ชอบบทความอันนี้มากและคือความจริงที่สุด
"กาแฟในถ้วยกระดาษ"
มีข้าราชการเกษียณอายุท่านหนึ่ง ได้มายืนอยู่
ณ ที่แห่งนี้ ท่ามกลางผู้เข้าฟังหลายร้อยคน
เขาเป็นอดีตผู้บังคับบัญชาข้าราชการกรมกองแห่งหนึ่ง
เขายืนอยู่หน้าเวที...ในขณะที่เขาเริ่มการพูดของเขา... โดยยกกาแฟในถ้วยกระดาษขึ้นมาจิบ
เขาได้ขัดจังหวะในการพูดของเขาว่า…
รู้มั้ยเมื่อปีที่แล้ว ผมเป็น ผู้บังคับบัญชาที่มีข้าราชการ ลูกจ้าง หลายหมื่นคน ผมได้มาพูดอยู่บนเวทีนี้
ณ ที่แห่งนี้ เค้าเชิญผมมา โดยบินมาด้วยชั้นธุรกิจ...
มีรถไปรับที่สนามบินมาที่โรงแรม... มีคนเช็คอินโรงแรมรอไว้ให้แล้ว... และพาผมขึ้นไปบนห้องพัก
…ตอนเช้ามีคนมารอรับที่ล็อบบี้โรงแรม และพาผมมาที่นี่... ที่ด้านหลังเวที… พาไปห้องพักรอ และเสริฟกาแฟผมด้วยถ้วยกระเบื้องหรูหราสวยงาม
แต่ตอนนี้... ผมไม่ได้เป็น ผู้บังคับบัญชาหน่วยงานนั้นแล้ว
ผมบินมาด้วยชั้นประหยัด นั่งแท็กซี่มาที่โรงแรม และ
เช็คอินด้วยตัวเอง
ตอนเช้าผมนั่งแท็กซี่มาที่นี่เอง... เดินเข้าทางด้านหน้า ถามหาทางเข้ามาหลังเวที... ผมขอกาแฟ... มีใครคนหนึ่งชี้นิ้วไปที่เครื่องทำกาแฟที่มุมห้อง... และผมก็รินกาแฟใส่ถ้วยกระดาษตรงนั้นด้วยตัวเอง
…บทเรียนนี้สอนผมว่า…
”ถ้วยกระเบื้อง” ..ไม่ได้มีไว้สำหรับผม
แต่… มันมีไว้สำหรับ "ตำแหน่ง” ที่ผมเป็นต่างหาก
…ส่วนตัวผมมีค่าเหมาะแค่... ”ถ้วยกระดาษ”
…เราทั้งหลายมีค่าแค่ “ถ้วยกระดาษ”
เมื่อคุณเริ่มประสบความสำเร็จในชีวิต… คุณจะได้รับความสะดวกสบาย…
ผู้คนจะเรียกว่า “ท่านครับ..ท่านคะ”
เค้าจะช่วยคุณ... ถือกระเป๋า เปิดประตูให้คุณ ชงชา/กาแฟให้คุณดื่ม…
ทั้งๆที่คุณไม่ได้ร้องขอ...
…แต่จำไว้ว่า…
จริงๆแล้ว... นั่นเขาไม่ได้ทำให้คุณ
แต่เขาทำให้ "ตำแหน่ง” ที่คุณเป็นต่างหาก
…เมื่อคุณก้าวออกไป...
เขาจะเอาทุกอย่างไปให้กับ คนที่มาแทนที่ในตำแหน่งของคุณทันที
…อย่าลืมเป็นอันขาดว่า…
เรามีค่าเหมาะแค่ “ถ้วยกระดาษ” เท่านั้น
และต้องปลงให้ได้ สำหรับคนส่วนใหญ่ที่คบกันด้วยหน้ากากและตำแหน่งหน้าที่
สุดท้ายแล้ว ที่เหลือคือพี่น้อง และญาติของเรานี่เอง !
Cr. Forward Line ไม่มี Cr.
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
