จดหมายจากยมทูต ???
“เวลาของพ่อใกล้หมดลงทุกวันแล้วลูก
ทุกอย่างที่พ่อสร้างไว้นี้ช่วยดูแลต่อด้วยนะ”
คำพูดประโยคนี้ออกมาจากปากพ่อ
ทำเอาผมกลืนข้าวลงกระเพาะอย่างฝืดคอ
ซึ่งผมรู้ดีว่าพ่อกำลังอยากบอกให้ช่วยดูแลไร่นาสวนผสม
“เมื่อคืนฟันหน้าพ่อหลุดตอนไหนไม่รู้ตัวซี่หนึ่ง มารู้ตัวขณะแปรงฝันตอนเช้า
สาย ๆ หลุดอีกซี่หนึ่งนะ” แม่บอกขณะเก็บจานข้าว
สายตาที่มองพ่อ ผมอ่านไม่ออกว่า จะเอ็นดู ตำหนิ หรือ ตลก
พ่อยิ้มแหย ๆ จนเห็นฟันหลอ ด้วยสีหน้าเก้ออายด้วยความไม่คุ้นชิน
วันนี้พ่ออายุ 68 ปี
2 ปีที่ผ่านมาเราได้เห็นการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายและระบบสมองของพ่ออย่างชัดเจน
ความชรานำหน้ากว่าคนอื่นมาก หากเทียบกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน
ด้วยภาระหน้าที่การงานทำให้เราอยู่ห่างไกลกันถึง 80 กิโลเมตร
แต่หน้าที่ลูกชายนอกจากจะโทรศัพท์คุยกันประจำ
ทุกเดือนผมต้องหาเวลามาเยี่ยมเยือนและทานข้าวกับพ่อแม่อยู่เสมอ
“ นี่หากฟันหน้านี้หลุดหมด หมอก็จะใส่ฟันปลอมให้พ่อทั้งชุด”
พ่อพูดพลางอ้าปากชี้ชมฟันแท้ซึ่งเหลือแค่ไม่กี่ซี่
ผมหวนนึกถึงวันที่เห็นฟันน้ำนมซี่หน้าแรกของลูกสาวหลุด
ยังจำได้ว่าเราพากันหัวเราะตลกที่เห็นฟันหลอ
แต่วันนี้พอเป็นฟันพ่อหลุด ผมกลับหัวเราะไม่ออกเลยจริง ๆ
ก้อนเนื้อเท่ากำปั้นเต้นตึก ๆ อยู่ตรงอกซ้าย
นาทีนั้นเหมือนเต้นผิดคีย์ นี่กระมั่งที่เรียกว่า ”ใจหายวาบ !!! ”
เพราะมันคือความหมายของการเปลี่ยนแปลง
และมากกว่านั้น ผมรู้ทันทีว่านี่คือจดหมายฉบับที่ 5 ซึ่งพ่อเพิ่งได้รับ
เรื่องราวเกี่ยวกับจดหมายทั้ง 6 ฉบับที่เคยได้ยินมาเมื่อหลายปีก่อน
คือ “จดหมายเตือน” ที่ถูกส่งมาจาก.....ยมทูต
ฉบับแรก ท่านนำมาวางไว้ยังหลังคาบ้าน คือ เส้นผมเปลี่ยนจากดำเป็นขาว ดกหนากลับล้านบาง
ฉบับ 2 แขวนไว้บนหลอดไฟ ส่งผลให้สายตาพร่ามัว มองเห็นไม่ชัด
ฉบับ 3 ติดตรงหน้าต่าง เพื่อบอกว่า หูเริ่มตึงการได้ยินเสียงมักขัดข้อง
ฉบับ 4 เหน็บไว้ที่ผนังบ้าน สื่อให้เห็นถึงผิวพรรณซึ่งเคยสดใสเต่งตึงก็หย่อนยานตามวัย
ฉบับ 5 สอดไว้หน้าประตูบ้าน คือ ฟันที่แข็งแรง เปลี่ยนแปลงเป็น โยกคลอนหักหลุด
ฉบับสุดท้าย วางข้างเสา เตือนให้พวกเราสำรวจแข้งขาอาจไม่แข็งแรงเหมือนเก่าก่อน
จดหมายเตือนจากยมทูตที่ผมเคยได้ยินมามีเท่านี้
ถ้าใครได้รับครบ 6 ฉบับ ก็เตรียมจองตั๋วกลับบ้านเก่าไว้บ้างก้อดี
ซึ่งไม่มีใครกำหนดได้ว่าจะรับกันในวันไหน
ทุกครั้งที่ผมเห็นข่าวข่าวการจากโลกนี้ไปของใครหลายคนก่อนวัยอันควร
ชวนให้ตระหนักถึงสิ่งไม่คาดหมายซึ่งอาจเกิดขึ้นเวลาใดก็ได้
นั่นคือสารจากยมทูตท่านเตือนให้เราใช้เวลาที่เหลืออย่างมีคุณค่า
เร่งประกอบสร้างบุญกุศลคุณงามความดีเป็นเสบียงไว้มาก ๆ
จึงเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ต้องหาโอกาสขับรถจากในเมืองมานั่งกินข้าวกับพ่อแม่ในวันนี้
ก่อนขอตัวกลับ ผมไม่ลืมสวมกอดพ่อพร้อมกระซิบดัง ๆ ข้างหู
“ รักพ่อนะ ดูแลตัวเองให้มาก ๆ ด้วย หมั่นออกกำลังกายตลอดนะพ่อ
ไว้เจอกันมื้อหน้าครับพ่อ”
ขณะนิ้วมือกำลังจะกดปุ่มสตาร์ทรถ
สายตาผมก็เหลือบมองเห็นบางสิ่งผ่านกระจกที่ติดอยู่กับบังแดดด้านหน้า
เส้นผมโคนขาวปลายดำมองเห็นได้ถนัดตา
มันคือจดหมายฉบับแรกที่ผมได้รับในปีนี้
......ล้ายยยยยยย........
เสียงข้อความดังขึ้นมาจากโทรศัพท์ ผมหยิบขึ้นมาอ่าน
เพ่งจ้องและต้องยื่นหน้าจอออกห่างในระยะที่เหมาะสมถึงอ่านได้
“ออกมาหรือยัง อย่าลืมแวะซื้อผักบุ้งในตลาดมาให้ด้วยนะ”
เป็นข้อความจากแม่ของลูกสาวส่งมา ซึ่งผมไม่ลืมแน่ ๆ
และคิดว่าต้องไม่ลืมหาโอกาสไปวัดสายตาตัดแว่นเสียที
เพราะนี้คือจดหมายเตือนฉบับที่ 2 ของผม
บ่ายแก่ ๆ ผมขับรถมาถึงบ้านในเมืองอย่างปลอดภัย
ขอบคุณท่านยมทูตที่วันนี้ส่งจดหมายมาให้ผม 2 ฉบับ เป็นแบบธรรมดา
ไม่ได้จ่าหน้าซองส่งมาแบบด่วนพิเศษ EMS
21 พ.ค. 63
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
