ตอนที่ 3 ขอบเหวความตาย
แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก.... รอยร้าวจากก้อนน้ำแข็งภายในถ้ำมหากาฬ ค่อยๆขยายลามออกไปจนเต็มก้อน กระทั่งน้ำแข็งแตกออกเผยให้เห็นหญิงสาวคนหนึ่งลืมตาขึ้นมา ก่อนหยัดกายลุกขึ้นสำรวจร่างกาย และกำลังภายใน หลังจากพบว่าลูกน้อยในครรภ์ปลอดภัย เธอปล่อยลมหายใจเป็นไอระลอกหนึ่ง ในที่สุดสิ่งที่เธอกังวลตั้งแต่เริ่มแผนการก็เกิดขึ้นจริงนั่นคือ การที่นิกายหมาไนรู้ตัวในตอนสุดท้าย แม้จะเป็นห่วงเจ๊ดสามีของเธอ แต่ก็ทำได้เพียงสงบสติและเฝ้ารอเท่านั้น ด้วยกลัวว่าถ้าออกไปค้นหาแล้วอาจจะทำให้คลาดกับเจ๊ดที่กลับมาหาตนหลังน้ำตกฟ้าคืนพิภพ เธออดทนใช้ชีวิตหลังม่านน้ำตก จนลูกน้อยคลอดและเติบโต
“ ท่านแม่ ข้าจะได้เจอท่านพ่อเมื่อไหร่ ” ทรัซ ถามขึ้น
“ หากเจ้าต้องการพบท่านพ่อ ก็จงตั้งใจฝึกวิชา ” เสียงอ่อนโยนทอดดังออกมาจากส่วนลึกภายในถ้ำ เมื่อเฟริสเดินออกมาจากภายในถ้ำพร้อมถ้วยอาหาร ภายในประกอบด้วยส่วนผสมของปลาจากธารน้ำภายในถ้ำ ผลวอเตอร์เครซบำรุงจุดตันเถียน ยอดอ่อนของต้นไอริสาเสริมความแข็งแกร่งเส้นชีพจร และปรุงรสชาติจากสารสกัดจากโสมคิเอร่าที่ปรับสมดุลให้กับธาตุพลัง
“ ทรัซ มากินข้าวก่อน แล้วค่อยกลับไปฝึกวิชาต่อ ” เฟริสเรียกลูกชายอีกครั้ง และพูดต่อว่า “ พ่อของเจ้าเป็นคนเก่ง ในพิภพนี้น้อยคนนักที่สามารถติดตามพ่อของเจ้าได้ทัน เจ้าต้องตั้งใจฝึกวิชา อย่าให้เสียชื่อบุตรของจอมโจรเร้นเงาเชียว ” ทรัซ ยื่นมือรับอาหารจากมารดา พร้อมเสียงหัวเราะ
คร๊าบ คร๊าบ ..... ทรัซตอบแบบปลงๆ จากนั้นรีบมากินอย่างเอร็ดอร่อย และกลับไปฝึกต่อ
เด็กน้อยได้รับการถ่ายทอดวิชาเงาจันทราจากมารดา ประกอบกับสภาพแวดล้อมของถ้ำมหากาฬ และอาหารที่ส่งเสริมการฝึกปราณธาตุหยิน ส่งผลให้การฝึกวิชาเงาจันทราก้าวสู่ขั้นนวลจันทร์
อีกมุมหนึ่งของถ้ำมหากาฬ เฟริสหยิบคัมภีร์จิตหยินหยางขึ้นมาเปิดดูเคล็ดวิชาด้านใน
คัมภีร์จิตหยินหยาง
เงื่อนไข
-มีเส้นชีพจรเทวะ
-ได้รับการยอมรับจากดวงจิตสัตว์อสูรระดับราชัน
-ฝึกวิชาปราณธาตุหยินและหยาง
เสียงถอนหายใจดังขึ้นพร้อมกับเสียงรำพึงรำพัน “ วิชาที่เสี่ยงชีวิตแย่งชิงกันทั่วพิภพ กลับเป็นวิชาที่หาคนฝึกไม่ได้ หากทั่วพิภพรู้ข่าวนี้ จะยังแย่งชิงกันอยู่มั้ยนะ ”
ปากทางเข้าถ้ำมหากาฬ หนุ่มน้อย ย่องออกจากถ้ำมหากาฬหนีมารดาเข้าป่าโกสดาร์ค เมื่อพ้นน้ำตกฟ้าคืนพิภพ ทรัซรีบใช้ออกด้วยท่าเท้าเงามายา เข้าในป่าต่อสู้กับอสูรโกเลมทดสอบวิชาเงาจันทราทันที
“ ฝ่ามือเงามายา มายาพร่างพราย ” ทรัซฟาดฝ่ามือใส่โกเลมหินที่พบ พลันต้องประหลาดใจ โกเลมหินชกสวนกลับมาทันทีไม่มีการชะงัก หลังจากสู้พัวพันกับโกเลมหินอยู่นาน ทรัซจึงพบจุดอ่อนของโกเลมหินโดยบังเอิญจากการโจมตีพลาดโดนต้นไม้ด้านข้างระเบิด เศษไม้กระเด็นเข้าตาของโกเลมหินและทำให้ชะงักไปเสี้ยววินาที หลังจากทรัซสังเกตุจึงเห็นคริสตัลที่อยู่ในดวงตาทั้งสองข้างของโกเลม ซึ่งคริสตัลนี้เปรียบเสมือนพลังงานของอสูรประเภทโกเลมทุกธาตุ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เผยออกมาให้เห็นจากใบหน้าไร้เดียงสาทันทีเป็นครั้งแรก จากนั้นการล้างบางโกเลมธาตุต่างๆจึงเกิดขึ้นเปลี่ยนจากการฝึกวิชาเป็นการเล่นสนุก ลองกระบวนท่าต่างๆ จนการใช้พลังปราณและท่าร่างลงตัวไหลลื่นดุจปลาตัวน้อยแหวกว่ายในสายน้ำ
ทรัซกลับเข้ามาในถ้ำมหากาฬ ด้วยท่าเท้าเงามายา หากสังเกตจะเห็นการเปลี่ยนแปลงจากการใช้ออกและเก็บรั้งพลังปราณในการใช้ท่าร่าง จากที่เคยต้องรวบรวม หน่วง และปลดปล่อยลมปราณในการออกกระบวนท่าต่างๆ ตอนนี้ทรัซสามารถทำทั้งสามขั้นตอนได้อย่างไหลลื่นจนเข้าขั้นเชี่ยวชาญ ทรัซจะแอบออกจากถ้ำใช้โกเลมในการฝึกวิชา โดยจะล่อโกเลมออกมาสู้ทีละตัวและเพิ่มจำนวนไปเรื่อยๆ จนกระทั่งสู้กับโกเลมทั้งกลุ่มได้ด้วยตัวคนเดียว ทรัซจึงเริ่มหาเป้าหมายการฝึกใหม่ในป่าโกสดาร์ค เด็กหนุ่มพลิ้วกายด้วยท่าเท้าเงามายาเข้าสู่ส่วนลึกของป่าโกสดาร์ค ด้วยความระมัดระวังมากกว่าเดิมจนเข้าสู่สภาวะลบเลือนตัวตนในขั้นเงาจันทร์โดยไม่รู้ตัว หลังจากลัดเลาะมาด้วยความรอบคอบ เสาะหาสัตว์อสูรเพื่อฝึกวิชา เด็กหนุ่มสะดุดตากับฝูงอ็อค ซึ่งเป็นสัตว์อสูรในรูปแบบมนุษย์อีกประเภทหนึ่ง ทรัซใช้พลังปรารสร้างเข็มเกล็ดหิมะ ซัดใส่อ็อคตัวที่ใกล้ที่สุด เพื่อดึงความสนใจ หลอกล่อออกไปสู้ตามรูปแบบเดิม
ทันทีที่อ็อคตัวนั้นโดนเข็มเกล็ดหิมะโจมตี ด้วยความตกใจมันคำรามลั่น “ โฮก โฮกกก... ” ทำให้อ็อคทั้งฝูงตื่นตัวถึงผู้บุกรุกก่อนจะวิ่งย้อนมาทางทิศที่เข็มเกล็ดหิมะพุ่งมา ด้วยความที่เป็นสัตว์อสูรประเภทที่หวงถิ่น และชอบการต่อสู้ ทำให้เกิดภาพของเด็กหนุ่มที่หนีสุดชีวิตสภาวะลบเลือนตัวตนที่สำเร็จโดยบังเอิญแตกกระเจิง และกองทัพอ็อคที่ไล่ล่า บางตนทุบอกร้องคำราม บางตนคว้าก้อนหิน คว้าต้นไม้ตามทางถอนขึ้นมาทั้งรากขว้างใส่ผู้บุกรุก
ทรัซพุ่งทะยานด้วยท่าเท้าเงามายาอย่างไม่คิดชีวิต ทิ้งภาพติดตาช่วยให้รอดพ้นจากการโจมตีของอ็อคมาได้อย่างฉิวเฉียด การไล่ล่าทำให้อ็อคบางตนเริ่มเรียนรู้และโจมตีดักทางทรัซได้ ระยะห่างระหว่างทรัซและฝูงอ็อคจึงค่อยๆลงลงจนทรัซต้องหันมาโจมตีอ็อคที่ใกล้ที่สุดด้วยฝ่ามือเงามายา เมื่อเกิดการต่อสู้ความเร็วในการหนีก็ยิ่งลดลง ฝูงอ็อคเริ่มไล่ทันและทำการล้อมผู้บุกรุก การต่อสู้ที่ดุเดือดระหว่างหนึ่งมนุษย์กับฝูงอ็อคจึงเกิดขึ้น
“ ฝ่ามือเงามายา มายาพร่างพราย ภูตครวญ เมฆาหลอน สะท้อนจันทร์ ” ทรัซงัดทุกกระบวนท่าของฝ่ามือเงามายาออกมาสู้กับฝูงอ็อค เท้าก็ใช้ออกด้วยท่าเท้าเงามายาสลับทั้งรุกและรับ ฝูงอ็อคอาศัยพวกมาก กำลังช้างศาล และร่างกายที่แข็งแกร่งพัวพันไม่หยุดหย่อน หากพลาดโดนโจมตีเข้าไปตรงๆ โดยไม่ทันระวังสักครั้งมีหวังกระดูกหักไปหลายท่อนอาการสาหัส เห็นได้จากพื้นดินที่ทรัซยืนถูกอ็อคทุบยุบเป็นหลุม ต้นไม้ที่ใช้หลบหลีกถูกกระชากดึงขึ้นมาฟาดต่างอาวุธ เพียงไม่นานจากป่าทึบก็กลายเป็นที่โล่ง โดยมีทรัซเป็นศูนย์กลาง เมื่อหมดทางหลบหลีก การโจมตีก็ไร้ผลเพราะพลังปราณของตนอ่อนแอเกินกว่าที่จะทำร้ายร่างกายของเหล่าอ็อคได้ หนุ่มน้อยจึงรู้ว่าครั้งนี้ตนประมาทเกินไปที่ไม่เชื่อฟังมารดา ที่คอยย้ำเตือนไม่ให้ออกจากถ้ำ แต่สำนึกได้ก็ส่วนสำนึก สถานการณ์ตรงหน้าเป็นอะไรที่ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขได้
สภาวะกดดันที่เกิดขึ้นทำให้ทรัซกลับสงบ สมาธิจดจ่ออยู่กับเคล็ดวิชาและสถานการณ์ตรงหน้า สายลมหอบหนึ่งพัดผ่าน การต่อสู้หยุดลงชั่วขณะ ต่างฝ่ายต่างจ้องมองศัตรูของตน ชุดหนังที่ผ่านการตัดเย็บมาอย่างดีเปรอะเปื้อนคราบโลหิต เกิดรอยฉีกขาดจากการหลบการโจมตีของอ็อคพลาด ทรวงอกพอง ยุบ สลับกันเป็นจังหวะการหายใจ
“ ย๊ากกกกกห์......... ” เสียงตะโกนปลุกความฮึกเหิม พร้อมกับการพุ่งตัวด้วยท่าเท้าเงามายาจนเข้าสู่สภาวะลบเลือนตัวตน พุ่งทะยานแลกหมัด แลกฝ่ามือกับฝูงอ็อคอย่างไม่คิดชีวิต หมัดหนึ่งซัดใส่อ็อคด้านขวา เข่าก็ตีเข้าใส่อ็อคด้านซ้าย ตนเองก็โดนหมัดสวนกลับต้องโคจรพลังปราณมาต้านรับ แม้จะรับไว้ได้แต่ก็ยังต้องใช้เท้ายันพื้นผ่อนแรงลากเป็นทางยาว อวัยวะภายในบอบช้ำจากแรงกระแทกทีละน้อย พลังปราณเริ่มติดขัดไม่ต่อเนื่อง ภาพหน้าที่ยิ้มแย้มของมารดาลอยขึ้นมาในความคิด พร้อมกับน้ำตาที่ไหลคลอออกมาด้วยความเสียใจ
ก่อนที่อ็อคตัวหนึ่งลักษณะมีเขางอกขึ้นมาที่หน้าผากหนึ่งเขา พุ่งทะยานเข้ามาพร้อมกับหมัดที่ส่องแสงสีน้ำตาลจางๆ ซัดใส่ทรัซ ที่อ่อนแรงหมายให้ร่างกายแหลกเหลวจมดิน
ตู้มมม!!!! เสียงดังสนั่น ปรากฏหลุมลึกมองไม่เห็นก้นเรืองแสงสีแดงขึ้นมาวูบหนึ่ง แทนที่ยืนเดิมของมนุษย์หนุ่ม
เมื่อผู้บุกรุกถูกกำจัด เหล่าอ็อคจึงถอนตัวกลับถิ่นฐานของตนเอง
ตึก ตึก..... ตึก ตึก..... ตึก ตึก..... ปรากฏเสียงเต้นเป็นจังหวะขึ้นภายในมิติสีแดงสว่างไสว ดวงตาสีทองลืมขึ้นมาวูบหนึ่งก่อนจะหายไป
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
