วันหนึ่ง..เชียงใหม่
ขอจงจดจำปีสองพันยี่สิบ
ช่วงชีวิตจะได้เห็นสักครั้งหน
เมื่อโรคร้ายโควิดมาผจญ
หลายๆคนดิ้นรนจนตัวตาย
อีกไม่นานนี้จักคลายปลดล็อค
ความหวังรอดเข้ามาให้ยังมิสาย
หากเราถอดปัญหาพ้นความตาย
หลายสิ่งหายแต่ได้มาซึ่งบทเรียน🙏
วิกฤติในครั้งนี้ยากที่จะต่อกร ยากที่เข้าใจ บางคนยากที่จะมีชีวิต ปัญหามิได้อยู่ที่เงินเพียงอย่างเดียว หลายคนพูดว่าเงินจะแก้ปัญหาได้ทุกๆอย่างในโลกแต่ครั้งนี้หลายคนอาจไม่เห็นด้วย ไม่ได้บอกว่าเงินไม่สำคัญ แต่วิกฤติครั้งนี้ต้องชื่นชมคนไทยหลายๆด้าน สามาถทำให้คนไม่มีเงินแต่ยังมีชีวิตต่อไปได้ด้วยการกหล่อเลี้ยง ด้วย “น้ำใจ” กลับมาอยู่เมืองไทยหลายปีไม่เคยรักเมืองไทยเท่าช่วงนี้มาก่อน วิกฤตินี้ถึงแม้จะเป็นสถาณการณ์ทางลบ ความเป็นอยู่ยากลำบาก ภัยแล้ง เศรษฐกิจตกต่ำ เกษตรกรมีชีวิตลำบากมากขึ้น...เมืองไทยเหมือนคนที่ป่วยหนัก แต่อย่างน้อยยังมีเลือดดีๆที่หมุนเวียนในร่างกาย ในเมืองไทยยังมีน้ำที่มาจากหัวใจเราหลายๆคนที่แบ่งปันความสุขกัน
ตั้งคำถามว่า”หลังจากนี้เราจะอยู่กันไปอย่างไร” เป็นร่างกายก็ต้องบอกว่า คงรักษาตามอาการกระมัง เจ็บก็กินยา หนักก็หาหมอ... ความแตกต่างด้านการศึกษาในเมืองไทยแบ่งแยกชนชั้นไปปริยาย คนจน=การศึกษาน้อย คนมีกิน=การศึกษามาก ตามลำดับ ช่องว่างทางสังคม (ชนชั้น) การศึกษาคือส่วนประกอบ พอมาพูดถึงวิกฤติโควิดคนที่มีกินก็ลำบากกว่าคนไม่มีกิน หลังจากนี้ทุกคนต้องนับหนึ่งใหม่ แต่กับหลายคนต้องนับจากติดลบ ไม่ว่าอย่างไร ใครจะเริ่มตั้งต้นแบบไหน เรียนรู้แบบไหน หากแต่หลายระบบจะเปลี่ยนแปลงสู่ New Normal ที่ใครว่ากันนะตอนนี้ แต่เชื่อสิมันจะอยู่กับคนแค่บางกลุ่ม ที่เหลือก็จะเป็นแบเดิมๆ Old Thai เพราะอะไร...เราสังเกตง่ายๆถ้ารอบตัวคุณมีของเก่าแก่เกิน 10 ชิ้นที่เก็บเองมานาน นั่นแปลว่าคุณเป็น Old Thai แท้ทรู
#บทความนี้เป็นเพียงความคิดเห็น มิได้เจตนาว่ากล่าวถึงบุคคลใดๆ
#ขอบคุณค้าบบบ
ไนท์บาร์ซ่า 11\05\63
23รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
