001 : มันเริ่มจากขนหน้าแข้ง
เราทุกคนมีอิสระในการปล่อยให้ขนหน้าแข้งยาวหรือโกนออกตามความต้องการของเราเอง
วันหนึ่งมีคนในหมู่บ้านแวะมายืมใช้เครื่องมือช่างของพ่อ ฉันพบเขาจึงยกมือไหว้และเอ่ยสวัสดี สิ่งที่เขาพูดกับฉันเป็นอย่างแรกคือ ‘เป็นผู้หญิงอย่าใส่กางเกงขาสั้นและปล่อยให้ขนหน้าแข้งยาวสิ’ ตามด้วยพูดว่า ฉันเป็นผู้หญิงเหนือ คนเหนือมีวัฒนธรรมของตัวเอง ผู้หญิงนั้นควรจะงดงามและอ่อนช้อย ฟังจนจบไปหลายประโยค ฉันจึงบอกลาและเลี่ยงตัวเองออกจากตรงนั้น เขาก็ยังลั่นตามหลังมาอีกว่า ‘ถือว่าขอร้องละกันนะ ใส่กางเกงขายาวเถอะ’
คงเพราะอำนาจความเป็นผู้ใหญ่ อำนาจความเป็นผู้ชาย ความไม่มีมารยาท และไม่รู้จักการเคารพในเนื้อตัวร่างกายของคนอื่น ทำให้คนๆ นึงสามารถทักคนอื่นที่ไม่รู้จักสนิทสนมกันอย่างนี้ได้
ฉันตอบว่า ถ้าแนะนำเพราะหวังดีก็บอกหนเดียวพอแล้ว ส่วนเจ้าตัวเขาจะเปลี่ยนแปลงอะไรหรือไม่ ก็เป็นเรื่องของเขา ดังนั้นหยุดพูดเรื่องนี้ได้แล้ว
เขาร้องเสียงดังและตำหนิฉันว่ารับวัฒนธรรมฝรั่งมาใช้ เพราะพูดจารุนแรงตอบโต้ผู้ใหญ่ ไม่ฟังในความหวังดีของเขา
ฉันจึงตัดบทสนทนาแล้วจากมา
ข้อดีในเรื่องนี้ คือฉันพบว่าฉันไม่หวั่นไหวในความคิดเห็นของคนอื่นต่อร่างกายของฉัน แต่กลับรู้สึกมั่นใจที่จะยืนยันว่า ไม่ว่าฉันจะอยากให้ร่างกายส่วนไหนปรากฏอย่างไร มันก็เป็นทางเลือกและความต้องการของฉันเอง
นึกถึงเรื่องนี้แล้วก็รู้สึกฮึกเหิม ฉันจึงอยากจะรับและแบ่งพลังนี้ด้วยกันกับทุกคน
ร่างกายของฉันคือร่างกายที่ฉันรัก 💚
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
