คในช่วงที่ผมเรียนชั้นประถมที่ 3
ในตอนที่มาม่า ก๋วยเตี๋ยวชามล่ะ 2 บาทในสมัยนั้ยผมได้้้้้้ย้ายเข้าไปอยํ่ที่Bangkok. ตามเดิมแระครับอาจไม่สาระเลย เพียงแค่อยากจะเก็บเรื่องราววันเก่าๆ ที่ยังสามารถย้อนคิดถึงภาพในอดีต
ณ.ตอนนั้น พ่อ แม่ ของผมส่งเรียนโรงเรีีีีีีีียนเอกชน เพื่ออะไรจะเล่าสู่่กัันฟังน่่่่่่ะครับ
ในสมัััััยอนุบาลก็เรียนจากโรงเรียนต่างจังหวัด
โรงเรียนบ่านดุนสาด(น่าจะเป็นโรงเรียนในพระราชดำริ ของสมเด็จพระศรีนครรินทร์) อ.กระนวน จ.ขอนแก่น.( เพราะเป็นโรงเรียนของ.ตชด)คุณทราบไหม้ ว่าผมได้ประสบณ์การมาจากที่นี่นั้นมากมาย
เป็็็็็นจุดเริ่มแห่งการศึกษาในวัยเยาว์ มาเลยครัับ
ในยุคทีี่ยังมีพวกก่อการร้าย เช่น พวก ขจก ยังเยอะมากๆ. ในสมัยที่เรียนก็ครูประจำชั้นชื่อว่าครูอ้้วนแก่่่เป็นหนุ่มหน้ามนต์คนใจซื่อผมเชื่อว่าตอนนี่ท่่านเองก็ยังอยูู่ ครูอะไรชื่ออ้วนแต่ตัวผอมมากคล้ายๆชมพู่ฟรุตตีีี้ ประมาณนี้เลยครับ
ต่อมาเข้าBangkok คุณพ่อต้องวางการศึกษาตั้้งแต่เริ่่มเรียนที่โรงเรียนกฤษณะวิทยา แถวๆสี่แยกวงศ์สว่าง เป็นโรงเรียนสหะ คือมีทั้ง นักเรัยนหญิงชาย สิ่งที่นับถือที่สุดในโรงเรียนตอนนั้นคือ
หนังสือ วันพระก็พานักเรียนไปกินข้าววัด ที่วัดเชิงหวาย หรือวััดเวตตะวันธรรมาวาส ซึ่่งอยู้ไม่ไกลจากโรงเรียนกฤษณะเลย โรงเรียนกฤษณวิทยา
เป็นโรงเรียนของเอกชนในสมัยนั้นมีผู้บริหารเป็น
อาจาร์ยผู้หญิง จะเล่าให้ฟััง. ในยุคนั้้นโรงเรียนเอกชนที่มีอาคารเรียนเป็นไม้้ทั้งอาคาร มีครูที่ตีเจ็บที่สุดในโลก อย่างครูชัยณรงค์ แก่่่สอนวิชาคณิตเสริม. เสริมความมั่นใจแระครัับ. ครูประจำชั้นผมชื่่่่อครูมะลิวรรณ. ผู้ที่่นักเรียนขออะไ่รได้หมดเพราะในแต่ล่ะรายวิชาโหดๆทั้้งนั้น. ในแต่ล่ะรายวิชานัั้นครูไทยเก่งๆทั้งนั้นครับในตอนนั้นครอบครัวของผมต้องเช่าบ้านอย๔่ที่ตลาดสายหยุุดใครรู้จักกันบ้าง. เพราะในกูเกิ้ลยังว่าส่ะเสียเลย ตลาดบางซื่อแระครับในสมัยก่อนกูเกิ้ลเคยลงไว้ว่า
มีรถไฟวิิ่งมาชาวบ้้้านทั้ง 2 ข้างทางค่างพากันเก็บ
ข้าวของ...บิดาเองติ สับสนกับคุณกูเกิ้ลเลย
ตลาดสายหยุด เปิิดตี 3 ปิิด. 7:30. ถึงได้ชืื่อว่า
ตลาดสายหยุด. แม่ๆตลาดวาย คือ ตลาดที่กำลังจะปิดหรือขายของใกล้หมดแล้วคนไทยนิยมใช้กันคำนี้จ้ะ ลูก อ๋อ ช่ววอิคิวซังเจ้าหนูจำไม โทรทัศน์หรือโทรภาพช่วงนั้นไม่ค่อยได้เปิดดูหรอกครับ
จะอ่่่าน่หนังสือการ์ตูนเป็นส่วนใหญ่ พอตอนบ่ายสี่โมงแม่่่จะมารัับที่หน้าโรงเรีีียนทุกวัน. พี่ชายผมย้ายไปเรียนโรงเรียนวัดเวตวัณธรรมาวาสก็็ห่างกันเกิิบๆกิิโล. เชื่อไหม้ว่าพีี่ชายต้องเดิินมารับผมกลับบ้านทุกวัน แล้วมาวันหนึ่งตอนประถม 4 อ่านหนังสือได้แล้วกับสมภาระตู้เย็นเคลื่อนที่ของยีี่ห้้อ จาคอป์ คือกระเป๋าหนังสือ แระ มันใหญ่พอๆ
กับตู้เย็นในนัั้นอัดแน่นด้วยตำราเพียบคือ. หนัััััังสือ การ์ตูนเพียบ มากกว่าหนังสือเรียนส่่่่่ะอีก. คือแบบว่า. กปว. มาเองหารายได้พิเศษ. คือร้านเช่าหนังสือเคลืื่อนที่ ประมาณนี้เลย เล่มเล็ก. 1 บาท เล่มหนา. 2. บาท. อ่านกันเกลื่อนฟ พอตอนเย็นจะไปไหน้ก็ร้านหนังสือเช่าเค้้้้้าให้ 3. วัน เช่าผมวััััันล่ะ. 1 บาท. เรียงเบอร์ ก็ขายรับใบล่่่ะ. 25. สตางค. ขาย 1. บาทรายได้แบบสบายๆ. อย่าถาม
เรื่่องค่าขนมครับเด็กกรุงจริงๆไม่ค่อยถามเรื่องค่า
ขนมไม่เคย. เล่่นตััวการ์ตูนพลาสติกนี่แระสูตรเก่าเลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
