ความสุข...สร้างได้
ด้วยความที่ผมกลายเป็นเสมือนคนไม่มีอดีต จำได้เพียงนิดหน่อยว่า คนนี้เคยเห็น ที่นี่เคยไป ส่วนรายละเอียดปลีกย่อยไม่เหลือเลย จำชื่อเพื่อนสมัยเรียนไม่ได้ รู้แค่ว่าหน้าคุ้นๆ เคยสร้างวีรกรรมไว้ตรงไหนบ้างก็ไม่รู้ ถ้ามองในมุมบวกก็นับว่าเป็นเรื่องดีนะ จะมีใครสักกี่คนที่ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่...
ผมจมอยู่กับความทุกข์นานหลายเดือน บ่อยครั้งที่นั่งคิดปะติดปะต่อเรื่องขึ้นมาเอง แถมยังเชื่อเป็นตุเป็นตะว่าตัวเองจำได้ กระทั่งวันหนึ่งเพื่อนที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นมาเล่ารายละเอียดต่างๆ ให้ฟัง เฮ้ย!!! มันไม่เหมือนกับที่เคยคิดไว้ โถ...อนาถตัวเองแท้
แล้วเวลา ก็เยียวยาทุกสิ่ง ชีวิตอยู่กับการทำงาน สร้างครอบครัว อยู่กับปัจจุบัน และด้วยความเป็นคนชอบเก็บสะสม เวลาว่างของผมจึงหมดไปกับการดูแลของสะสมที่มีอยู่ การ์ดต่างๆ แสตมป์ เหรียญ ธนบัตร ของแถม ของพรีเมี่ยมต่างๆ
...มาถึงตรงนี้ ก็แสดงว่าใกล้ละ ที่มาที่ไปของสิ่งสะสมที่สร้างสุขได้ทุกๆ วัน
"ของเล่น" ...ของลูก
ใช่แล้วครับ ที่มาของของเล่นมาจากความอยากได้ของลูก ถ้าคุณจำชีวิตวัยเด็กของคุณได้ คุณก็อาจจะจำความรู้สึกตอนที่อยากได้ของเล่น จากการ์ตูนเรื่องโปรด หรือด้วยสีสันที่ล่อตาล่อใจ และถ้าคุณมีลูก คุณจะพบกับความรู้สึกแบบนั้นของลูกอยู่บ่อยครั้ง...ผมก็เช่นกัน
ลูกชายครับ ตอนเล็กๆ ไม่แยกเพศ เล่นตุ๊กตา กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันไปตามประสา โตขึ้นมาหน่อยของเล่นเด็กผู้ชาย... หุ่นยนต์ รถ ปืน
ผมมีความคิดหนึ่งซึ่งคงไม่ถูกต้อง แต่ได้ผล...
"ถ้าสุขมากพอ...เด็กจะไม่ร้องขออะไรเลย" ช่วงที่ลูกเล่นรถ เราก็สรรหารถมาให้เล่น ลูกเล่นเลโก้ เราก็มีชุดใหม่ๆ มาให้สม่ำเสมอ ทั้งหมดอยู่บนพื้นฐานของความปลอดภัย
สิ่งที่ได้เรีบนรู้...
มากกว่าความต้องการของเล่น เด็กต้องการเพื่อนเล่นต่างหาก เค้าต้องการของเล่นใหม่ๆ เพราะเค้าคิดว่าเพื่อนเล่นของเค้า ซึ่งก็คือพ่อแม่ คงจะอยากเล่นของเล่นใหม่ๆ ด้วยเช่นกัน
เคยสังเกตมั๊ยว่า... เพียงใช้เวลาอยู่กับลูก พูดคุย ร้องเพลง เล่นสนุกด้วยกัน บางครั้งไม่ต้องพึ่งอุปกรณ์ ของเล่นจึงไม่ใช่สิ่งจำเป็นที่สุดสำหรับเด็ก ของเล่นหลายชิ้น ถูกเล่นแค่ครั้ง สองครั้ง เด็กก็ไม่สนใจ บางทีก็ไปเล่นของเก่าที่มีอยู่ หรือถ้ามีโอกาส ก็ร้องขอของเล่นชิ้นใหม่
สุดท้าย...
ของเล่นของลูก ก็กลายเป็นของสะสมของพ่อ
"ความสุข...สร้างได้"
ก็ว่ากันไป...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
