การเดินป่าที่ลำบากที่สุด แต่ก็ประทับที่สุดเหมือนกัน
ก่อนอื่นขอบอกก่อนเลยว่าเราเป็นคนที่กลัวหนอนมาก กลัวสัตว์เลื้อยคลาน กลัวแมลง ไม่ชอบหน้าฝนไม่ชอบพื้นแฉะๆ เปียกๆ เดินตลาดสดนี่นับครั้งได้เลย
แต่เพราะความอยากเที่ยว อยากลองอะไรใหม่ๆ เลยต้องข่มความกลัวเปลี่ยนมาเป็นกล้าที่จะลอง กล้าที่จะเผชิญ
"เขาช่อ" เป็นทริปที่สองในการเดินป่าของเรา ทุกคนที่ไปทริปนี้ยังไม่มีใครเคยไป แต่หลายๆ คนก็เคยมีประสพการณ์ในการเดินป่ามาแล้ว เรามีเจ้าหน้าที่ในการนำทาง ส่วนพวกเราก็เป็นฝ่ายเตรียมเสบียง ก่อนไปเราก็หาข้อมูล อ่านเสร็จเราก็ห๊ะ เราจะไปที่แบบนี้จริงๆ เหรอเดินขึ้นไปก็ลำบาก ไม่มีห้องน้ำ ไม่มีอะไรเลยไปผูกเปลนอนกลางป่าเนี๊ยะนะ แต่สุดท้ายก็ไป....
ตัดมาที่ตอนเดินขึ้นเขาเลยค่ะ ช่วงแรกๆ ก็จะเป็นทางเรียบเดินง่ายแต่สองข้างทางก็เป็นป่า ช่วงแรกๆพวกเราก็ยังเดินเกาะกลุ่มกัน โดยมีเจ้าหน้าที่นำทาง ทริปนี้ เราใช้เจ้าหน้าที่สองคน ใครแรงเยอะตัวใหญ่สัมภาระก็จะเยอะหน่อย ส่วนเราตัวเล็กแรงน้อยก็แบกเท่าที่ไหว😅 ระหว่างเดินก็จะระแวงว่าจะเจอหนอนไม๊ จะมีสัตว์อะไรไม๊
เดินไปได้ซักพัก ฝนก็ตกแต่พวกเราเตรียมเสื้อกันฝนกันมา เส้นทางเดินก็จะลื่น มีเหว ป่าที่รกท่วมหัวสลับกันไป
เราใช้เวลาเดินสามชั่วโมงกว่า ช่วงท้ายๆพวกเราก็เริ่มเดินห่างกัน ส่วนตัวเราจะพยายามเดินให้ใกล้เจ้าหน้าที่มากที่สุดเผื่อเกิดอันตรายยังมีเจ้าหน้าที่ช่วยได้ ใช้เสียงในการสื่อสารกัน ฝนยังตกๆหยุดๆ ตลอดเวลา ทางเดินก็เริ่มชันลื่น และอันตราย แต่แปลกที่เรากลับรู้สึกสนุกแล้วก็ตื่นเต้นไปกับทุกสิ่งอย่างที่เห็น ระหว่างเดินถ้าเหนื่อยเราก็พักแล้วยืนดูวิวหลังฝนตก อากาศก็เริ่มเย็นลง
เราเดินถึงคนแรกค่ะ โดยมีเสียงน้องที่เดินมาด้วยคอยบอกว่าเดินไปๆ ระวังด้วย จะถึงแล้ว555 มาถึงคนแรกสิ่งที่ต้องทำก็คือถ่ายรูป แล้วก็ตะโกนเรียกเพื่อนๆ ที่ยังมาไม่ถึง😆 ส่วนเจ้าหน้าที่ก็เดินล่วงหน้าไปดูจุดที่พัก
ที่นี่คือที่นอนของเราคืนนี้ ตอนเดินมาถึงก็ช็อคเล็กๆ ว่าชั้นเดินขึ้นมาเกือบสี่ชั่วโมงทั้งเหนื่อย เมื่อย ผ่านเหว หน้าผา ตากฝน เพื่อมานอนที่นี่เหรอวะ ไม่มีห้องน้ำ ไม่มีอะไรทั้งนั้นมีแค่พื้นที่โล่งๆ ต้นไม้ แล้วก็หมอกจางๆ อารมณ์เหมือนหลงอยู่กลางป่า มีเสียงจิ้งหลีด เสียงนกร้อง ห่างจากที่พักก็จะมีน้ำตกเล็กๆ แต่ไม่มีใครเดินไป พี่เจ้าหน้าที่จะเป็นคนไปเอาน้ำมาให้ไว้ใช้ ในภาพคือพวกเรามาถึงกันครบแล้วช่วยกันกางผ้า ผูกเปลไว้นอนคืนนี้ถามว่าอาบน้ำที่ไหน ไม่ค่ะเราไม่อาบเรามีทิชชู่เปียก แล้วถ้าจะทำธุระส่วนตัวทำไง เรามีต้นไม้ใหญ่บังค่ะ ถ้าปวดฉี่ก็เดินใกล้หน่อย แต่ถ้าจะหนักก็เรียกเพื่อนไปด้วยเพราะต้องเดินไปไกลๆ แต่เจ้าหน้าที่ก็จะคอยบอกตลอดเวลาว่าอย่าเดินไปไหนคนเดียว
หลังจากที่เราจัดการกับที่นอนกันเสร็จแล้วก็ไม่มีใครขยับไปไหน นั่งๆนอนๆ กองรวมกัน แต่พี่เจ้าหน้าที่บอกว่าให้เดินไปดูวิว ไม่ไกลจากที่พัก พวกเราก็มองหน้ากันยังลังเลจะไปกันไม๊เพราะเหนื่อยจากการเดินทาง แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจไปกันเดินขึ้นมาตั้งไกลจะมานั่งเฉยๆได้ไง เดินไปซักพักพวกเราก็ส่งเสียงดัง สวยมาก มีที่แบบนี้ด้วยเหรอ ที่เคยสงสัยว่าเค้าเดินขึ้นมาทำอะไรกันตอนนี้หายสงสัยแล้ว เจ้าหน้าที่บอกว่าโชคดีที่ฝนตก ทำให้เราได้เห็นวิวแบบนี้ของจริงสวยกว่าภาพถ่ายหลายเท่า
หนึ่งคืนในการเดินขึ้นมานอนกลางป่า ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆ ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ ไม่มีเน็ตให้เล่น มีแค่ธรรมชาติที่สวยงาม ธรรมชาติที่เราไม่อาจพบเจอได้ถ้าเราไม่เดินออกไปหามัน
ก่อนนอนพี่เจ้าหน้าที่บอกว่ากลางคืนถ้าลุกไปทำธุระให้ชวนเพื่อนไปด้วยแล้วอย่าไปไกล ทำธุระเสร็จให้รีบกลับตอนเช้าพีคมาก เจ้าหน้าที่ถามว่าเมื่อคืนนอนหลับฝันดีกันไม๊ พวกเราก็ได้แต่มองหน้ากัน ส่วนเรานั้นผู้มีจิตสัมผัสจะเก็บมันไว้ในใจไม่บอกใคร😅
สองข้างทางที่เดินก็จะมีต้นหญ้าแบบที่เห็นไม่รู้ว่าเรียกต้นอะไรใบคมมาก แต่ตอนเดินเราต้องคอยจับตลอดเพราะทางเดินลื่นโดนบาดไปหลายแผล
การเอาชนะความกลัวในใจมันยากมากนะ ไม่มีใครมาช่วยเราได้ เราก็ไม่สามารถไปอธิบายให้ใครเข้าใจได้ แต่เราจะมีวิธีจัดการมันด้วยตัวเราเอง เริ่มเร็วก็เห็นผลเร็ว
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
