13 พ.ค. 2020 เวลา 20:17 • ปรัชญา
หนังสือดีแนะนำให้ชวนอ่าน
#เล่าต่อรีวิวหนังสือ
#ศูนย์รับฝากความเสียใจ
หากใครกำลังมองหาหนังสือนิยายสักเล่มที่มีอะไรมากกว่าความบันเทิง และสามารถชวนเราไปค้นพบอะไรได้ในหลาย ๆ สิ่ง อยากให้ได้ลองเปิดใจและอ่านหนังสือเล่มนี้ดูค่ะ
นิยายเล่มนี้ก็เหมือนกับเจ้าหน้าที่รับฝากความเสียใจของเรา เป็นหนังสือที่สามารถทำให้เสียน้ำตาได้มากที่สุดเลยก็ว่าได้ เพราะสะอื้นตั้งแต่บทแรกเริ่มเลย แต่การร้องไห้ไปพร้อมกับการอ่านหนังสือเล่มนี้ ไม่ใช่เพราะความเสียใจหรือทุกข์ใจ แต่มันเป็นเหมือนการพาเราหวนไปสู่เรื่องราวเก่าๆ ในอดีต นำเรากลับไปวันวานที่มีทั้งสุขและทุกข์ อ่านไปแต่ละบทก็เหมือนได้นำปมในจิตใจของตัวเองออกมาขัดเกลา กลับมาทบทวน รำลึกถึงคนสำคัญในชีวิตของเรา พออ่านแล้วคนแรกที่คิดถึงคือคุณตาที่เลี้ยงดูเรามา พอบทที่สองก็เหมือนพาเราย้อนนึกไปว่าเมื่อก่อนเราเคยทำคนดี ๆ หล่นหายไปจากชีวิตหรือไม่ เราเคยมีรักที่ดีแบบนี้ไหม อ่าน ๆ ไปก็คิดถึงพ่อที่ไม่เคยเห็นหน้าตากันแต่ก็ต้องการและอยากพบเจอเสมอ ยิ่งอ่านไปก็พาไปย้อนคิดถึงวัยรุ่นวัยเด็กว่าเราเคยทำอะไรพลาดผิดไปเพราะความใจร้อนคิดน้อยบ้างหรือเปล่า แน่นอนทุกคนมีเรื่องแบบนี้ทั้งนั้นรวมถึงเราเอง และสุดท้ายเป็นอะไรที่คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าคนๆ นั้นจะคือเขาที่คอยรับฝากความเสียใจให้ผู้อื่นทั้งที่ตัวเองก็มีเรื่องที่อยากจะอุดรอยรั่วแผลหัวใจเช่นกัน และที่ประทับใจที่สุดคงเป็นบุคคลคนหนึ่งที่ทำเรื่องหลายสิ่งเพื่อเยียวยาจิตใจผู้อื่น และผลที่ได้รับก็คือการรักษาจิตใจให้ตัวเอง
หนังสือเล่มนี้มีคุณค่าทางใจมาก เป็นหนังสือที่ดีและเป็นยิ่งกว่านิยาย
ทุกหยดน้ำตาที่เสียไปตอนอ่านมัน คือการซึมซับความเจ็บปวดและซ่อมแซมรอยร้าวให้จิตใจเราเอง
ไม่ต้องเชื่อแต่ลองไปอ่านด้วยตัวเองนะคะ
#เล่าต่อชวนอ่าน
โฆษณา