ตอนเป็นเด็กเล็ก ก็จะทำทุกอย่างให้คนรัก
ให้คนมาสนใจ ให้เป็นที่ยอมรับ
.
พอโตเป็นวัยรุ่นหน่อยก็
เริ่มแคร์ว่าคนอื่นจะคิดกับเรายังไง
เขาจะยอมรับเรามั้ย
เขาชอบเรามั้ย เราจะเข้ากลุ่มพวกเขามั้ย
.
พอเริ่มเป็นผู้ใหญ่ ก็จะเริ่มลงมือทำอะไรบางอย่าง
เพราะเริ่มขี้เกียจแคร์สายตาคนอื่นล่ะ
ทำให้เราเสียเวลาและเสียโอกาสในชีวิตมากมาย
.
แต่พอคนเราแก่ตัวขึ้นมาจริงๆ จึงรู้ว่า..
มันไม่มีใครเขาสนใจคุณตั้งแต่แรกอยู่แล้ว..
.
ทุกคนเอาแค่ชีวิตตัวเองก็จะไม่ไหวอยู่แล้ว
... เพราะฉะนั้นอยากทำอะไรก็ลงมือทำไปเถอะค่ะ
.
ถ้ามันเป็นประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น
ถ้าไม่ได้ผิดศีลธรรม
ถ้าไม่ได้เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น
.
ทำไปเถอะ อย่าแคร์คนอื่นมากนักเลย
ไม่จำเป็นต้องรอโตกว่านี้ แล้วค่อยมารู้ตัวก็ได้นิ
เพราะแท้จริงเขาเหล่านั้น
อาจไม่ได้สนใจเราเลยด้วยซ้ำ 🙂
.
.