18 พ.ค. 2020 เวลา 03:17
สิ่งแวดล้อม
ช่วงเวลาของการแพร่ระบาดของโควิด ทำให้เกิดตู้ปันสุข ที่มีคนใจดีเอาสิ่งต่างๆ มาวางให้กับผู้ที่ขาดแคลนและมีความต้องการใช้
ในฐานะคนที่ทำงานด้านอนุรักษ์ มีความรู้สึกว่าหากเรารับของของใครฟรีๆ นานๆ เรามักจะลืมถึงบุญคุญของเขา
ตัวอย่างที่ชัดเจนคือ ทะเล
ทะเลไม่ใช่แค่ตู้ปันสุข แต่ทะเลเป็นผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่ เป็นซุปเปอร์มาร์เก็ตขนาดยักษ์ที่ไม่ต้องจ่ายเงิน ไม่ต้องเติมของ แค่ไปหยิบมาใช้ มาทำอาหาร นำไปขายต่อได้เงินทองใช้จ่าย
อย่าลืมว่าหากเราใช้อย่างฉลาด ไม่ทิ้งน้ำเสียมากมาย ไม่ทำลายชายฝั่ง ป่าไม้ที่รักษาดิน ไม่เก็บกวาดอาหารออกไปจากทะเลจนเกินครัวที่จะผลิตได้ทัน เราก็จะมีตู้ปันสุขที่ยั่งยืนตลอดไป แล้วเรารักษาตู้ปันสุขของเราหรือยัง ลองคิดดู
เรายังสร้างขยะพลาสติก ของเน่าเสียเหลือทิ้ง ที่มักหลุดลอดไปลงทะเลหรือไม่
เรากินลูกปลา ปลาเล็ก สัตว์น้ำที่มีไข่ ที่ยังไม่มีโอกาสแม้จะแพร่พันธุ์รุ่นต่อไปหรือไม่
เราไปเที่ยวทะเล เราเที่ยวอย่างรักษาหรือไปทำร้ายปะการัง จับปลาในเขตอนุรักษ์ไหม
เรือที่เราไป ปล่อยของเสีย น้ำมันลงทะเลหรือเปล่า
เราดูแลตู้ปันสุขใบใหญ่ที่เรียกทะเลนี้แล้วหรือยังครับ
โฆษณา