ข้อความคิดเห็นคนพิการไทยในช่วงโควิต-19 🙏🏼🇹🇭
#มันเป็นเวรกรรมของคนพิการไทย ที่มักจะได้รับการช่วยเหลือดูแลจากภาครัฐรั้งท้ายเสมอ เม็ดเงินที่ได้รับก็น้อยเปรียบได้กับเศษเนื้อข้างเขียง เมื่อเทียบกับประชาชนกลุ่มอื่นๆของประเทศนี้ ล่าสุดเกี่ยวกับมาตรการเยียวยาโควิด-19 จริงไม่จริงเปรียบเทียบกันให้เห็นเป็นข้อๆเลยครับ
✳️ ประเด็นที่ 1 มาตรการเราไม่ทิ้งกัน เงินเยียวยา 5,000 บาท สำหรับประชาชนผู้ประกอบอาชีพอิสระที่ไม่ได้อยู่ในระบบประกันสังคม จ่าย 3 เดือน ตั้งแต่เมษายน - มิถุนายน 2563 แม้ว่ามาตรการนี้จะมีปัญหาในตัวมันเองสารพัด ทั้งการตัดสิทธิ์ประชาชนมั่วๆ การจ่ายเงินล่าช้า และอื่นๆอีกมากมาย ตามที่ได้ปรากฏเป็นข่าวแล้ว ขณะที่คนพิการได้รับเงินเยียวยาเพียง 1,000 บาท (จ่ายครั้งเดียว) และในตอนแรกที่ว่าจะจ่ายให้กับคนพิการภายในเดือนเมษายน ในเวลาต่อมาก็เลื่อนมาเป็นเดือนพฤษภาคม และล่าสุดก็เลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด ทำให้คนพิการต้องรอเก้อครั้งแล้วครั้งเล่า
✳️ ประเด็นที่ 2 มาตรการเงินกู้ฉุกเฉิน 10,000 บาท แบบไม่มีคนค้ำประกัน ในส่วนของคนปกติได้เริ่มไปแล้ว แต่ในส่วนของคนพิการยังคงเป็นเพียงแค่ข่าวลอยลม เมื่อสอบถามไปยังหน่วยงานที่เกี่ยวข้องก็ได้คำตอบว่า ยังคงอยู่ในระหว่างการยกร่างระเบียบ ซึ่งอาจต้องใช้ระยะเวลาอีกสักพัก และก็ไม่ใช่ว่าคนพิการและผู้ดูแลคนพิการจะได้รับสิทธิ์นี้ทุกราย ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับหลักเกณฑ์ที่จะได้ประกาศออกมาในลำดับต่อไป
❌ คำกล่าวที่ว่า จะไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง หรือเราไม่ทิ้งกัน ฟังแล้วให้รู้สึกชื่นใจก็จริง ทว่าในทางปฏิบัติกลับตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง ด้วยวิธีคิด วิธีทำ ที่ไม่สอดรับกับสภาพการณ์ความเป็นจริง ไม่ตอบสนองกับความต้องการของคนพิการ และไม่อาจปลดเปลื้องปัญหาความเดือดร้อนทุกข์ยากของคนพิการให้หมดสิ้นไปอย่างแท้จริง อันเกิดจากความเข้าใจที่ไม่จริง การเข้าถึงที่ไม่สุดของผู้ใช้อำนาจรัฐ
❌ คนทั่วไปอาจคิดไปว่าคนพิการมีความจำเป็นต้องกินต้องใช้น้อยกว่าคนปกติ แต่ความจริงแล้วคนพิการมีความจำเป็นต้องกินต้องใช้มากกว่าคนปกติไม่น้อยกว่า 2-3 เท่าตัว เช่น คนปกติอาจไปไหนมาไหนตัวคนเดียว การกินการใช้ก็แค่ส่วนเดียว ขณะที่คนพิการจะไปไหนมาไหนก็ต้องมีผู้ดูแลหรือผู้ช่วยคนพิการติดตามไปด้วย การกินการใช้ก็ต้องเพิ่มขึ้นตามจำนวนคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากเป็นคนพิการประเภทที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ 100% เช่น ผู้ป่วยติดเตียงที่มีความเปราะบางมากที่สุด การใช้ชีวิตของคนกลุ่มนี้เพื่อให้อยู่รอดล้วนเต็มไปด้วยค่าใช้จ่าย
❌ บางครั้งผู้มีอำนาจเบื้องบนอาจนึกภาพไม่ออก แต่หากท่านได้ลองมาดู ได้พบเห็นด้วยตัวท่านเอง แล้วกำหนดนโยบายเพื่อช่วยเหลือดูแลจากสภาพปัญหาที่แท้จริง เกาให้ถูกที่คัน ออกนโยบายหรือมาตรการเพื่อแก้ไขปัญหา ไม่ใช่เพื่อจัดฉากสร้างภาพ หรือสักแต่ว่าได้ทำ ได้ใช้งบประมาณแผ่นดินไปแล้วแค่นั้น ถ้าแบบนี้ลงท้ายคนพิการก็เหมือนถูกปล่อยเกาะอยู่ดี
❌ คนปกติซื้อบะหมี่สำเร็จรูปซองละ 6 บาท ซื้อน้ำมันดีเซลลิตรละ 17 บาท น้ำมันเบนซินลิตรละ 27 - 28 บาท ซื้อข้าวสารลิตรละ 25-35 บาท หมูเห็ดเป็ดไก่ราคาเท่าไหร่ คนพิการก็ซื้อได้ในราคาเท่านั้น หาใช่จะซื้อได้เพียงครึ่งราคาหรือต่ำกว่านั้นไม่ แต่เมื่อเกิดวิกฤตประชาชนทุกกลุ่มได้รับผลกระทบถ้วนหน้าไม่เว้นกลุ่มคนพิการ เหตุใด ?ประชาชนกลุ่มอื่นๆได้รับเงินเยียวยา 5,000 จ่าย 3 เดือน แต่คนที่การกลับได้รับ 1,000 จ่ายเดือนเดียวเพราะเหตุใด
หากรัฐอ้างว่าเงินที่ใช้ช่วยเหลือเยียวยากับมาตรการต่างๆนั้นเป็นเงินที่ได้มาจากการกู้ เมื่อคำนวณหนี้สาธารณะต่อหัวประชากร คือเอายอดหนี้สาธารณะสุทธิเป็นตัวตั้งหารด้วยจำนวนประชากรทั้งหมดของประเทศ แล้วเหตุใดคนพิการซึ่งก็ถือเป็นประชากรกลุ่มหนึ่งของประเทศ มีส่วนได้แบกรับภาระหนี้สินของประเทศเช่นเดียวกัน จึงไม่ได้รับสิทธิ์เท่าเทียมกับประชากรกลุ่มอื่นๆ ในเมื่อมีฐานะเป็นลูกหนี้เสมอกัน #ด้วยความเคารพครับ🙏🏼🇹🇭 Cr.ปัญญา
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
