[กวีบ้านนอก] เส้นทางคนพลัดถิ่น .. สมัยก่อน ตอนฉัน อยู่บ้านนอก ใจอยากออก จากคอกนา จากป่าเขา พยายาม ทำทุกอย่าง ห่างบ้านเรา หวังเป็นดาว จึงเข้ากรุง มุ่งทางรวย

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

กวีบ้านนอก

•

22 พ.ค. 2020 เวลา 00:30 • ปรัชญา

เส้นทางคนพลัดถิ่น

.. สมัยก่อน ตอนฉัน อยู่บ้านนอก

ใจอยากออก จากคอกนา จากป่าเขา

พยายาม ทำทุกอย่าง ห่างบ้านเรา

หวังเป็นดาว จึงเข้ากรุง มุ่งทางรวย

.. ก็ได้สม อารมณ์หมาย ดั่งใจหวัง

ได้เดินห้าง นั่งห้องแอร์ แลเมืองสวย

ก็ดูดี มีรถนั่ง อย่างคนรวย

สิ่งอำนวย ช่วยสบาย ไม่ขาดตอน

.. พออยู่ไป หลายปีผ่าน ฉันเริ่มเบื่อ

หมาล่าเนื้อ เมื่อสิ้นลาย ใจมันถอน

คนเมืองใหญ่ ใจผันแปร ไม่แน่นอน

มันยอกย้อน ซ่อนเล่ห์กล จนระแวง

.. จึงคิดถึง รำพึงหา บ้านนาไร่

อยู่นานไป หัวใจฉัน มันแสลง

อยากบอกลา หน้ากาก พักการแสดง

ไม่อยากแข่ง แย่งเนื้อเน่า ให้คาวตัว

.. กว่าชีวิต คิดจะทวน หวนคืนบ้าน

หนี้ของฉัน บานตะไท ใกล้ท่วมหัว

อยู่นานปี หนี้กลับล้น ท่วมท้นตัว

เพราะเมามัว สิ่งยั่วยวน ชวนใช้เงิน..

.. คิดทบทวน หวนคืนหลัง ครั้งยังเล็ก

ก็เป็นเด็ก บ้านบ้าน มานานเนิ่น

ก็เลี้ยงควาย ทำไร่นา พาใจเพลิน

ไม่เก้อเขิน เพลิดเพลินใจ ไปวันวัน..

.. ได้จับปลา ล่านกหนู ขุดปูแย้

ได้หว่านแห แหย่มดแดง แหล่งอาหาร

ก็สุขสันต์ สำราญจริง ทุกสิ่งอัน

เหตุใดกัน ฉันจึงทิ้ง สิ่งนี้ไป..

.. ไปรับจ้าง หวังซื้อกิน ชินซ้ำซาก

ไปมักมาก อยากมั่งมี เศรษฐีใหญ่

มันก็เป็น เช่นแมลงเม่า บินเข้าไฟ

บทสุดท้าย วายชีวี เพราะหนี้บาน

.. เมื่อหนี้ฉัน บานสะพรั่ง ทั้งดอกต้น

จึงส่งผล ให้จนหนัก มากกว่านั้น

จากเคยมี ที่นาไร่ ไว้ปลูกทาน

จำต้องปัน แบ่งขาย ใช้หนี้กัน..

.. ".. คนสรรเสริญ ว่าเงินทอง ต้องให้ค่า

ควายเห็นหญ้า มองว่าเป็น เช่นแดนสวรรค์

คนว่าควาย ไร้ปัญญา ว่าให้มัน

ควายไม่หัน สำคัญเพียง หญ้าเลี้ยงตัว

.. คนตัดไม้ ทำลายป่า ทำค้าขาย

หวังกำไร ใช้ซื้อทาน มันน่าหัว

ส่วนว่าควาย ไม่เรื่องมาก ให้ยากตัว

จึงไม่กลัว ตัวอดตาย หากไร้เงิน.. "

.. ชีวิตดี ที่ยกย่อง มองตรงไหน

ตรงที่ได้ ถูกปูปั้น หรือสรรเสริญ

เพราะตำแหน่ง หน้าที่ดี หรือมีเงิน

ถึงได้เมิน ท้องทุ่ง ไปมุ่งรวย..

..ก็ดูกลุ่ม หนุ่มสาว ชาวรับจ้าง

ผู้มากหวัง ต่างต้องการ ได้งานสวย

ทิ้งถิ่นฐาน บ้านนา หวังมารวย

บ้างไปสวย บ้างซวยซ้ำ น่าช้ำใจ..

..ทิ้งถิ่นฐาน บ้านนา มาหาทรัพย์

แปรสภาพ ปรับเปลี่ยนตน เป็นคนใหม่

ตอนอยู่บ้าน สันดานดี มีน้ำใจ

แบ่งกันใช้ ให้กันกิน ไม่หมิ่นกัน..

..พอเข้ามา ได้อาศัย ในเมืองใหญ่

เห็นแก่ได้ ไม่หัวซา ใครว่าฉัน

จากเคยดี มีน้ำใจ อภัยกัน

ก็แข่งขัน ทะยานตน จนลืมตีน...

.. ก็เป็นเช่น เส้นทางแห่ง แมลงเม่า

หลงมัวเมา เข้ากองไฟ ตายแดดิ้น

โถอุตส่าห์ ทิ้งนาไร่ ไปซื้อกิน

เพิ่มหนี้สิน เพราะสิ้นเปลือง เรื่องอวดรวย..

_____________________________________

โฆษณา

ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน

ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน