16 พ.ค. 2020 เวลา 17:02
การอ่านได้บทกวีที่ไพเราะ ก็เหมือนการได้ดื่มกาแฟยามเช้า
ถ้อยคำสวยงามเปรียบเหมือนกลิ่นและรสชาติที่โปรดปราน
บทกวีที่อ่านได้เรื่อยๆ รสกาแฟที่ดื่มด่ำได้ซ้ำๆ
วันแล้ววันเล่าก็ยังคงรักสิ่งเหล่านี้ได้เหมือนเดิม
สำหรับวันนี้ ขอเริ่มด้วยกวีของ Mihai Eminescu นักกวีชาวโรมาเนีย ชื่อว่า And if แปลโดยคุณปิยนุช รัตนานุกูล
- And If -
And if the branches tap my pane
And the poplars whisper nightly,
It is to make me dream again
I hold you to me tightly.
.
And if the stars shine on the pond
And light its sombre shoal
It is to quench my mind's despond
And flood with peace my soul.
.
And if the clouds their tresses part
And does the moon outblaze,
It is but to remind my heart
I long for you always.
คำแปล
.
เมื่อใดกิ่งไม้โบกพัดกระทบกระจกหน้าต่าง
Poplars กระซิบมาในราตรีกาล
ก็จะทำให้ฉัน.. ฝันถึงอีกครั้ง
ฉันกำลังกอดเธอแน่น
.
หากดวงดาวทอแสงลงมาที่สระ
แล้วฉายไปที่พื้นทรายเศร้าๆ
ก็จะบรรเทาความอาดูรในใจฉัน
นำความสงบท่วมท้นปกคลุมจิตวิญญาณ
.
ยามใดที่มวลเมฆแยกจากกัน
เห็นพระจันทร์ส่องสกาว
เพื่อที่ย้ำเตือนใจฉันว่า
คนึงหาแต่เธอเสมอ
..
Wuhan: China
หากใครอยากเสนอแนะในส่วนของการแปลเพื่อทำให้กวีนี้สวยงามขึ้น ยินดีที่จะรับฟังอย่างยิ่งค่ะ
โฆษณา