008 : Cats need food, shelter, and a bit of love
แมวนั้นต้องการอาหาร ที่อาศัย กับความรักอีกนิดหน่อย
เราเลี้ยงแมวตัวนึงชื่อรถเมล์ เป็นแมวที่เจอกันตอนน้องแมวโตแล้ว บนตัวมีสีขาวและดำ มีสีเทาแต้ม 1 วง มีไฝที่ปากล่าง มีร่องรอยจากเต้านมว่าเคยมีลูกมาก่อน หน้าตาก็งั้นๆ ไม่ได้น่ารักจนเห็นแล้วใจอ่อน
มันเริ่มมาจากที่เราไปนั่งทำงานบนศาลาที่สวนบ่อยๆ ไปวันไหนก็จะมีเจ้าตัวนี้โผล่หน้ามาให้เห็น มาอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล รถเมล์คงชินที่เวลามีคนมาทำสวน ตอนพวกเขานั่งพักกินข้าวที่ศาลานี้รถเมล์ก็จะได้กินเศษอาหารเหลือ เราเห็นรถเมล์จนชิน จากนั้นก็เริ่มพกอาหารแมวมาด้วย เจอกันก็เทอาหารแมวให้ จากที่เดินพาดผ่านแบบห่างๆ ตอนหลังรถเมล์ก็มานั่งแปะอยู่ใกล้ๆ นานเข้าก็ม้วนหางพันแขนเราไว้เหมือนแสดงความเป็นเจ้าของ
รถเมล์ (เหม่เหม) นอนหลับสบายใจเพราะมีข้าวกิน มีบ้าน มีคนมารัก
บ้านของเราอยู่ห่างจากสวนไม่ถึง 200 เมตร เราอยู่คนเดียว เราเลยตั้งใจว่า ถ้าเราเดินกลับบ้านแล้วรถเมล์เดินตาม เราจะเลี้ยงมันเอาไว้ เราร้องเหมียวให้รถเมล์ได้ยินแล้วออกเดิน รถเมล์ลุกขึ้นแล้วเริ่มเดินตาม เราเดินไปเรื่อยๆ จนถึงบ้าน พอหันหลังกลับก็เจอเจ้ารถเมล์เดินมากับเราจนถึงบ้านจริงๆ
ก็เลยเลี้ยงมัน เริ่มจากการพาไปทำหมัน ฉีดวัคซีน ถ่ายพยาธิ ฉีดยากันเห็บหมัด
หลังจากเป็นแมวจรมาไม่ต่ำกว่า 2-3 ปี (เวลาตามที่หมอคาดเดาตรวจดูจากร่างกายและฟัน) รถเมล์ก็เลยเป็นแมวเราในที่สุด มันเริ่มทำตัวเป็นแมวบ้าน มันนั่งรอเราหน้าบ้าน ร้องเรียกขออาหาร มาซุก มานั่งตัก มานอนทับ (เริ่มจากอยู่ตรงปลายเท้าแล้วค่อยๆ ขยับเคลื่อนขึ้นมาอยู่บนอก) หมั่นจับสัตว์แมลงต่างๆ เข้าบ้านอย่างน่าสะพรึง ครั้งหนึ่งรถเมล์จับหนูมาวางบนที่นอน เราตื่นมาเจอหนูตายอยู่ใกล้ๆ เป็นบรรยากาศการตื่นนอนที่แย่มาก มีอยู่ครั้งนึงรถเมล์ฟัดอะไรอยู่นอกบ้าน ออกไปดูเห็นเป็นงูตัวเล็ก รถเมล์คงจับมาแล้วหลายอย่างจริงๆ
การเลี้ยงแมวเป็นเรื่องไม่ยุ่งยาก เราชอบแมวมาก ที่บ้านเราเลี้ยงแมวมาแต่เล็ก แม่ของเรานี่เวลาไปพบแมวจรหรือแมวที่กำลังจะถูกทิ้งก็มักจะใจอ่อนรับมาเลี้ยงทุกทีไป เราคงเห็นจนชิน และอีกอย่างก็เป็นเพราะเราอยากมีสัตว์เลี้ยงที่ไม่ใช่หมา (เราเคยเลี้ยงหมาตัวนึงแต่มันตายไป เลยยังไม่อยากเลี้ยงอีก) การเลี้ยงแมวที่ไม่ต้องใช้เวลามากเกินไปก็ดูจะพอดีกับวิถีชีวิต
เราเคยนั่งมองรถเมล์นอนหลับอย่างไร้กังวล แล้วก็คิดขึ้นมาว่า เจ้าแมวตัวนี้มันอยู่กับเราได้ง่ายจัง มันดูไม่ได้สนใจเรามากเกินไป หรือหายไปไหนนานๆ จนเหินห่าง มันกินเยอะจนเริ่มอ้วน มันชอบเอาตัวมาถูขา มันดูเชื่องมากกว่าวันแรกที่เราพบมันมากๆ เราไม่ได้ทำอะไรให้มันเยอะแยะเลย โอเค การพาหาหมอเพื่อทำหมันหรือฉีดวัคซีนต่างๆ ก็เป็นงานอยู่ แต่มันจำเป็นเนอะ แต่ว่านอกเหนือจากนั้น เราก็แค่ให้อาหาร ร้องเหมียวตอบมันบ้าง เท่านั้นเอง
เราเลยคิดว่าแมวไม่ได้ต้องการอะไรจากมนุษย์หรือคนเลี้ยงมากเลย มันแค่ต้องการอาหารกับที่อยู่อาศัย สิ่งจำเป็นสำหรับความมั่นคงทางกายภาพ และต้องการความรู้สึกเห็นอกเห็นใจหรือความผูกพันสักหน่อยเพื่อที่มนุษย์จะได้สัมผัสมันหรือสื่อสารกับมันอย่างนุ่มนวล
แมวเป็นเหมือนกันทุกตัว ไม่ว่ามันเป็นแมวพันธุ์ไหน สีอะไร เพศไหน ขนาดตัวเท่าใด มันต้องการสามสิ่งนี้ที่เราจะพอแบ่งปันให้มันได้ (หรือจะมีอะไรมากกว่านั้นก็ตามแต่ใจมนุษย์)
นอกจากนั้นมันก็จะเป็นตัวเอง เป็นแมวตามนิสัยเฉพาะของมัน อย่างที่เหม่เหมเป็นแมวจรมาก่อน มันชอบจับสัตว์เล็ก ชอบนอนเล่นในที่เย็น ชอบเหมียวสั้นๆ และโก่งตูดให้สัมผัส เป็นแมวที่ไม่เอาแมวตัวอื่น กลัวเสียงฟ้าร้อง ชอบขูดเล็บกับเสาโต๊ะ ชอบนอนบนหลังคามุ้งจนมุ้งห้อย บางทีก็นั่งห่าง บางทีก็นั่งใกล้ แต่ก็มักจะรักษาระยะให้อยู่ในสายตากันกับเราเสมอ
การได้พิจารณาแมวตัวนึงที่มีลักษณะของมันเอง ทำให้เรารู้สึกถึงความสัมพันธ์ที่น่าหวงแหนระหว่างกัน มีแต่เราที่รู้จักมันในแบบที่เรารู้ มีแต่มันที่รู้จักเราในแบบที่มันรู้ และเรื่องนี้จะไม่หายไปไหนจนกว่าเราจะจากกันไป
ซึ่งความสัมพันธ์ที่ดีนี้จะกลายเป็นเรื่องราวที่น่าจดจำสำหรับเรา
แมวต้องการเท่านี้เอง ถ้าให้ได้ก็ให้แมวเนอะ
โพสต์นี้ต่างไปจากโพสต์อื่นๆ เพราะเขียนถึงร่างกายของแมว ไม่ใช่มนุษย์ แต่ก็พูดได้ว่า ร่างกายของแมว ก็เป็นร่างกายที่เรารัก
😀🌿
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
