13 พ.ค. 2020 เวลา 01:18 • ประวัติศาสตร์
องค์ไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคต และอัครสาวกทั้ง ๒ (พระสุริยะประภาโพธิสัตว์ พระจันทรประภาโพธิสัตว์)
พระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคต หรือ “พระกริ่ง”
จีนเรียก “เอียะซือหยูไล”
ญี่ปุ่นเรียก “ยากูชิ”
ธิเบตเรียก “ซังเกแมงลา”
อังกฤษเรียก “เมคดิซีน บุดดา”
ไภษัชย (藥) อันหมายถึง ยา, โอสถรักษาโรค
คุรุ (師) หมายถึง ครูอาจารย์, ผู้เชี่ยวชาญ, อาจารย์ทิพย์
ไวฑูรยะ (琉璃) คือ แก้วอัญมณีชนิดหนึ่ง มีสีน้ำเงินใส ไทยเรียกว่า ไพฑูรย์
ประภา (光) คือ แสงรัศมีที่ส่องสว่าง
ตถาคต (如來) เป็นคำเรียก หมายถึง พระผู้เสด็จมาแล้วด้วยดีอย่างนั้น ซึ่งหมายถึงการเรียกขานพระพุทธเจ้า คล้ายๆ กับการเรียกว่าพระพุทธเจ้า (佛)
บ้านเราเรียก “พระกริ่ง” เป็นพระทำจากโลหะ ข้างในกลวง และใส่เม็ดโลหะข้างใน เรียกว่าเม็ดกริ่ง เวลาเขย่า จะมีเสียงดังกังวาน เรียกว่าพระกริ่ง และพระกริ่งทุกองค์ ต้องถือหม้อยา เป็นลักษณะเฉพาะ ทรงถือ ที่ในพระหัตถ์ขวา หม้อยาสมุนไพร หรือบาตร อันมีความหมายคือ การรักษาโรคภัยของสัตว์ทั้งปวง ทั้งโรคภายนอกคือร่างกาย และโรคภายใน คือจิตใจ
คำว่า “สัตว์ทั้งปวง” รวมไปถึง สัตว์ผู้ยังไม่บรรลุถึงความเป็นพุทธะ ตามคำสอนของมหายานแล้ว สัตว์ทั้งหลายล้วนแต่มีศักยภาพ บรรลุพุทธภูมิสูงสุดได้ ดังนั้นผู้ที่บรรลุมรรคผลภูมิต่างๆ ที่ไม่ใช่พุทธภูมิ และผู้ยังไม่บรรลุมรรคผลใดๆ เลย ก็ได้ชื่อว่า สรรพสัตว์ ทั้งสิ้น
มหายานแบ่ง ภูมิต่างๆ ไว้ ๑๐ ภูมิ เรียกอีกอีกอย่างว่า ธรรมธาตุทั้ง ๑๐ คือ
๑.พุทธะ (ผู้หลุดพ้นด้วยบารมีต่างๆ ที่สั่งสมมาด้วยตนเอง เป็นผู้สอนผู้อื่นให้รู้ตาม หลุดพ้นตาม)
๒.โพธิสัตว์(ผู้มุ่งสู่ความเป็นพุทธะ)
๓.ปัจเจก (ผู้ถึงความหลุดพ้นเฉพาะตน คนเดียว)
๔.สาวก (ผู้หลุดพ้น ด้วยการฟัง)
๕,มนุษย์ (สัตว์ประเสริฐ คือมีโอกาสพัฒนาตนสูงขึ้นไปถึงพุทธะได้ และสามารถตกต่ำถึงเดรัจฉาน หรือนรกได้)
๖.เทวดา (ผู้เสวยสุขที่ประณีต เปรียบเหมือนคนร่ำรวย มียศศักดิ์ในโลก)
๗.อสุร(ผู้มักโกรธ)
๘.นรก(ผู้มีกรรมชั่วหนัก และไกลจากกรรมดี)
๙.เปรต(ผู้มักโลภ)
๑๐,เดรัจฉาน(ผู้มักหลง ไม่มีปัญญา)
อัครสาวกทั้ง ๒ ล้วนเป็นโพธิสัตว์
พระสุริยะประภาโพธิสัตว์ (ยิกกวงผ่อสัก : 日光王菩薩)
เป็นพระอัครสาวกเบื้องขวาของเอี๊ยะซือฮุดโจ้ว ทรงเปรียบเสมือนแสงแห่งปัญญาญาณที่เจิดจรัสและอบอุ่นยังให้สรรพสัตว์ตื่นขึ้นและรู้แจ้งเหมือนพระอาทิตย์ ทรงเป็นประมุขแห่งพระโพธสัตว์ทั้งหลายในดินแดนวิศุทธิไพฑูรย์
พระจันทรประภาโพธิสัตว์ (อ่วยกวงผ่อสัก : 月光王菩薩)
อัครสาวกเบื้องซ้ายของเอี๊ยะซือฮุดโจ้ว ทรงเปรียบกับแสงแห่งความเมตตาและกรุณาที่ร่มเย็นใสสะอาด สามารถเป็นแสงสว่างท่ามกลางความมืดมิด ยังให้สรรพสัตว์ที่หลงผิดได้รู้แจ้งเหมือนดังได้พบความสว่างในความมืดยามราตรี
เนื้อหาและภาพประกอบ http://medicinebuddhathai.blogspot.com/2009/05/blog-post.html
โฆษณา