปราวด์คนไข้ฆ่าตัวตายอีก 4ราย บริหารเวลา อย่าง คุ้มค่าที่สุด
รายแรกในวันอังคาร หญิงวัย30ต้นๆกินไดซิแพมเกินขนาด ปัญหาความสัมพันธ์และปัญหาครอบครัวในช่วงเยาว์วัย ขัดแย้งกับพ่อ ปลายทาง ฟางเส้นสุดท้าย น้อยใจแฟนวันเกิด เคสนี้คุยเช้าไม่เวริ์ค บ่ายมาคุยใหม่ จบแบบสวยๆ
อีก3 เคสดูบ่ายกินข้าวก่อน ต้องการพลังงาน
เคส 2 พริตตี้ วัยยี่สิบต้นๆ กินน้ำยาล้างห้องน้ำ ปัญหาแฟนคบหญิงอื่นแล้วหาเรื่องบอกเลิก
เคส 3 หญิงพม่า เคสนี้พูดฟังไทยไม่รู้เรื่อง รอล่าม ตอนบ่ายสามได้คุยกับล่ามปัญหาน้อยใจสามีพูดคุยกับหญิงอื่น
เคส4 วัย40กว่า ช่างเสริมสวยกับหนี้นอกระบบ ถูกทวงหนี้ด้วยถ้อยคำหยาบคาย ด่าว่าเสียหาย
จิตบำบัดทุกราย
สี่โมงเย็น อาจารย์ของนักศึกษา นิเทศผ่านไลน์วีดีโอคอล คนไข้เอาเวลาไปเต็มๆ
ร่างกายและจิตใจฉัน ทำงานหนัก ทุกอณู เค้าเลยประท้วงฉัน กลางดึก ถึงเช้า
ลุกแทบไม่ไหว ฉันต้องดูแลตัวเอง ทบทวนว่าเราทำอะไรไปบ้าง
แผ่เมตตากับคนไข้ที่ฉันได้ดูแล ได้พ้นทุกข์ และให้ความรักกับร่างกายตัวเองได้พักผ่อน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
