SEX BLOOD [ตอนที่28]
ร่างบางที่ร้องไห้หลับไปภายในห้องที่เปิดแอร์จนเย็นเฉียบตอนนี้ผ้าห่มที่คลุมตัวเธออยู่ค่อยๆเลื่อนออกจากตัวเธอ ชายหนุ่มที่ตอนนี้ต้องกลับมาหาเธออีกครั้งกำลังซุกไซร้ไปตามร่างกายของคนที่นอนหลับอยู่ตอนนี้ หญิงสาวที่งัวเงียตื่นขึ้นมาเห็นเขาที่กำลังถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก
"พี่ฟาร์"
เธอเรียกชื่นเขาก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้น เธอยังไม่พร้อมที่จะมีอะไรกับเขาตอนนี้ ร่างบางที่ขยับถอยหนีแต่เขาก็เข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ
"จะขยับหนีไปไหนหล่ะอลิซ อย่าเล่นตัวไปเลยน่าของมันเคยๆกันแล้ว"
"แต่อลิซไม่..." ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดจบเขาก็เอามือมาปิดปากเธอเอาไว้
"จุ๊ๆๆ อย่าปฏิเสธ เพราะถึงอลิซจะปฏิเสธพี่ก็จะทำ"
พูดจบเขาก็จับเข้าที่ข้อเท้าเล็กของเธอก่อนจะลากให้เธอเข้ามาใกล้ๆเขาเพื่อที่จะได้ทำอะไรเธอได้ถนัดๆ เสื้อที่เธอสวมใส่ถูกมือหนาดึงกระชากจนคอเสื้อขาดเป็นรอยกว้างจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน
"พี่ฟาร์อลิซไม่พร้อม ฮื้ออออออ"
เธอร้องบอกเขาออกไปแต่มันไร้ประโยชน์เมื่อเขาไม่หยุด ชายหนุ่มที่จับเธอถอดเสื้อผ้าออกจนหมดก่อนที่เขาจะใช้ร่างกายของเธอจนพอใจ ครั้งนี้ไม่มีความอ่อนโยนมันมีแต่ความรุนแรง ร่างบางที่นอนหันหลังให้ชายหนุ่มที่นอนหอบอยู่ตอนนี้ แผ่นหลังหลังที่สั่นไหว หญิงสาวพยายามกั้นเสียงสะอื้นของตัวเองเอาไว้ ชายหนุ่มดึงเธอเข้าไปกอดก่อนจะจูบลงที่ไหล่มนของเธอหนักๆก่อนจะพูดขึ้น
"อย่าทำเหมือนมันเป็นครั้งแรกอลิซ เก็บน้ำตาเอาไว้เพราะต่อไปนี้มันใช้ไม่ได้ผลอีกแล้วสำหรับพี่"
เขาพูดก่อนจะลุกเดินเข้าห้องน้ำไปทิ้งให้เธอนอนร่ำไห้อยู่อย่างนั้น
ตลอดหนึ่งอาทิตย์เธอแทบจะไม่เอ่ยปากพูดคุยกับเขาเลย ถึงเวลาทานอาหารเธอก็ทานได้เพียงน้อยนิดเท่านั้นเฉกเช่นเดียวกันกับตอนนี้ เขาที่มองดูเธอเขี่ยข้าวในจานไปมาแต่กลับไม่แตะต้องมันแม้แต่น้อย
"ทำไมไม่กินอลิซ"
เขาถามเธอแต่กลับไม่มีคำตอบหลุดออกมาจากปากของเธอเลยจนชายหนุ่มต้องวางช้อนส้อมลงก่อนจะถามเธออีกครั้งอย่างหงุดหงิด
"พี่ถามว่าทำไมไม่กินทำไมไม่ตอบ!" เธอสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเขาทำเสียงดังใส่เธอ
"อลิซไม่หิว" เธอตอบพร้อมกับมองหน้าเขาไปด้วย
"ไม่หิวก็ต้องกิน กินเข้าไปซะอย่าให้พี่ต้องโมโห"
แม้เขาจะพูดขู่แต่เธอก็ไม่แม้แต่จะตักอาหารเข้าปากแม้แต่คำเดียว เขาที่เห็นอาการดื้อดึงของเธอก็ลุกขึ้นก่อนจะเดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับตักอาหารเพื่อที่จะป้อนเธอ หญิงสาวที่ส่ายหน้าไปมาตอนนี้เธอกินอะไรไม่ลง
"อ้าปากแล้วกินซะ!!!!!" เธอก้มหน้าก้มตามือเล็กกำชายกระโปรงแน่น
"อลิซ!!!"
เขาเรียกชื่อเธออีกครั้งก่อนจะใช้มือบีบปลายคางจนเธอรู้สึกเจ็บก่อนจะใช้ช้อนตักอาหารขึ้นมาจ่อที่ปากของเธอ ตอนนี้ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธที่เธอเอาแต่ก้มหน้าก้มตาไม่ฟังเขา
"กิน!"
เขาพยายามบังคับให้เธอกิน เธอลุกขึ้นผลักเขาออกให้ห่างตัวก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนห้องพร้อมกับล็อกเอาไว้ ร่างบางที่นั่งกอดเข่าตัวเองร้องไห้ไม่นานประตูที่เธอล็อกไว้ก็เปิดออก เธอคงลืมคิดไปว่านี่มันบ้านของเขาถึงเธอจะล็อกไว้ยังไงเขาก็เข้ามาได้อยู่ดี ชายหนุ่มที่ย่างสามขุมเข้ามาหาเธอ เธอที่มองหน้าเขานิ่งๆทำตาที่ไหลออกมาเธอไม่คิดจะเช็ดมันแม้แต่น้อย
"ทำไมถึงดื้ออลิซ อย่าคิดว่าพี่ชอบแล้วพี่จะไม่กล้าทำอะไรนะ"
เขาพูดพร้อมกับจับไหล่มนทั้งสองข้างเอาไว้แน่น ริมฝีปากที่สั่นระริกพยายามจะไม่ร้องออกมา
"จะร้องให้มันได้อะไรขึ้นมาห๊ะ เห็นแล้วโครตหงุดหงิดเลยแม่งเอ้ย" สีหน้าของเขาดูหงุดหงิดจริงๆอย่างที่เขาพูด
"อลิซกลัว ตอนนี้อลิซกลัวพี่จริงๆ พี่เปลี่ยนไปมากเลยนะ มากจนอลิซไม่อยากอยู่ใกล้พี่"
"ทำไมทีกับมันเธอไม่เป็นแบบนี้อลิซ ทำไมทีกับมันเธอถึงไปหามันถึงที่ทั้งๆที่มันก็ทำร้ายเธอ ทำไมพอเป็นพี่ถึงไม่อยากอยู่ใกล้"
"เพราะอลิซรักเขา อลิซคิดว่าอลิซจะรักพี่ได้แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ อลิซยอมเปิดใจให้พี่เพราะความดีของพี่คิดว่าพี่จะไม่เหมือนเขาแต่ตอนนี้อลิซรู้แล้วว่าอลิซไม่ได้รักพี่แต่อลิซเกลียดพี่"
มือหนาฟาดลงบนใบหน้าสวยของเธอทันทีที่เธอพูดจบ ใบหน้าของเธอชาวาบก่อนจะรู้สึกเจ็บขึ้นมา
"เธอพูดแบบนี้อยากตายเหมือนพี่ของเธอใช่มั้ยอลิซ"
ใจของเธอกระตุกวูบเมื่อเขาพูดถึงพี่ชายของเธอ เธอมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจทำไมเขาถึงพูดถึงพี่ชายของเธอ
"พี่หมายความว่ายังไง ทำไมพี่ถึงพูดแบบนั้นพี่รู้จักพี่ของอลิซด้วยหรอคะ"
เธอถามออกไปเสียงสั่นๆ ตอนนี้เหมือนเขาจะได้สติขึ้นมาว่าไม่ควรพูดถึงเรื่องนั้นอีก แต่ถึงเขาจะชอบเธอมากยังไงแต่เขาก็ไม่ลืมสิ่งที่พี่ของเธอและเพื่อนของพี่เธอทำอะไรไว้ เขาที่เคยเห็นเธอก่อนหน้าที่เธอจะวิ่งมาชนเขาในวันนั้นแต่ตอนนั้นเธอยังเด็ก แต่พอเขามาเจอเธออีกครั้งมันก็ทำให้เขารักเธอถึงเธอจะเป็นคนที่ไม่สมควรรักก็ตาม
เขาที่เดินออกไปโดยที่ไม่ได้ตอบคำถามของเธอเลยแม้แต่คำเดียว
เขาที่เดินเข้าไปอีกห้องมันเป็นห้องที่เขาไม่ได้เข้าไปนานแล้ว เขาใช้เวลาอยู่ในนั้นนานนับชั่วโมง อีกฝั่งหญิงสาวที่ทนทุกข์ทรมานอยู่ภายในห้อง หรือเธอจะไม่เหมาะกับการมีความรักกันเธอได้แต่คิดกับตัวเอง
เกรย์ที่ร้อนใจเมื่อมาหาเธอที่หอพักกลับไม่เจอใครแถมของในห้องตอนนี้ก็ดูโล่งเธอเขาได้รู้ว่าเธอได้ย้ายออกไปได้เป็นอาทิตย์แล้ว เบอร์ของเธอตอนนี้ก็ติดต่อไม่ได้ เขาที่คิดว่าเธอไม่อยากกลับมาหาตนเองอีกจนถึงขั้นต้องย้ายที่อยู่หนีเขา เพราะงานที่ยุ่งจัดหลังจากวันนั้นเขาก็ไม่ได้ติดต่อหาเธอจวบจนวันนี้ที่เขาว่างแต่กลับติดต่อเธอไม่ได้เลยตัดสินใจมาหาเธอที่นี่แต่กลับเจอแต่ความว่างเปล่า เขากลับไปที่รถของตัวเองก่อนจะขับออกไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
