23 พ.ค. 2020 เวลา 00:49
ความในใจที่อยากให้เธอได้ยิน
อยู่กับ BD มาน่าจะประมาณ 2 เดือน
ตอนแรกอยากสมัครเข้ามาเพื่อเป็น
ผู้อ่านเงียบๆ แต่ก็อดใจไม่ไว้ไม่ไหว
ที่จะลองลงมือเขียนบทความ โดย
การใช้พื้นที่แห่งนี้ในการนำเสนอ
แนวความคิดที่มี ให้ผู้อื่นได้ร่วมรับรู้
และแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันดูบ้าง
โดยเฉพาะการได้รับแรงบันดาลใจที่สำคัญ
จนกระทั่งเริ่มเขียนบทความแรก ต่อเนื่องมา
เรื่อยๆจนถึงตอนนี้
"อย่างน้อยก็เก็บไว้เป็นบันทึกส่วนตัว"
ความคิดนั้นยังถูกนำมาใช้บอกกับ
ตัวเองอยู่เสมอ
แต่เมื่อเริ่มมีผู้ติดตาม จากหลักสิบสู่
หลักร้อย คราวนี้เริ่มมีเป้าหมายใหม่
อยากมีผู้ติดตามหลักพันกับเขาบ้าง
คล้ายกับเป็นเส้นชัยแรกของฝั่ง
นักเขียนใน BD ที่ควรจะต้องไปให้ถึง
แต่แล้ว ขณะที่กำลังค่อยๆเดินไป
สู่เส้นชัยนั้น ระหว่างทางกลับพบ
การเรียนรู้หลายอย่างที่น่าประทับใจ
"บางเพจ"ถึงเส้นชัยแล้ว มีผู้ติดตามหลักพัน
แต่กลับเลือกเป็นผู้ให้มากกว่าผู้รับ
"บางเพจ"กลายเป็นที่รักของคนอื่น เพียงแค่
การทักทาย พูดคุย แลกเปลี่ยนความคิด
กันผ่านตัวอักษร
"บางเพจ"กลายเป็นเหมือนเพื่อน ที่รู้สึก
คุ้นเคย แม้ไม่เคยได้พบหน้ากันเลย
แม้แต่ครั้งเดียว
ทั้งที่ "BD ไม่มีระบบเพื่อน" แต่ผู้เขียน
กลับพบมิตรภาพและกำลังใจที่ให้แก่
กันและกันถูกสร้างขึ้นในสังคม BD นี้
อย่างมากมาย
เสียดายอยู่อย่างเดียวที่พบว่า "บางเพจ"
แม้มีเนื้อหาน่าสนใจ ทั้งจำนวนบทความ
และข้อมูลที่ใช้ในการเขียน สะท้อนให้
เห็นความตั้งใจที่ผู้เขียนทุ่มเทในงานเขียน
เป็นอย่างมาก แต่กลับพบว่าการเข้าถึง
ผู้อ่านเป็นไปได้น้อยกว่าที่ควรจะเป็น
อยากให้เพจเหล่านั้นได้รับกำลังใจดีๆ
กลับคืนไปให้สมกับสิ่งที่ทุ่มเทลงไป
ได้มากกว่านี้
เอาเป็นว่า หากคุณคือหนึ่งคนในจำนวน
คนทำเพจที่ยังเดินไปไม่ถึงเป้าหมาย
ที่ตั้งใจเอาไว้ ขอให้คุณอย่าเพิ่งท้อใจ
หรือหมดกำลังใจ แล้วค่อยๆเดินเรื่อยๆ
ไม่หยุดพัก เชื่อว่าสักวันก็ต้องไปถึงนะคะ
ผู้เขียนขอเป็นหนึ่งในกำลังใจนั้น
สำหรับใครที่ได้มารู้จักกันแล้ว ผ่าน
งานเขียนที่ได้อ่าน ผ่านการแลกเปลี่ยน
ความคิดเห็นที่มีให้ หรือแม้แต่จากการ
ได้ผ่านตาชื่อเพจมาบ้าง
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" และหวังว่าจะได้รู้จักกัน
มากยิ่งๆขึ้นไปอีกนะคะ
"อยากให้เธอได้ยิน"
โฆษณา